به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از فارس، مقاومت آنتی بیوتیکی تهدیدی فزاینده برای سلامت جهانی است. در سال 2019، بیش از 1.27 میلیون مرگ و میر در سراسر جهان اتفاق افتاد و پیش بینی می شود که مقاومت آنتی بیوتیکی(که شامل مقاومت باکتریایی به آنتی بیوتیک ها می شود) ممکن است تا سال 2050 سالانه منجر به مرگ 10 میلیون نفر شود.
آنتی بیوتیک ها برای درمان عفونت های باکتریایی مانند عفونت های مجاری ادراری و ذات الریه استفاده می شوند. اما استفاده نادرست و استفاده بیش از حد از آنها به پیدایش باکتری‌هایی کمک کرده که ژن‌های آنها را قادر می‌سازد تا در برابر قدرت کشنده آنتی‌بیوتیک‌ها مقاومت کنند. این منجر به عفونت هایی می شود که درمان آنها بسیار سخت تر است.
مقاومت آنتی بیوتیکی عمدتاً از طریق غذا یا آب آلوده در انسان ها گسترش یافته است. اما مطالعه اخیر نشان می دهد که این تنها راهی نیست که باکتری های مقاوم می توانند گسترش یابند. به گفته محققان چینی و بریتانیایی، آلودگی هوا نیز ممکن است باعث گسترش مقاومت آنتی بیوتیکی شود.
این اولین مطالعه ای است که به طور جامع ارتباط بین افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی و آلودگی هوا را در سطح جهان تخمین می زند.
دانشمندان در این بررسی، الگوهای گسترش مقاومت آنتی‌بیوتیکی از طریق هوا در طی نزدیک به 2 دهه را تجزیه و تحلیل کرد. آنها 12 مطالعه تحقیقاتی انجام شده در 116 کشور از جمله بریتانیا، ایالات متحده، چین، هند و استرالیا را بررسی کردند. این مطالعات ظهور باکتری ها یا ژن های مقاوم به آنتی بیوتیک را در جو تخمین زدند.
این مطالعه به طور خاص خطرناک ترین نوع آلودگی هوا ( PM2.5) را بررسی کرد، قطر این ذرات ریز 2.5 میکرومتر است تقریباً 3درصد قطر یک رشته موی انسان. PM2.5 با چشم غیر مسلح دیده نمی شود و به راحتی قابل استنشاق است.
این مطالعه نشان داد که مقاومت آنتی بیوتیکی همراه با افزایش غلظت PM2.5 در هوا افزایش می یابد. هر 10 درصد افزایش در غلظت PM2.5 با 1.1 درصد افزایش جهانی مقاومت آنتی بیوتیکی و 43654 مرگ ناشی از عفونت های باکتریایی مقاوم به آنتی بیوتیک مرتبط بود.
این مطالعه گزارش داد که بالاترین سطوح مقاومت آنتی بیوتیکی در شمال آفریقا و غرب آسیا مشاهده شده است. این مناطق همچنین شدیدترین آلودگی PM2.5 را داشتند. در مقابل، اروپا و آمریکای شمالی با کمترین سطح میانگین آلودگی PM2.5 سطوح پایین تری از مقاومت آنتی بیوتیکی داشتند.
این مطالعه همچنین گزارش داد که حتی تنها 1 درصد افزایش در PM2.5 در تمام مناطق با افزایش مقاومت باکتری «کلبسیلا پنومونیه» به آنتی بیوتیک های متعدد مرتبط است. این باکتری معمولاً در بیمارستان ها پخش می شود و می تواند باعث ذات الریه، مننژیت و عفونت های دستگاه ادراری شود.
اگرچه کلبسیلا از طریق هوا پخش نمی شود، اما این نشان می دهد که آلودگی هوا نیز ممکن است رشد و گسترش باکتری های مقاوم در محیط را آسان تر کند.
این مطالعه نشان می دهد که بین آلودگی هوا و مقاومت آنتی بیوتیکی رابطه معناداری وجود دارد. اگرچه نویسندگان شواهدی از علت موجود بین این دو عامل را منتشر نکردند. این نشان می دهد که PM2.5 می تواند گسترش باکتری ها و ژن های مقاوم به آنتی بیوتیک را از طریق هوا تسهیل کند.
