به گزارش گروه سیاسی «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ از آغاز انقلاب و تشکیل دفتر تحکیم وحدت در ۲۹ شهریور ۱۳۵۸ تا سال‌ها بعد در شهریورماه، نشست آموزشی دفتر تحکیم وحدت و برخی از انجمن‌های اسلامی برگزار می‌شد. در طول دهه هفتاد، نشست‌های دفتر تحکیم وحدت و همچنین انجمن اسلامی دانشجویان امیرکبیر مناقشه برانگیز بودند، چرا که انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه امیرکبیر در طول یک دهه از نیمه دهه هفتاد تا نیمه دهه هشتاد، رادیکال‌ترین انجمن عضو تشکیلات دفتر تحکیم وحدت بود.
جریان رادیکال این انجمن در فاصله سال‌های ۱۳۷۸ تا ۱۳۸۰ مناقشه طولانی با طیف خط امامی انجمن داشتند که نهایتاً با تقلب آنان در انتخابات شورای مرکزی انجمن (سال ۱۳۷۹) و تأیید این انتخابات و انتخابات بعدی توسط ریاست دانشگاه این جریان توانست انجمن را تصفیه کرده و در اختیار بگیرد.
همین گروه چند ماه بعد انشقاق دفتر تحکیم وحدت را با برگزاری نشست موازی در دانشگاه علامه طباطبایی رقم زده و طیف علامه را به وجود آوردند. در مقابل طیف خط امامی انجمن‌های اسلامی که به مدت چند سال فعالیت مجازی خود را ادامه داده و در ترکیب شورای عمومی و مرکزی طیف شیراز دفتر تحکیم وحدت مشارکت می‌کردند.
اگرچه هواداران این گروه هر سال در انتخابات انجمن امیرکبیر به طور غیرقانونی ردصلاحیت می شدند، اما برگزاری تجمع گسترده‌ای در اعتراض به عملکرد انجمن در سال ۱۳۸۵، موجب بررسی مجدد انتخابات انجمن و ابطال آن گردید. سرانجام در انتخابات گسترده‌ای که با حضور آزاد دانشجویان برگزار شد، این طیف توانست انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه امیرکبیر را به دست گرفته از نو بازسازی تشکیلاتی و فکری نماید.
آخرین دوره آموزشی انجمن امیرکبیر
در طول این سال‌ها، نشست انجمن امیرکبیر یکی از مهمترین تجمعات طیف رادیکال دفتر تحکیم وحدت بود. به عنوان مثال در سومین اردوی سالیانه امیرکبیر در سال ۱۳۷۶ در اردوگاه شهید چمران زعفرانیه برای اولین بار از عبدالکربم سروش برای سخنرانی درباره موضوع عدالت دعوت شد، همچنانکه سخنرانان دیگر برنامه هم از حلقه کیان بودند. در چهارمین اردوی سیاسی انجمن امیرکبیر در سال ۱۳۷۷ هم سروش حضور یافت و پیرامون رابطه ایران و آمریکا سخن گفت.
البته در این اردو سعید حجاریان، مصطفی تاج زاده، موسی غنی‌نژاد، احمد زیدآبادی، بهزاد نبوی، آیت الله موسوی تبریزی نیز حضور داشتند. اما از سال ۱۳۷۸ به بعد، به تدریج چهره‌های شاخص احزاب اصلاح طلب در این اردوها، جای خود را به نیروهای اپوزیسیون و روشنفکران خارج نشین همچون رامین جهانبگلو و نیز چهره‌های ملی- مذهبی دادند و کم کم نام این اردوی آموزشی هم همچون محتوای آن رنگ و بوی سکولار گرفت و به فستیوال تابستانی دانشگاه پلی تکنیک (امیرکبیر)، بدل گردید.
