به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ محققان دانشگاه کمبریج انگلیس خاطرنشان کردند که رکوردهای آب و هوا بر اساس ابزارهای علمی تنها به سال ۱۸۵۰ برمی گردد. این داده‌ها قبلاً تابستان ۲۰۲۳ را به عنوان گرم‌ترین تابستان ثبت شده تأیید کرده بود.
«اولف بونتگن»، یکی از نویسندگان این مطالعه و پروفسور جغرافیا در کمبریج، می‌گوید: «وقتی به گستره طولانی تاریخ نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که گرمایش جهانی اخیر چقدر چشمگیر است. ۲۰۲۳ سال فوق العاده گرمی بود و این روند ادامه خواهد داشت مگر اینکه انتشار گازهای گلخانه‌ای را به طور چشمگیری کاهش دهیم.»
او گفت: «تنها زمانی که به بازسازی‌های آب و هوایی نگاه می‌کنیم، می‌توانیم تغییرات طبیعی را بهتر در نظر بگیریم و تغییرات آب و هوایی انسانی اخیر را در چارچوب قرار دهیم.»
برای کمک به رسیدن به گذشته دورتر، گروه بونتگن داده‌های ابزاری شناخته شده در مورد آب و هوا را در برابر الگوهای رشد حلقه درختان در همان سال‌ها مقایسه کرد.
آنها دریافتند که خواندن حلقه‌های درختان در تشخیص روند آب و هوا دقیق است.
به عنوان مثال، تغییرات حلقه درختان به طور دقیق منعکس کننده دوره خنک "عصر یخبندان قدیمی کوچک" در قرن ششم و همچنین عصر یخبندان کوچک در اوایل قرن نوزدهم بود. این دوره‌های خنک معمولاً به دنبال فوران‌های آتشفشانی بزرگ هستند که خاکستر و سایر آلاینده‌ها را به اتمسفر پرتاب می‌کنند و زمین را خنک می‌کنند.
در مقابل، نیمکره شمالی در طی تغییرات آب و هوای ال نینو گرم می‌شود که در حلقه‌های درختان نیز ثبت شده است.
سرپرست این مطالعه گفت: «درست است که آب و هوا همیشه در حال تغییر است، اما گرم شدن سال ۲۰۲۳، ناشی از گازهای گلخانه‌ای، به‌علاوه ناشی از شرایط ال نینو تقویت می‌شود، بنابراین ما با امواج گرمای طولانی‌تر و شدیدتر و دوره‌های طولانی خشکسالی مواجه هستیم. این نتایج نشان می‌دهد که چقدر ضروری است که انتشار گازهای گلخانه‌ای را فوراً کاهش دهیم.»
به گفته محققان، از آنجایی که انتظار نمی‌رود دوره فعلی ال نینو تا تابستان امسال فروکش کند، تابستان ۲۰۲۴ نیز می‌تواند رکوردشکنی در گرما باشد.