این اولین مطالعه ای نیست که ارتباط بین آلودگی هوا و مقاومت آنتی بیوتیکی را نشان می دهد. همچنین نشان داده شده که آلودگی هوا یک عامل خطر برای سل ناشی از باکتری مایکوباکتریوم توبرکلوزیس است. این باکتری به چندین آنتی بیوتیک مقاومت نشان داده است.
همچنین یک مطالعه در هنگ کنگ ارتباط بین قرار گرفتن در معرض PM2.5 در فضای باز و سل را نشان داد. این مطالعه نشان داد که افزایش غلظت PM2.5 در طول زمستان با افزایش 3 درصدی تعداد موارد سل در بهار و تابستان بعد همراه بود.
با این حال، هنوز مشخص نیست که چه مکانیسم های زمینه ای ممکن است به گسترش مقاومت آنتی بیوتیکی در آلودگی هوا دامن بزند. بررسی این موضوع برای مطالعات آتی مهم خواهد بود.
ما از این مطالعه و سایر مطالعات متوجه شدیم که PM2.5 می‌تواند حاوی باکتری‌ها یا ژن‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک باشد که می‌توانند هنگام تنفس از طریق سیستم تنفسی وارد بدن انسان شوند.
ما همچنین از مطالعات قبلی می دانیم که باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک و ژن های آنها می توانند از طریق هوا و قطرات تنفسی از فردی به فرد دیگر منتقل شوند. عطسه، سرفه و حتی صحبت کردن همگی می توانند قطرات تنفسی را منتشر کنند. همچنین ممکن است فردی که باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک ناشی از آلودگی هوا را استنشاق کرده است، هنگام سرفه یا عطسه آن را به فرد دیگری منتقل کند.
تغییرات محیطی ناشی از آلودگی هوا (مانند افزایش دما و رطوبت) نیز ممکن است رشد باکتری های مقاوم را آسان تر کند.
همچنین مهم است که محققان نقش عوامل دیگری (به غیر از PM2.5) که در مقاومت آنتی بیوتیکی نقش دارند را بررسی کنند. به عنوان مثال، قرار گرفتن در معرض آلاینده ها، غذاهایی که می خوریم، استفاده از آنتی بیوتیک ها برای حیوانات و بلایای طبیعی.
آلودگی هوا همچنین با طیف وسیعی از بیماری‌های دیگر از جمله بیماری‌های قلبی عروقی، آسم، عملکرد ضعیف‌تر ریه و خطر بیشتر افسردگی مرتبط است. با توجه به مضرات فراوانی که آلودگی هوا برای سلامتی ما دارد، این مطالعه لزوم واکنش سریع برای بهبود فوری کیفیت هوا و کاهش آلودگی در سطح جهان تقویت می کند.
این درحالی است که پیش از این دانشمندان دانشمندان فرانسه و کانادا اعلام کردند که ابرهای تیره حمل کننده باکتری‌های مقاوم به دارو هستند و این باکتری‌ها معمولاً روی سطح پوشش گیاهی مانند برگ‌ها یا در خاک زندگی می‌کنند. آن ها دریافتند که باکتری‌ها توسط باد به جو منتقل شده و می توانند مسافت های طولانی در سراسر جهان و ارتفاعات بالا روی ابرها طی کنند.
کاهش جمعیت باکتری در بدن راهی برای کاهش خطر ابتلا به عفونت های جدی است، اما انجام این کار با استفاده از آنتی بیوتیک ها ایده آل نیست زیرا می تواند مقاومت دارویی را تقویت کند و همچنین باکتری های خوب روده را از بین ببرد.
مقامات بهداشتی بارها هشدار داده‌اند که سازگاری باکتری ها درمان برخی عفونت‌های باکتریایی را دشوارتر و در برخی موارد غیرممکن می‌کند زیرا استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها در مراقبت‌های بهداشتی و کشاورزی همچنان در حال افزایش است.