آخرین دوره آموزشی انجمن امیرکبیر در دوران ارتباط آن با طیف علامه که سومین دوره آن تحت عنوان فستیوال بود، تابستان ۱۳۸۴ بر پایه طرح پیشنهادی فریبا داودی مهاجر (مادر همسر علی افشاری، رهبر جریان رادیکال طیف علامه) برگزار شد. سال قبل از آن هم دومین فستیوال تابستانی با برنامه ریزی پیشنهادی رامین جهانبگلو، روشنفکر سکولار برگزار شده بود.
بر اساس طرح وی، هر هفته مردادماه ۱۳۸۳، نامی به خود گرفت: «هفته جنبش دانشجویی»، «هفته جنبش زنان»، «هفته دموکراسی و حقوق بشر» و «هفته روشنفکری». رامین جهانبگلو، عبدالکریم سروش، سعید حجاریان، سیدجواد طباطبایی، محمدرضا تاجیک، خشایار دیهیمی، حاتم قادری، عزت الله فولادوند، موسی غنی‌نژاد، علی افشاری، علی اکبر موسوی خوئینی، محمد ضیمران، محمدعلی موحد، فریبرز رئیس دانا، محمد قائد، بابک احمدی، فاطمه حقیقت‌جو، فریبا داوودی مهاجر، فاطمه صادقی، عمادالدین باقی، افشین جهاندیده، سعید حنایی کاشانی، هومن پناهنده، ناهید مطیع، شهلا اعزازی، نیکو سرخوش، زیبا جلالی، حسین سلیمی و احمد گل محمدی، افرادی بودند که بر پایه آن سرفصل‌ها، در سیزده کلاس درسی و هجده میزگرد و سخنرانی فستیوال تابستانی پلی تکنیک به تدریس و سخنرانی پرداختند.
انشقاق تشکیلات دفتر تحکیم وحدت (اسفند ۱۳۸۰)
با این حال هیچ کدام از این برنامه‌ها با استقبال دانشجویان روبرو نشد و عملاً تعداد خبرنگاران حاضر در برنامه بیشتر از دانشجویان بود.تصاویر سومین فستیوال دانشجویی دانشگاه امیرکبیر به سندی متقن از افول رادیکالیسم در دانشگاه و نبود پشتوانه دانشجویی این جریان تبدیل شد. سندی که همچنان روشن‌گر مسیر دانشجویان فعال در تشکل‌های دانشجویی است.
همچنین از زمان انشقاق تشکیلات دفتر تحکیم وحدت (اسفند ۱۳۸۰) تا اعلام غیرقانونی شدن طیف قانون شکن علامه (زمستان ۱۳۸۷) مناقشه شدیدی میان آنان و طیف خط امامی و معتقد به مرامنامه دفتر تحکیم وحدت (موسوم به طیف شیراز) وجود داشت که کدام یک نماینده واقعی تشکیلات تحکیم وحدت و جنبش دانشجویی است.
علی‌رغم پروپاگاندای رسانه‌ای طیف رادیکال و ملی-مذهبی دفتر تحکیم وحدت (موسوم به طیف علامه) که سال ۱۳۸۴ به سه فراکسیون مدرن، دموکراسی خواه و روشنگری (سنتی) منشق شد، برنامه‌ها و تجمعات این جریان رونق چندانی نداشت و دانشجویان نیز رغبتی به آن نشان نمی‌دادند.
تصاویری از درگیری طیف شیراز و مدرن در ساختمان دفتر تحکیم وحدت در اسفند ۱۳۸۰:
این در حالی بود که آنان خود را طیف اصیل انجمن‌های اسلامی و دفتر تحکیم وحدت دانسته و میراث‌دار جنبش دانشجویی و نماینده واقعی دانشجویان می‌خواندند. هرچند که مدتی بعد به دلیل عدم اعتقاد به مرامنامه دفتر تحکیم وحدت و انجمن‌های اسلامی و نیز تخلفات گسترده از اساسنامه، خواستار عبور از این تشکل انقلابی و تشکیل «پارلمان دانشجویی» به منظور نمایندگی طیف گسترده‌تری از دانشجویان سکولار اعم از لیبرال، مارکسیست، پان ترکیست و… شدند.
