به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از رویترز، افرادی که به دلیل جراحت نخاعی فلج شده اند یا به اسکلروز جانبی آمیوتروفیک مبتلا هستند، می توانند در این پژوهش شرکت کنند اما مشخص نیست چند نفر در این فرایند شرکت می کنند که تکمیل آن ۶ سال طول می کشد.
در پژوهش مذکور با کمک یک ربات ایمپلنت رابط مغز-رایانه(BCI) در منطقه ای مخصوص کنترل حرکت در مغز کاشته می شود. هدف اصلی این پژوهش نیز آن است که افراد بتوانند با افکارشان مکان نمای رایانه یا کیبورد را کنترل کنند.
به گفته کارمندان سابق و فعلی نورالینک، این شرکت که قبلا امیدوار بود تایید ایمپلنت دستگاهش در مغز ۱۰ بیمار را دریافت کند اما پس از اظهار نگرانی سازمان غذا و دارو آمریکا، نورالینک برای نصب تراشه در تعداد کمتری از بیماران مذاکره کرد. هنوز مشخص نیست سازمان غذا و دارو آمریکا حضور چند بیمار در پژوهش را تایید کرده است.
ماسک بلندپروازی های زیادی برای نورالینک دارد و می خواهد جراحی نصب تراشه جهت درمان چاقی مفرط، اتیسم، افسردگی و اسکیزوفرنی را سریع تر کند.
نورالینک در ماه می اعلام کرد تاییدیه سازمان غذا و داروی آمریکا برای نخستین آزمایش بالینی انسانی را تایید کرده است.
به گفته کارشناسان حتی اگر تایید شود رابط مغز و رایانه برای استفاده در بدن انسان ایمن است، حداقل یک دهه طول می کشد تا این استارت آپ تاییدیه استفاده تجاری از ابزار را به دست آورد.
