به گزارش سرویس صنفی و آموزشی «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ روز معلم فرصتی است که از مقام معلمان تجلیل شود اما در کنار تجلیل‌های کلامی و نمایشی، نیاز است که به معیشت و مسائل صنفی معلمان نیز پرداخته شود. قشری که عاشقانه کار می‌کنند و با مشکلات دیده‌ای نیز روبرو هستند.
معلمانی که در واقع مهمترین سرمایه‌های کشور و استان سمنان را در اختیار دارند و نسبت به تربیت نسل آتیه ساز می‌کوشند لذا اهمیت کارشان بر هیچکس پوشیده نیست. یکی از مسائلی که معلمان استان سمنان مانند دیگر معلمان استان‌های کشور نسبت به آن حرف دارند، رتبه بندی است طرحی که به گفته معلمان قدری از آنچه باید، فاصله گرفته است.
مشکلات عدیده معلمان
یک معلم درباره این موضوع اظهار داشته است: قرار بود که تعیین حقوق معلمان ۸۰ درصد اعضای هیئت علمی دانشگاه باشد چرا که کاری که معلمان انجام می‌دهند به واقع کم از کار اساتید دانشگاه نیست اما متأسفانه وقتی صحبت از منابع آن به میان آمد نام هیئت علمی از قانون رتبه بندی خارج و به جای آن مربی دانشگاه قرار گرفت که بسیار تفاوت با اعضای هیئت علمی داشت و در واقع از اساس طرح رتبه بندی را از معیار منحرف ساخت.
معلمان بسیار دلخوش به تغییرات بودند اما وقتی این کار صورت نگرفت یک دلسردی محسوسی در بین همه همکاران ما پدید آمده است.
مسائل معیشتی و مشکلات کاری
معلمان دچار مشکلات عدیده هستند و اگر این مسائل رفع نشود بر روی کارشان هم مؤثر خواهد بود. معلم وقتی میتواند با ۲۵ الی ۳۰ شاگرد ارتباط درستی برقرار کند که خودش ابتدا به ساکن، فکر راحتی داشته باشد اما به واقع با دریافتی حقوق‌های اندک حتی روی خط اداره کار، نمی‌توان زندگی را چرخاند.
به واقع مشکلات معیشتی از مهمترین دغدغه‌های معلمان است چرا که نمی‌توانند زندگی شأن را به درستی بچرخانند.
یکی دیگر از معلمان می‌گوید: شاید این را نباید بگویم اما اگر بخواهم همکارانم را که در تاکسی اینترنتی مسافرکشی می‌کنند را نام ببرم یک فهرست کامل یک صفحه‌ای شود و این در شأن معلمان نیست از سوی دیگر رتبه بندی هم بعد از ده سال بوق و کرنا کردن به صورتی توسط رسانه‌ها بازگو شد که گویا معجزه‌ای در کار و زندگی معلمان زخ داده که اصلاً این چنین نیست ما همکاری داریم که سنوات او در ماه ۷۰۰ هزار تومان محاسبه می‌شود که پول شیر خشک و پوشک یک نوزاد در ماه هم نمی‌شود.
نگاه به معلم نگاهی صرفا ابزاری و حداقلی است
ملاک و پایه اصلی توسعه در تمامی جوامع و کشورهای دنیا اصل آموزش و تامین نیروی انسانی است؛ یعنی زمانی یک کشور بر قله‌های رفیع پیشرفت و توسعه قرار می‌گیرد که جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنند دارای معلمان خوب و نخبه‌ای باشد.
معلم نخبه هم به یک سری امکانات نیاز دارد. این امکانات و تجهیزات و سایر موارد در اطراف و دسترس این معلم میتواند به پرورش نیروی انسانی فعال کمک کند، اما نگاه مردم به معلم عموما نگاه مثبتی نیست چون در تمام این چند دهه اخیر نگاه به معلم نگاهی صرفا ابزاری و حداقلی بوده و این نگاه حداقلی باعث شده که هیچ موقع به توسعه مناسبی نرسیم.
همچنین به دلیل اینکه معلم صرفا درگیر معیشت و معضلات اقتصادی بوده هیچ گاه نتوانسته در جامعه به جایگاه اصلی خود برسد. اگر به کشورهای دیگر نگاه کنیم به راحتی می‌بینیم که معلم یک جایگاه رفیع دارد و این جایگاه رفیع است که کشور را به پیشرفت وا می‌دارد. متاسفانه در جامعه ما توقع‌ها از معلمان بسیار بالاست، اما رسیدگی به معلمان و امکاناتی که در اختیار معلمان در مدارس قرار داده می‌شود بسیار کم است؛ به همین دلایل نمی‌توانیم بگوییم تصور جامعه نسبت به ما خیلی روشن است.
