به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ داده‌های کاوشگر نیوهورایزنز ناسا از کمربند کویپر، اطلاعاتی جالبی به ما می‌دهد. کمربند کویپر یک دیسک ستاره ای در بیرون منظومه شمسی است که فاصله ۳۰ تا ۵۰ واحد نجومی بیرون مدار نپتون قرار دارد که البته طبق اطلاعات جدید، ظاهرا از چیزی که فکر می‌کردیم دورتر از خورشید است.
داده‌های کاوشگر نیوهورایزنز که در کمربند کویپر می‌چرخد، میزان غیرمنتظره‌ای از ذرات را درست جایی که باید غبار در حال رقیق شدن باشد، نشان می‌دهد. نتیجه‌ای که گرفته می‌شود این است که کمربند کویپر باید به طور قابل توجهی از خورشید دورتر باشد. این شواهد جدید نشان می‌دهد که درک ما از منظومه شمسی بیرونی اشکالات زیادی دارد.
الکس دونر فیزیکدان از دانشگاه کلرادو بولدر می‌گوید: نیو هورایزنز اولین اندازه‌گیری مستقیم غبار بین سیاره‌ای را بسیار فراتر از نپتون و پلوتون انجام می‌دهد، بنابراین هر رصدی می‌تواند منجر به کشف شود. این ایده که ممکن است کمربند کویپر گسترده‌ای را با جمعیت کاملا جدیدی از اجرام که با هم برخورد می‌کنند و غبار بیشتری تولید می‌کنند، شناسایی کرده باشیم، سرنخ دیگری برای حل اسرار دورترین مناطق منظومه شمسی ارائه می‌دهد.
کمربند کویپر چگالی بالایی از اجرام سنگی و یخی دارد (این منطقه بسیار از خورشید دور و در نتیجه بسیار سرد است.) این حلقه دونات‌شکل، پر از صخره‌های بزرگ و سیارات کوتوله، و دسته‌ای کامل از اجرام است که ما واقعا نمی‌توانیم آن‌ها را ببینیم، زیرا آن‌ها کوچک و کمبرند کویپر بسیار تاریک است. با وجود این، گرد و غبار می‌تواند تا حدودی درباره آنچه در حال وقوع است به ما بگوید.
قبلا تصور می شد که کمربند کویپر بسیار بزرگ است. از مدار نپتون، حدود ۳۰ واحد نجومی از خورشید شروع می‌شود و تا فاصله‌ای نامعلوم به سمت بیرون امتداد می‌یابد. با این حال، تصور می‌شد که منطقه اصلی داخلی در حدود ۵۰ واحد نجومی باشد.
کاوشگر نیوهورایزنز کاوشگر ناسا برای کاوش بیرونی منظومه شمسی پرتاب شد و در سال ۲۰۱۵ از پلوتون که با فاصله متوسط ۳۹ واحد نجومی به دور خورشید می‌چرخد، بازدید کرد و به راه خود ادامه داد. در ژانویه ۲۰۱۹، از کنار یک جرم عجیب به نام آلتیما ثولی یا Arrokoth پرواز کرد که در فاصله متوسط ۴۴.۶ واحد نجومی به دور خورشید می‌چرخد.
از آن زمان، بین فواصل ۴۵ تا ۵۵ واحد نجومی، نیوهورایزنز به جمع‌آوری داده‌ها ادامه می‌دهد و با دقت آن‌ها را به زمین می‌فرستد. حالا نیوهورایزنز در مسیر گردش خود، غبار بیشتری از آنچه دانشمندان انتظار داشتند، شناسایی کرده است. چگالی بالای گرد و غبار به این معنی است که یا باید گرد و غبار اضافی تولید شود یا نیروهای تابشی خورشید به طور غیرمنتظره‌ای گرد و غبار را از مناطق متراکم‌تر به آن منطقه می‌راند.
محتمل‌ترین منبع گرد و غبار اضافی، فعل و انفعالات بین اجسام بزرگتر، مثل برخورد خواهد بود. این بدان معناست که باید به اندازه کافی سنگ‌های یخی وجود داشته باشد که با فرکانس نسبی به هم برسند. مشاهدات اخیر نشان می‌دهد که منطقه اصلی داخلی کمربند کویپر ممکن است تا ۸۰ واحد نجومی گسترش یابد، به این معنی که این کشف با اشاراتی مطابقت دارد که کمربند کویپر ممکن است بزرگتر از حد انتظار باشد.
این کشف شگفت‌انگیز در مجله «Astrophysical Journal Letters» منتشر شده است.
