به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ یادداشت از کیانوش بدنکی*/// مدتی است که همه درگیر انتخابات مجلس 12اُم هستند و بنا بر رسالت و وظیفه اجتماعی خود، لازم دانستم که نکاتی کوتاه اما قابل تامل را ارائه نمایم تا شاید بتواند مسیر را مشخص تر نمود. این مهم را من باب وظیفه‌ای که رهبری معظم انقلاب اسلامی جهت جهاد تبیین بر عهده تک به تک آحاد مردم و آنهایی که دستی بر قلم دارند؛ می‌نگارم.
می‌نویسم که فردا روز مورد سوال قرار نگیرم که تویی که می‌توانستی بنویسی و بگویی، چرا ننوشتی و نگفتی؟! آری؛ در این نوشته قصد دارم تا به موضوعات کلی در خصوص آقای نماینده بنویسم.
انتخابات 11 اسفند 1402 را از آن جهت مهم و حیاتی می‌دانم چرا که آحاد ملت شریف ایران اسلامی چشم به تغییر رویه‌های تقنینی و نظارتی بسته اند. می‌گوییم نظارت؛ شما بخوان رفاقت!
به فرموده امام امت، حضرت آقا روح الله: مجلس باید در راس امور باشد! نه دکان و بنگاهی باشد برای امتیازات شخصی، تیمی و گروهی!
طبیعت مجلس شورای اسلامی آن است که از فرد به فرد مردم و توسط مردم تحت عنوان نماینده انتخاب می‌شوند. خُب این مردم حق دارند که نسبت به وضع موجودی که توسط نمایندگان آنها پیش آمده گله‌مند باشند. اما چه باید کرد که این صندلی سبز، عجیب وسوسه انگیز است!
اما نماینده چگونه باید باشد؟! برداشت های شخصی‌ام را از آنچه نماینده باید باشد؛ می‌نگارم.
نماینده باید:
1. روحیه کار تیمی، تخصصی، پژوهشی و کار بلند مدت را داشته باشد
2. مردمی باشد و مردمی بماند
3. در عین سیاست‌ورزی؛ اخلاق‌مدار باشد
4. ساده زیست باشد
5. انقلابی و تحولی باشد
6. نماینده عموم مردم حوزه انتخابیه‌اش باشد نه گروه و قومیت خاصی
7. جریان ساز و نترس باشد
8. نماینده باید نگاه کوته نظرانه نداشته باشد و رو به قله سی کند
9. اهل بده و بستان نباشد
10. مثل حاج قاسم؛ همیشه در میدان و کارزار سیاست باشد
در پایان از هم‌میهنان عزیزم می‌خواهم که به شخصی رای دهند که 4 سال بعد از رای‌شان پشیمان نباشند.
وَآخِرُ دَعْوَانا أَنِ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ
*فعال رسانه‌ای
