به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از ایرنا، یک سیاره عجیب به اندازه «نپتون» و متراکم‌تر از فولاد توسط یک تیم بین‌المللی از ستاره‌شناسان کشف شده است که بینش‌های تازه‌ای درباره تشکیل و تکامل منظومه‌های سیاره‌ای فراهم می‌کند.
به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از «سای تک دیلی»، این ستاره‌شناسان عقیده دارند ترکیب این سیاره ممکن است نتیجه یک تصادم بزرگ سیاره‌ای باشد.
جرم سیاره موسوم به TOI-1853b تقریبا دو برابر سیارات شناخته شده با اندازه مشابه است و چگالی آن بطور خارق‌العاده‌ای بالا است که معنی‌اش این است که این سیاره از جزء بزرگتری از سنگ نسبت به میزانی که نوعا در این مقیاس مورد انتظار است، تشکیل شده است.
در این مطالعه که روز ۳۱ اوت در نشریه «طبیعت» (نیچر) انتشار یافته است، دانشمندانی با هدایت «لوکا ناپونیلو» از دانشگاه «رم تور ورگتا» اظهار می‌دارند که این ناشی از برخوردها (تصادم های) سیاره‌ای است. این برخوردهای عظیم موجب برداشته شدن مقداری از اتمسفر و آب سبک‌تر شده و انبوهی از سنگ را در پشت سر خود رها کرده اند.
دکتر «فیل کارتر» از دست اندرکاران این تحقیق از دانشکده فیزیک دانشگاه بریستول توضیح داد: ما شواهد و مدارک نیرومندی برای برخوردهای بسیار پرانرژی بین اجرام سیاره‌ای در منظومه شمسی از قبیل وجود «ماه» زمین و همچنین مدارک خوبی از شماری از سیارات فراخورشیدی در اختیار داریم.
وی افزود: ما می‌دانیم که تنوع عظیمی از سیارات در منظومه‌های سیارات فراخورشیدی (exoplanetary systems) وجود دارد که بسیاری از آنها نمونه‌ای در منظومه شمسی ما ندارند اما اغلب جرم و ترکیبی بین سیارات سنگی و نپتون/اورانوس (غول‌های گازی) دارند.
کارتر خاطرنشان کرد: کمک ما به این مطالعه این بود که برخوردهای بسیار بزرگی را مدل سازی کنیم که به طور بالقوه می توانند اتمسفر و آب/یخ سبک‌تر را از سیاره بزرگتر اولیه جدا کرده و چگالی بسیار بالا ایجاد کنند. ما دریافتیم که جرم سیاره‌ای اولیه احتمالا باید غنی از آب بوده و یک برخورد شدید و بزرگ با سرعت بیشتر از ۷۵ کیلومتر بر ثانیه را تجربه کرده باشد که نتیجه آن به تشکیل سیاره TOI-۱۸۵۳b منجر شده است.
این سیاره مدارک جدیدی درباره وفور برخوردهای بزرگ در تشکیل سیارات در کهکشان فراهم می‌سازد. این کشف به ارتباط با نظریه‌های تشکیل سیارات بر مبنای منظومه خورشیدی با تشکیل سیارات فراخورشیدی کمک خواهد کرد. کشف این سیاره خاص بینش های جدیدی درباره تشکیل و تکامل منظومه های سیاره ای فراهم می‌کند.
