به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛روزهای گذشته اخباری مبنی بر درگیری بین مرزبانان ایران و نیروهای طالب در مرز نیمروز منتشر و در فضای مجازی دست به دست شد.
موضوع اصلی، حمله گروهی از نیروهای طالبان به پاسگاه مرزی ایران بود. پس از پایان درگیری‌ها و تلفات سنگین مهاجمین و هشدار قاطع نیروهای مسلح ایران برای پرهیز از هرگونه ماجراجویی دوباره، امروز «مولوی عبدالکبیر» معاون سیاسی و سرپرست نخست وزیری طالبان، از لزوم روابط حسنه با همسایگان گفت و بر همکاری و روابط نیک با ایران تاکید کرد.
چند نکته در این باره قابل ذکر است:
یک: فارغ از اختلافات ریشه‌ای ایران با طالبان، عدم به رسمیت شناختن این گروه و تاکید جمهوری اسلامی ایران به تشکیل دولت فراگیر در افغانستان، اخیرا موضوع هیرمند و بحران دریاچه هامون، اختلافات بین ایران و سران طالب را افزایش داده، تا جایی که احتمالا طالبان سرخوش از فتح افغانستان بعد از فرار آمریکا، توهم عرض اندام در مقابل ایران را در سر پرورانده است.
دو: طالبان سعی داشت با حمله و ایجاد درگیری محدود در مرز ایران، به زعم خود ضربه شستی به ایران نشان دهد اما پاسخ قاطع ایران، آن‌ها را متحمل تلفات سنگین و سپس عقب نشینی به درون مرزهای افغانستان کرد. اشتباه محاسباتی طالبان در رویارویی با ایران، درنهایت منجر به عقب نشینی لفظی و دیپلماتیک آن‌ها نیز شد تاجایی که صبح امروز، مولوی عبدالکبیر از گفت‌وگو با وزیر آب و انرژی طالبان در موضوع حق‌آبه ایران خبر داد.
سه: طی این سال‌ها، آمریکای به اصطلاح ابرقدرت بارها در عرصه دشمنی با ایران شکست خورده؛ از هدف قرارگرفتن پایگاه‌‌هایشان در منطقه و موشک‌باران عین الاسد، تا هدف قرار دادن گلوبال هاک و دستگیری ملوانانش در آب‌های ایران و اخیرا هم توقیف کشتی‌هایش در خلیج فارس. طالبان نیز اگر جریان درگیری‌های بین ایران و آمریکا را بازخوانی کند، خواهد دید که قدرتمندترین کشورهای دنیا نیز در مقابل خواست و اراده ایران زانو زده‌اند، حال گروه شبهه نظامی افغان که با چالش مقبولیت در کشور خود دست و پنجه نرم می کند، جای خود دارد.
چهار: طالبان در افغانستان، اوضاع بی‌ثباتی را سپری میکند. با این وصف، هرگونه درگیری بین ایران و طالبان که منجر به جنگ شود، قبل از هرچیز، بی‌ثباتی امارت اسلامی را در افغانستان تشدید میکند. از همین رو درگیری مستقیم در مرزهای ایران و افغانستان، بیش از همه به زیان سران طالب خواهد بود.
پنج: طالبان توجه ندارند که بیش از شش میلیون مهاجر افغان در ایران زندگی می‌کنند و از پذیرایی میزبانان ایرانی خود بهره می‌برند. برادران افغان ساکن ایران، شاید برای جمهوری اسلامی مزاحمتی نداشته باشند، اما برای طالبانی که در شدیدترین وضعیت نابسامان اقتصادی قراردارد، می‌توانند مزاحمت بزرگی ایجاد کنند.
شش: طالبان با درگیری در مرز ایران نمی‌تواند وضعیت نابسامان داخلی خود را به گردن دیگران بیاندازد. ادامه دار شدن تنش‌ها با ایران، می‌تواند روند مدنظر طالبان را معکوس کرده و با فعال شدن گسل‌های درونی افغانستان، وضعیت بی‌ثباتی طالبان را تشدید کند.
هفت: طالبان امروز به جهت تغییر کارفرما، در سطح نگرش و تاکتیک نیز دچار تغییرات شبهه اخوانی شده است. از همین رو سعی میکند با گرفتن ژست‌های حمایت از حقوق زن و بشر، پخش سرود و اهتمام به هنر، پرهیز از خشونت علیه شیعیان و سایر قومیت‌های افغانستان و...، در سطح بین‌المللی برای خود اعتبار بخرد. از آنجایی که مشروعیت بخشی به امارت اسلامی در عرصه بین‌المللی، اولویت سیاست خارجه طالبان است، هرگونه تنش و درگیری می‌تواند تصویر خشونت آمیز طالبان را تقویت کرده و از اعتبار بخشی به طالبان جلوگیری کند.
هشت: جنگ بین ایران و افغانستان، یک توطئه قدیمی از سوی کشورهای خارج از منطقه است تا ایران را در زمین خود درگیر کند. از همین رو تشدید تنش از سوی طالبان(خواسته یا ناخواسته) گرچه برخلاف سیاست منافع ایران است، اما بازنده اصلی این جنگ طالبان خواهد بود. چراکه ایران خوب می‌داند در خانه خود با دشمن چگونه بجنگد و ماجرا را سریع تمام کند.
با همه این اوصاف، جمهوری اسلامی همواره بر رعایت حسن همجواری، رعایت حقوق بین الملل و حاکمیت آرامش در منطقه تاکید داشته و دارد.
منبع: جهان نیوز
