به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ ادامه برنامه‌های دومین روز سفر به پاکستان، پس از سفر به ایالت پنجاب و شهر لاهور، به کراچی مرکز ایالت سند نیز سفر کرد و در بدو ورود با حضور در آرامگاه محمدعلی جناح «قائد اعظم» و پدر استقلال این کشور، با تقدیم تاج گل و قرائت فاتحه به مقام وی ادای احترام کرد.
محمدعلی جناح ملقب به قائد اعظم در 25 دسامبر سال 1876 در یکی از محله‌های کراچی به دنیا آمد. پدرش بازرگان و خواهرش «فاطمه» یکی از مبارزان دوران استقلال پاکستان و هندوستان بود. وی در سال 1895 از دانشگاه انگلیس فارغ التحصیل شد و بعد از دریافت مدرک دکترای قانون، فعالیت سیاسی خود را آغاز کرد.
جناح در سال 1896 به کنگره هند پیوست و در سال 1913 به عضویت «حزب آل اندیا مسلم لیگ» که توسط مسلمانان هند تشکیل شده بود درآمد. وی در سال 1916 بعد از برگزاری اجلاس ویژه حزب مسلم لیگ در شهر «لکهنو» به عنوان رهبر این حزب انتخاب شد.
محمد علی جناح نقش مهمی در نزدیکی کنگره هند با حزب مسلم لیگ برای بیرون کردن انگلیس از هندوستان داشت. در سال 1929 جناح در گزارشی به عنوان «گزارش نهرو» بر 14 نکته اساسی درباره حقوق مسلمانان تأکید کرد که بعدها مقدمه‌ای برای تشکیل یک کشور مسلمان شد.
جناح تمام عمر خود را صرف حمایت از حقوق مسلمانان شبه‌قاره کرد و چون مسلط به قانون بود تلاش‌های وی به ثمر نشست و سرانجام توانست کشور پاکستان را تشکیل دهد.
با ورود محمدعلی جناح به حزب کنگره ملی هند که برای کمک به انگلیسی‌ها تأسیس شده بود، فعالیت‌های این حزب که مقرر بود متناسب با منافع انگلیسی‌ها باشد، مخالف اهداف آنان عمل کرد. مسلمانان هم برای حفظ منافع خود حزبی به نام مسلم لیگ را تأسیس کردند. این دو حزب راه استقلال را هموار نمودند و فعالیت‌های جناح به استقلال پاکستان منجر شد. جناح از تعصب‌های فرقه‌ای دوری می‌کرد و به همین خاطر یکی از بهترین نمایندگان اتحاد مسلمانان با هندوها به شمار می‌رفت.
در مارس 1927 جناح توانست طرح‌های مسلمانان دهلی را تدوین کند اما در طرح مربوط به قانون اساسی حق رأی دادن از مسلمانان گرفته شد و کارهای جناح بی‌نتیجه ماند. در سال 1929 محمدعلی جناح طرح معروفی را در 14 ماده تنظیم کرد و به کنگره داد. گنگره ملی هند به طرح 14 ماده‌ای جناح چندان توجه نکرد. او پس از این ناکامی‌ها به لندن رفت و از دور فعالیت‌های اجتماعی سیاسی شبه قاره را دنبال می‌کرد.
در 1940 محمد علی جناح بیمار شد و در سال 1947 درست یک سال بعد از تشکیل کشور مستقل مسلمان به عنوان پاکستان در سپتامبر سال 1948 دار فانی را وداع گفت، اما فداکاری‌های او برای تشکیل یک کشور مستقل مسلمان همیشه در یاد و خاطره مسلمانان شبه‌قاره باقی خواهد ماند.
