به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ کلینی در اصول کافی روایتی را از قول امام محمد باقر علیه‌السلام اینگونه نقل می‌کند: رسول الله صلی الله علیه و آله در آخرین جمعه از ماه شعبان برای مردم در فضیلت ماه رمضان و لزوم مراقبت از این ماه خطبه خواند و پس از حمد و ثنای الهی فرمود:
أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّهُ قَدْ أَظَلَّکُم شَهْرٌ فِیهِ لَیْلَةٌ خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ وَ هُوَ شَهْرُ رَمَضَانَ؛
ای مردم، به راستی که نزدیک است ماهی فرا برسد که در آن، شبی است بهتر از هزار ماه و آن ماه رمضان است.
فَرَضَ اللَّهُ صِیَامَهُ وَ جَعَلَ قِیَامَ لَیْلَةٍ فِیهِ بِتَطَوُّعِ صَلَاةٍ کَتَطَوُّعِ صَلَاةِ سَبْعِینَ لَیْلَةً فِیمَا سِوَاهُ مِنَ الشُّهُورِ ؛
خدا روزه آن را واجب و یک شب نماز مستحب برخاستن در آن را همچون نماز مستحب 70 شب از ماه‌های دیگر قرار داده است.
وَ جَعَلَ لِمَنْ تَطَوَّعَ فِیهِ بِخَصْلَةٍ مِنْ خِصَالِ الْخَیْرِ وَ الْبِرِّ کَأَجْرِ مَنْ أَدَّى فَرِیضَةً مِنْ فَرَائِضِ اللَّه عَزَّ وَ جَلَّ
و پاداش یک خصلت خیر و نیکوکاری مستحب در آن را همچون پاداش کسی که واجبی از واجبات خدای سبحان را انجام داده مقرر فرموده است
وَ مَنْ أَدَّى فِیهِ فَرِیضَةً مِنْ فَرَائِضِ اللَّهِ کَانَ کَمَنْ أَدَّى سَبْعِینَ فَرِیضَةً مِنْ فَرَائِضِ اللَّهِ فِیمَا سِوَاهُ مِنَ الشُّهُورِ.
و هر کس یک واجب از واجبات خدا را در آن انجام دهد، همچون کسی است که 70 فریضه از فرایض خدا را در ماه‌های دیگر انجام داده باشد.
در این فراز از احادیث رسول خدا صلی الله علیه و آله آنچه که از ظاهر حدیث بر می‌آید، چند برابر شدن فضیلت این ماه و مضاعف شدن ثواب اعمال آن است، امری که به قداست عظیم این ماه مربوط می‌شود. به این معنا که هر عملی در بستر ماه رمضان قرار گیرد، ضریب بالا دریافت می‌کند. این از آن روست که خداوند به گونه‌ای فضای این ماه مبارک را فراهم کرده تا بندگانش به سرعت رشد کنند. وقتی می‌فرماید نماز شب در این ماه معادل با 70 شب در سایر ماه‌هاست و کسی که واجبی را انجام دهد، معادل 70 فریضه‌ی خدا در ماه‌های دیگر است، یعنی تا پایان ماه رمضان که 30 روز است، فرد مؤمن تا 2 هزار و 100 روز معادل 5 سال جلو می‌افتد.
بنابراین ماه رمضان در یک نگاه کلی، ماه رشد و صحنه رشد مؤمنان به درجات بالاتر است، نه صرفاً گرسنگی و تشنگی کشیدن بلکه باید گفت روزه‌داری در این ماه ابزاری برای سبکی روح برای رسیدن به رشد است؛ لذا خداوند وقتی می‌خواهد از فضای ماه رمضان سخن بگوید، اینگونه می‌فرماید «وَ إِذَا سَأَلَکَ عِبَادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْیَسْتَجِیبُوا لِی وَ لْیُؤْمِنُوا بِی لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ»؛ یعنی «و هرگاه بندگان من از تو در باره من بپرسند، [بگو] من نزدیکم و دعاى دعاکننده را به هنگامى که مرا بخواند، اجابت مى کنم؛ پس [آنان] باید فرمان مرا گردن نهند و به من ایمان آورند، امید که رشد یابند.» (بقره186)