در یک خانواده ۴ نفره یک مادر توانایی نگهداری از فرزنداش را از صبح تا ظهر در خانه ندارد و همین افراد معلمین را مورد قضاوت قرار می‌دهند. معلم با ۳۰ الی ۴۰ دانش‌آموز از فرهنگ‌ها و تربیت‌های مختلف در یک کلاس قرار می‌گیرد و باید به همه دانش‌آموزان به یک میزان آموزش دهد.
آیا رسالتی که معلم بر دوش دارد، رسالت سبک و آسانی است؟ آموزش دادن به ۳۰ نفر، با فرهنگ‌های مختلف، با شرایط روحی و روانی مختلف، کار آسانی است؟ هر آدمی میتواند به امر آموزش بپردازد؟ و آیا وظیفه معلمی با مطالبی که بیان شد شغل آسانی است؟ شاید بتوان اظهار داشت معلمی از نظر سختی شغل، جزو رده‌های بالای سختی است؛ چون باید به افراد مختلف از فرهنگ‌های مختلف آموزش درست داده شود و این آموزش نیازمند آن است که معلم پیش از کلاس با مرور مطالبی که می‌خواهد عنوان کند در کلاس حاضر شود. این موارد شغل معلمی را از سایر شغل‌ها مستثنی می‌کند.
رتبه بندی تبدیل به حربه تنبیهی شد
محمدتقی فلاحی، دبیر کانون صنفی معلمان نیز طرح رتبه بندی را حربه‌ای تنبیهی برای فرهنگیان دانسته و در این باره به تعادل می‌گوید: شاید از ابتدا که طرح رتبه بندی بررسی و تدوین می‌شد چنین هدفی نداشت اما از زمان اجرایی شدن طرح ما شاهد هستیم که رتبه بندی بیشتر به یک ابزار تنبیهی برای معلمان تبدیل شده است و حکم کنترل‌کننده را دارد. کافی است معلمی از مشکلات و مسائل کاری خود شکایت کند یا سیاست‌های وزارت آموزش‌وپرورش را زیر سوال ببرد، خیلی سریع دریافتی رتبه بندی او قطع می‌شود.
او می‌افزاید: در اکثر موارد اگر معلمی به وضعیت معیشتی و حقوق خود اعتراض کند حق رتبه بندی او حذف می‌شود و وقتی برای رسیدگی به وزارتخانه مراجعه می‌کنند آنها را به حراست ارجاع می‌دهند و پاسخی که از حراست دریافت می‌کنند چیزی نیست جز اینکه دستور از بالا آمده و این یعنی هیچ امیدی به اصلاح وضعیت نیست. مطالعه بیشتر: ۵۳۰۶ بازنشسته آموزش و پرورش رتبه بندی می‌شوند
بیانات رهبری درخصوص معلم و امر تربیت
رهبر انقلاب با اشاره به کمبود معلم به علت نبود پیش‌بینی‌های درست در گذشته، فرمودند: معلمان زیادی در سراسر کشور از جان مایه می‌گذارند اما همچنان با کمبود معلم متعهد و کارآمد روبرو هستیم که راه حل آن، تلاش و سرمایه‌گذاری بیشتر بر روی تقویت زیرساختها و ظرفیتهای دستگاههای تربیت معلم بخصوص دانشگاه فرهنگیان و همچنین استفاده از معلمان مجرّب، مؤمن و قدیمی است.
ایشان رصد شایستگی‌های حرفه‌ای و عمومی معلم در طول دوران خدمت و اکتفا نکردن به گزینش‌های بدو خدمت را نیز ضروری دانستند و گفتند: ضوابط گزینش نباید کمرنگ شود.
«تألیف جذاب، به‌روز و مبتکرانه کتاب‌های درسی» ضرورت دیگری بود که حضرت آیت‌الله خامنه‌ای درباره آن سخن گفته‌اند: کتاب‌های درسی در همه رشته‌ها به‌گونه‌ای باشد که یادگیری آنها نسل جوان را سر شوق بیاورد.
ایشان، گنجاندن مفاهیم اسلامی و معرفی مفاخر اسلامی و ایرانی و سرآمدان دانش و اکتشافات علمی در تاریخ ایران» را از جمله کارهای لازم در به‌روز کردن کتاب‌های درسی و متناسب با تغییر زمانه برشمردند و خاطرنشان کردند:
منظور برخی افراد از تغییر زمانه، تغییر اصول است در حالی که اصولی مانند عدالت، انصاف و محبت هیچ‌گاه تغییر نمی‌کند بلکه روبناهایی همچون شیوه‌های نگارش و بیان، تغییرپذیر هستند.
اهتمام به امور پرورشی در مدارس دیگر توصیه رهبر انقلاب است و دراینباره اظهار داشتند: اهتمام به امور پرورشی باید در مدارس نیز امتداد داشته باشد اما اکنون اثر چندانی از آن مشاهده نمی‌شود و مدارس زیادی مسئول پرورشی ندارند البته کار پرورشی هم باید به‌گونه‌ای جذاب باشد که بچه‌ها را فراری ندهد.
گزارش از عرفان عباسی
