به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ یادداشت از علی ریاحی‌پور*/// مادر ما می‌دانست که اگر مردم از ولایت علی(ع) دور شوند بی‌تردید به پذیرش ولایت که بهتر است بگویم خلافت و سلطنت حاکمان جور، مجبور می‌شوند. فاطمه(س) در محرومیت جهان اسلام از امامت علی(ع)، «فتنه جمل» را می‌دید، نعره مستانه معاویه در فریب صفین را می‌شنید، در «نهروان»، جهالت خوارج را می‌نگریست و در سحرگاه خونین نوزدهم رمضان سال چهلم هجری در محراب مسجد کوفه بر فرق شکافته علی(ع) می‌گریست، اشرافیت بر باد رفته را می‌دید که بار دیگر به میدان آمده، حسن(ع) را که از محرومیت مردم گرفتار در چنگال معاویه خون دل می‌خورد و سر مطهر حسین(ع) را می‌دید که در هنگامه خون و فریب اشراف بر نیزه می‌رود.
یزید را می‌دید که سر بریده فرزند رسول خدا(ص) را پیش روی نهاده، بر لب و دندان او می‌زند و اجداد به هلاکت رسیده خود در «بدر» و «حنین» را به تماشای انتقام می‌خواند! و... مردم مظلوم را که در چنگال خونریز «بنی امیه» و «بنی عباس» گرفتارند و جماعت مسلمانان را که انگشت پشیمانی به دندان می‌گزند و دست حسرت بر پیشانی می‌زنند که کاش ولایت علی(ع) آن دوستدار محرومان و حامی مظلومان را پاس می‌داشتند تا ولایت حجاج بن یوسف‌ها و منصور دوانقی‌ها که خونریز و انسان‌ستیزند را به زور بر گرده خویش نمی‌داشتند.
فاطمه(س)، این همه را می‌دید که آن همه دلواپس بود، واقعه‌ای که آن روزها اتفاق افتاده بود انحرافی بزرگ بود و بیراهه‌ای که برخی از خواص به هر علت- و از جمله قدرت‌طلبی، و آلودگی به چرب و شیرین دنیا و مخصوصاً تلاش برای بازگشت به زندگی اشرافی- در آن گام نهاده بودند، زاویه‌ای ۱۸۰ درجه با صراط مستقیم الهی و نقشه راهی که رسول خدا(ص) به وضوح و با صراحت ترسیم کرده بودند، فاصله داشت... و این دلشوره واقعی مادر ما بود. غیر از این چه نگرانی دیگری می‌توانست مادر مظلوم اما مقتدر ما را تا آن اندازه به دلشوره اندازد؟
از نظر فاطمه(س) مهم‌ترین عامل در تغییر رفتار اهالی مدینه بویژه انصار که بیعت کردند تا از پیامبر(ص) و اهل بیت وی در همه حال حفاظت و حمایت کنند و با دشمنان ایشان بجنگند، همان روحیه رفاه طلبی و اشرافیت و دنیا پرستی بود که به خاطر اموال دنیا گرفتار آمده‌اند. ایشان می‌فرماید: «اما جز این نیست که به تن آسایی خو کرده‌اید و امام واقعی خود را از زمامداری دور نموده‌اید و با رفاه و آسایش خلوت کرده‌اید و از سختی زندگی به راحتی و خوش‌گذرانی رسیده‌اید. به همین سبب آنچه را که حفظ کرده بودید، از دست دادید و آنچه را که فرو بردید، استفراغ کردید. پس بدانید! «اگر شما و هر که در زمین است کافر شود، خدای تعالی بی‌نیاز از همگان است.»
صدیقه طاهره(س) بر بالای منبر مسجدالنبی و در مقابل انظار مهاجر و انصار فریاد برآورد: «خس و خاشاک نفاق در شما پدیدار گشته، لباس دین در میانتان کهنه شده... کبک باطل، خواندن آغاز کرده... شیطان از مخفیگاه خود به میان شما سرک کشیده و می‌بیند که ندایش را پاسخ می‌دهید و...» پاسخ خواص آن روزگار اما،جواب های چند پهلو بود... امروز اما، در عصر بعثت دوباره، بار دیگر شیطان بزرگ از درد جیغ بنفش می‌کشد و به عصبانیت، اعوان و انصارش را به یاری می‌طلبد... این روزها، در عصر خمینی و خامنه‌ای اما، فاطمیون زمان، به شیطان امان نمی‌دهند و به پای جان در این طریق ایستاده اند. همه جا، نام تو را بر زبان دارند و از ژرفای دل بر این باور که «بی‌همگان به سر شود، بی تو به سر نمی‌شود».
اگر دیروز فریادها و درد و دل های فاطمه(س) شنیده نشد، امروز اما لشکری سترگ از فرزندان انقلابی اش معادلات قدرت جهانی را بهم ریخته اند. امروز فاطمه مادری می کند. او برای تمامی بر و بچه های مقاومت مادری می کند. آری چه زیبا گفت آن مداح؛ اُم المقاومه یا فاطمه. هنوز فرزندان انقلابی فاطمه در پی انتقام سیلی مادر خویش هستند، مگر نبود که پُشت پیراهن هایشان می نوشتند می روم تا انتقام سیلی مادر بگیرم؟! امروز فرزندان مکتبی فاطمه از یهودیتی انحرافی انتقام می گیرند که به واقع اینان به صورت چون گُل فاطمه سیلی زدند، امروز صدای فاطمیون در عالم پیچیده است و فردا از آن آنان است، به اذن و مدد اُم المجاهدین فاطمه زهرا.
زیبا گفت آن شاعر؛
ای تا به ابد پشت و پناه سپاه دین
ای مظهر مجاهدت اُم المقاومه
*فعال سابق دانشجویی
