به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ یادداشت از علی خضریان*// در شرایط کنونی که جهان شاهد شکل‌گیری اشکال و ترتیبات تازه‌ای از نظم است، شاید بتوان از دوره‌ای با نام جهان چند قطبی و حرکت به سمت چند جانبه‌گرایی سخن به میان آورد. این ترتیبات نوین در نظم بین‌الملل و منطقه‌گرایی‌ها به منزله عبور از نظم تک قطبی نئولیبرال به رهبری آمریکا است.
عبور و تقابل با جهان گرایی سیاست‌های استعماری اروپایی و آمریکایی، امروزه دولت‌ها را بر آن داشته تا دست به ترتیبات تازه‌ای بزنند که نقش تبعی و انفعالی آنها را در نظام بین‌الملل کاهش داده و به تأثیرگذاری آنها در جهت حصول منافع‌شان بیافزاید.
ایران نیز در جایگاه برهم زننده معادلات استعماری و نظم آمریکایی در جهان، برای تعقیب منافع و استراتژی‌های خود دست به اقدامات مهمی در صحنه سیاست خارجی زده است تا علاوه بر رویکرد منطقه‌گرایی و تغییر برخی راهبردها در غرب آسیا، فرصت استفاده از ظرفیت‌های بین‌المللی را پیدا کرده است.
پیوستن ایران به گروه بریکس، در کنار عضویت دائم در شانگهای و موافقت‌نامه تجارت ترجیحی اوراسیا که پیش‌تر حاصل شده است؛ اتفاق مهمی در هموار شدن مسیر دیپلماسی اقتصادی برای کنار گذاشتن دلار بوسیله ایجاد یک اتحادیه تجاری سیاسی است تا عملاً رژیم‌های تحریمی علیه کشور را خنثی کند.
*نماینده مجلس شورای اسلامی
