به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ یادداشت از یکی از حسین عبداللهی‌فر*/// مختصات انحصاری ملت ایران حضور در صحنه‌های مختلف و میدان‌های سیاسی است که نمونه‌های بارز آن را می‌توان در پیاده روی اربعین، سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی، روز قدس، مناسبت‌های مذهبی، نمازجمعه‌ها، سایر فراخوان‌های سیاسی و اجتماعی به ویژه انتخابات‌های مختلف مشاهده کرد، چراکه از منظر ملت ایران حضور در میدان‌های سیاسی، به ویژه انتخابات‌ها به علت کمیت‌پذیری و امکان محاسبه دقیق بیشترین تأثیر را بر نقشه‌های شوم دشمنان انقلاب اسلامی دارد.
مردم با بصیرت و دشمن شناس ایران می‌دانند که اگر دستگاه رسانه‌ای نظام سلطه توانایی تحریف روایت حضور آنها در عرصه‌های مختلف سیاسی و فرهنگی را دارد، اما در انتخابات چنین امکانی را نداشته و ناگزیر به پذیرش میزان مشارکت سیاسی مردم است. به ویژه آنکه در جمهوری اسلامی ایران هیچ گونه اجباری برای حضور در پای صندوق‌های رأی وجود نداشته و هر رأی به مثابه اقدامی داوطلبانه، کنشی نیت‌مند و عملی آگاهانه محسوب می‌شود که در راستای حمایت و افزایش کارآمدی نظام اسلامی صورت می‌گیرد.
بر همین اساس رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار با ائمه جمعه انتخابات را مصداق کامل میدان سیاسی برشمرده و فرمودند: «بنده چند مرتبه در زمینه انتخابات تکرار کرده‌ام که انتخابات یک میدان سیاسی‌ای است که حضور مردم در آن، به معنای واقعی کلمه لازم است، یعنی هم وظیفه‌ای است برای مردم، هم حقّی است برای مردم. حضور در انتخابات صرفاً تکلیف نیست؛ حق است؛ حقّ شما است، حقّ مردم است که انتخاب کنند».
انتخابات کامل‌ترین میدان سیاسی است. چراکه
۱. انتخابات و مراجعه به نظر اکثریت جامعه در کشورهایی صورت می‌گیرد که به لحاظ سیاسی مدل جمهوری و دموکراسی را محترم شمرده و در چارچوب نظام ریاستی یا نیمه ریاستی، پارلمانی یا نیمه پارلمانی اداره شده و تفکیک قوا را پذیرفته است که لازمه شکل‌گیری آن حضور مردم در پای صندوق‌های رأی است.
۲. انتخابات و حضور در پای صندوق‌های رأی در شرایطی که دشمنان آن مردم برای کاهش رأی آنها برنامه‌ریزی کرده و اهداف شومی را در سر می‌پرورانند، مشارکت سیاسی ارزان‌ترین، عاقلانه‌ترین و سریع‌ترین راه برای نومیدی دشمن و شکست آن به حساب می‌آید.
۳. دموکراسی و مراجعه به آرای عمومی بارزترین وجه مشخصه نظامات جمهوری و مردم سالاری است که راه آن انتخاب دستگاه‌های قانون گذار، مجریان قوانین و ناظران بر کارگزاران توسط مردم است. با انتخابات و حضور مردم در پای صندوق‌های رأی در واقع این مردم در قدرت مشارکت و فردی را به عنوان وکیل خویش در امور اجرایی، قانونگذاری یا نظارت انتخاب می‌کنند.
۴. انتخابات شاخصه مهم عدالت سیاسی و توزیع قدرت است. در نظام‌های سیاسی که روسای دستگاه اجرایی و قانون گذاران توسط مردم انتخاب می‌شوند، انحصار قدرت از دست مستبدین خارج و در واقع بین مردم توزیع می‌شود. به ویژه آنکه در نظام مردم سالاری دینی انتخابات هم حق مردم است و تکلیف آنها. چنانچه مقام معظم رهبری در جمع ائمه جمعه به این مقوله اشاره کرده است.
۵. مشروعیت سیاسی در نظام‌هایی که ماهیت جمهوری دارند، به حضور مردم در عرصه‌های سیاسی و انتخابات بستگی دارد. از این رو، هر یک از آحاد جامعه که در این کشورها به پای صندوق‌های رأی حضور پیدا می‌کنند می‌دانند بر پیامدها و پیام‌های این کنش خود واقف بوده و داوطلبانه و آگاهانه دست به این اقدام می‌زنند.
۶. هر چه به میزان مشارکت در انتخابات افزوده می‌شود در واقع به سرمایه اجتماعی نظام سیاسی افزوده می‌شود. این سرمایه اجتماعی نتیجه اعتماد سیاسی مردم به نظام و دولت است. بنابراین کشورهایی که از اعتماد سیاسی بالایی برخوردار هستند، اهداف و منافع ملی خود را با پشتوانه بیشتری دنبال می‌کنند.
۷. انتخابات میدان مانور جریان‌های سیاسی، احزاب و نامزدهای انتخاباتی است که برای رسیدن به کرسی‌های مجلس، شوراها یا ریاست جمهوری وارد گود رقابت شده‌اند.
۸. انتخابات سبب می‌شود تا برگزیدگان مردم نسبت به رفتار و مواضع خویش پاسخگو باشند، چراکه آنها برای رأی مجدد باید افکار عمومی را نسبت به اعمال و مواضع خویش متقاعد سازند؛ لذا یکی از ساده‌ترین روش‌های برای جلوگیری از استبداد رأی و پاسخگوسازی دولتمردان تقویت نظام انتخاباتی کشورهاست.
*کارشناس مسائل سیاسی
