به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ به نقل از کیهان، آتلانتیک می‌نویسد: در اوایل ماه آوریل، جمعی از دیپلمات‌ها و مقامات بلندپایه در حومه شهر فلاندر گرد هم آمدند تا هفتادوپنجمین سالگرد تاسیس ناتو را جشن بگیرند. با این حال، در پس این ظاهر متحد، نگرانی‌هایی عمیق در مورد آینده این اتحاد وجود داشت. مقامات ارشد با کاروانی از خودروها به محل برگزاری مراسم رفتند. این ملک که پیش از این متعلق به یک شکلات‌ساز بلژیکی بود، با قیمتی نازل به دولت آمریکا فروخته شده بود. هدیه‌ای به پاس قدردانی از نقش آمریکا در آزادسازی اروپا که تبدیل به محل اقامت سفیر ایالات‌متحده در ناتو شده بود.
جولین اسمیت، سفیر فعلی ایالات‌متحده در ناتو، میزبان مراسم بود. مقامات حاضر، اتحاد ناتو را قوی‌تر از همیشه اعلام کردند. ینس استولتنبرگ، دبیرکل ناتو، به طور مستقیم به خطرات خروج احتمالی ایالات‌متحده از این اتحاد پرداخت و با اشاره به خروج آمریکا از اروپا پس از جنگ جهانی اول، خاطرنشان کرد: «این اقدام، موفقیت بزرگی به‌شمار نمی‌رفت.» با این حال، استولتنبرگ چند هفته بعد در مصاحبه‌ای با مجله آتلانتیک اذعان کرد که سخنرانی او بیشتر به مثابه فریادی جمعی بود تا بیانی از قدرت و اقتدار. آن شب بیشتر شبیه به یک التماس بود.
بزرگ‌ترین درگیری مسلحانه در اروپا از زمان جنگ جهانی دوم، به سومین سال خود قدم گذاشته. ضدحمله اوکراین با شکست روبه‌رو شده و روسیه در حال پیشروی بود. کمک‌های نظامی ۶۰ میلیارد دلاری که به شدت برای اوکراین موردنیاز بود، به دلیل بن‌بست در کنگره ناکارآمد ایالات‌متحده، ماه‌ها مسکوت مانده بود. شاید نگران‌کننده‌تر از همه این بود که ایالات‌متحده، ناتو، در آستانه انتخاب مجدد رئیس‌جمهوری قرار داشت که بارها تهدید به خروج از این اتحادیه کرده بود.
طنز وسواس اروپا نسبت به انتخابات پیش‌رو در آمریکا آن است که مردمی که در مورد نتیجه ناتو و اروپا تصمیم خواهند گرفت اصلاً به اروپا فکر نمی‌کنند. این موضوع تا حدی بدان خاطر است که بسیاری از آمریکایی‌ها در طول عمر خود نیاز به ناتو را مشاهده نکرده‌اند.
آلمانی‌ها اکنون خود را برای بازگشت ترامپ آماده می‌کنند. آنان از خود می‌پرسند آیا این‌بار می‌توان روحیات ترامپ را پیش‌بینی کرد؟ معتمدان او چه افرادی خواهند بود و دولت آلمان چگونه می‌تواند به آنان نزدیک شود.
مقام‌هایی از وزارت خارجه آمریکا در واشنگتن که نخواسته‌اند نام‌شان فاش شود، اذعان داشتند که تلاش‌ها برای اطمینان بخشیدن به متحدان اروپایی در حال حاضر تا حد زیادی بی‌ثمر بوده است. یکی از مقام‌های آمریکایی در این‌باره گفته است: «در واقع کاری نمی‌توانیم انجام دهیم. رهبران اروپایی مردم باهوش و متفکری هستند. نمی‌توان آنان را صرفا با وعده مطمئن ساخت».
چه ترامپ پیروز شود چه پیروز نشود اجماع فزاینده‌ای در اروپا وجود دارد که فشار سیاست آمریکا که او نمایندگی می‌کند، بازگشتی به انزواگرایی دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ خواهد بود و این رویکرد از بین نخواهد رفت. از سال گذشته صحبت از نیاز به «خودمختاری دفاعی» در میان سیاستمداران اروپایی رایج شده است. رهبران اروپایی به دنبال درک آن هستند که چگونه روابط‌شان با آمریکا را در صورت پیروزی ترامپ تنظیم کنند. برای برخی از آنان نوسانات عاطفی رئیس‌جمهور سابق یک تهدید جدی است..
یک مقام ارشد ناتو که بارها ترامپ را ملاقات کرده می‌گوید: «او بسیار معامله‌گر و بسیار خودشیفته است. اگر این دو مورد را با یکدیگر ترکیب کنید می‌توانید با او معامله کنید. شما می‌توانید شلغم را به‌گونه‌ای به او بفروشید که گویی لیمو است».
اکنون اروپایی‌ها برای آمریکایی آماده می‌شوند که مانند هر ابرقدرت معامله‌گر دیگری رفتار می‌کند. چندین مقام ابراز نگرانی کردند که ترامپ عضویت آمریکا در ناتو را به ابزاری برای چانه‌زنی تبدیل خواهد کرد و تهدید می‌کند که ناتو را ترک خواهد کرد مگر آن که این متحد شرایط تجاری بهتری ارائه دهد».
