به گزارش سرویس کتابخانه «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ مبارزه در راه حق؛ بهترین عملی است که هر انسانی میتواند انجام دهد دفاع از اندیشه و تفکر در راه حق و آزادی خواهی، درست مانند کاری که امام حسین (علیه السلام) انجام دادند. قیام عاشورا کاری بود که امام در مقابل ظلم و ستم انجام دادند.
حالا در زمان کنونی در۴۰ سال پیش قیامی انجام شد که سرچشمه آن قیام عاشورا بود و سربازان آن نوجوانان و جوانانی بودند که در این راه حتی از جان شیرینشان هم گذشتند؛ چه سختی هایی که متحمل شدند، چه رنج ها و مشقت هایی که نکشیدند، حتی از خانواده و زن و فرزندانشان دور بودند؛ آنها به ما درس دلاوری شجاعت و رشادت میدهند.
الگوی این جوانان مولایمان، امام حسین (علیه السلام ) است که تمام قد در برابر دستگاه فساد حاکمیت یزید ملعون ایستاد و درس آزادگی را به جهانیان مخابره کرد. ما هم با خواندن داستان و روایات جوانان آن زمان باید از آنها الگو بگیریم.
اسم این کتاب دربردارنده موضوع و محتوای آن می باشد و از سال های سخت مبارزه و خون دل خوردن های آن، تا سالهای خوب شیرین پیروزی و به ثمر نشستن آن همه عذاب، درد و شکنجه را حکایت می کند. به معنای واقعی کلمه لعل شدن سال های مبارزه مشاهده می شود و حالا انقلاب اسلامی، مانند گوهری در بین جهان می درخشد و الگویی برای دیگر کشورهای مظلوم جهان است؛ این کتاب با قلمی زیبا و نثری روان، به شرح دوران طلبگی و اسارت و شروع انقلاب تا پیروزی آن می پردازد.
سید حسن نصرالله در رابطه با این کتاب میگویند: این کتاب زمانی که به دستم رسید، از شوق تمام ان را یکجا همان شب خواندم. این کتاب می تواند علاقمندان به دوران پیش از انقلاب و خصوصا جوانان را اغنا کند. این کتاب ترجمه‌ی فارسی کتاب «إنّ مع الصّبر نصراً» است که پیش از این به زبان عربی در بیروت منتشر و توسط سیّد حسن نصرالله معرّفی شد.
آنچه کتاب حاضر را از کتابهای مشابه متمایز میکند، بیان حکمتها، درسها و عبرتهایی است که به فراخور بحثها بیان شده و هر کدام از آنها میتواند چراغ راهی برای آشنایی مخاطب کتاب بویژه جوانان عزیز با فجایع رژیم منحوس پهلوی، و همچنین سختی‌ها، مرارتها و رنجهای مبارزان و در مقابل پایمردی‌ها، مقاومتها، خلوص و ایمان انقلابیون باشد. زندگینامه خودنوشتِ معظّمٌ‌له، تصاویر مرتبط، و نمایه‌های مختلف از دیگر بخشهای این کتاب است. کتاب خون دلی که لعل شد، به زیبایی زندان‌های آن دوران را به تصویر می کشد و به بخش های مهمی از زندگی رهبر، قبل ازانقلاب اشاره میکند.
در ادامه می توانید بخش اول کتاب صوتی "خون دلی که لعل شد" را در ده قسمت کوتاه و کم حجم شده گوش دهید.
قسمت اول:
قسمت دوم:
قسمت سوم:
قسمت چهارم:
قسمت پنجم:
قسمت ششم:
قسمت هفتم:
قسمت هشتم:
قسمت نهم:
قسمت دهم:
این کتاب دارای پانزده فصل است و این چنین روایت می کند:
سال های طلبگی
در این بخش ایشان به سال های درس و بحث اشاره میکنند و درباره شیرینی آن دوران صحبت میکنند، دورانی که با تمام سختی برای ایشان شیرین بود. ایشان ضمن درس از فعالیت های اجتماعی غافل نمی شدند و دائما با مردم مراوده و معاشرت داشتند.
خانواده و آموزش های پدر
ایشان در کنار خانواده که خود مدرسه ی کاملی بود؛ در دامان اساتید بزرگواری از جمله آشیخ حسین علی منتظری، آسید محمد حسین طباطبایی و رهبر کبیر انقلاب امام (رحمت الله علیه) پرورش یافته اند. یکی از اساتید ایشان که بسیار در زندگی ایشان نقش مهمی را ایفا کرده اند، پدرشان آقا سید جواد خامنه ای بود که هم به ایشان درس علمی و هم درس زندگی و معرفت آموختند، ایشان از پدرشان به عنوان استاد خوب یاد میکنند.
علاقه رهبری به ادبیات
ایشان کاملا مسلط به زبان عربی هستند و رابطه خوبی هم با شعر دارند مثلا میبینیم که هر چند وقت یکبار شب شعری برگزار میکنند، ایشان از همان نوجوانی به شعر علاقه داشتند و میگویند که شعرهای جبران خلیل را میخواندند، ایشان به کتاب هم علاقه وافری دارند و از دوران جوانی کتاب های بسیار زیاد خواندند، چه ایرانی و چه خارجی.
آمدن امام و انقلاب اسلامی
در این بخش از کتاب، رهبری به مبارزات و رشادت های مردم اشاره میکنند که این مبارزات، با شهادت شهید نواب صفوی به اوج خود رسید. ایشان از همان ابتدای مبارزات حضور داشته و در این راه، سختی ها و دوری های زیادی را متحمل شدند؛ ایشان عاشق راه مکتب امام بودند و امام را سر مشق و الگوی خود در راه مبارزه می دانستند. ایشان در باره امام چنین میگویند: ریاضت سکوت امام یکی از بزرگترین ریاضت ها بود، ایشان مصداق کامل انسان مومن بود.
صدای مظلومان جهان از جمله فلسطین
انقلاب ما الگو و سرمشقی برای دیگر انقلاب های جهان بود تا از زیر بار ظلم و ستم دیکتاتور یا غاصب بیرون بیایند. فلسطین که سالهاست، بر سر اراضی خود با شیطان عالم اسرائیل در جنگ است، مورد توجه رهبر و امام بوده است.
در آن جا بیش از یک هفته ماندم در این مدت صورتم را تراشیدند و این نخستین باری بود که صورتم تراشیده می‌شد. در مورد تراشیدن صورت شنیده بودم که در اردوگاه ها صورت را خشک خشک و بدون آب و صابون می تراشند که کاری زشت و دردآور است. لذا در راه بیرجند به مشهد خود را برای استقبال از این لحظه وحشتناک و آزردن پوست صورت آماده می ساختم. زمان تراشیدن صورت فرارسید، سلمانی آمد و من با نگرانی و تشویش به او نگاه می کردم؛ کیفش را باز کرد و یک ماشین اصلاح از آن بیرون آورد با دیدن ماشین اصلاح، نفس راحتی کشیدم و معلوم شد جریان متفاوت از آن چیزی است که تصور می کردم.
بعد از آن اجازه خواستم که به دست شویی بروم و سپس وضو بگیرم، اجازه دادند با دو نظامی بروم. در مسیر یک افسر جوان که به گستاخی و وقاحت معروف بود مرا دید و از دور به تمسخر صدا زد: – آشیخ! ریشت رو تراشیدند؟ و من فوراً پاسخ دادم: _ بله سال‌ها بود که چانه خودم را ندیده بودم و حالا الحمدلله می‌بینم و بدین ترتیب اجازه ندادم خشنود و دلخوش شود.
