به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ و به نقل از همشهری؛ سیگنال رادیویی مرموز و متناوب به‌طور کاملاً تصادفی کشف شده است. بر اساس گفته‌های دو کارشناس فضایی مستقر در استرالیا، سیگنال عجیب از سراسر کهکشان شباهتی به چیزی که ستاره‌شناسان تاکنون دیده‌اند ندارد.
تیم تحقیقاتی به‌طور تصادفی در حالی که در حال پژوهش فضایی با استفاده از تلسکوپ رادیویی سازمان پژوهش‌های علمی و صنعتی مشترک‌المنافع (CSIRO) در مناطق دورافتاده استرالیا بودند، این سیگنال را کشف کردند.
مانی‌شا کالب، مدرس دانشگاه سیدنی و امیل لنک، دانشمند تحقیقاتی در بخش فضا و نجوم CSIRO، گفتند: «این تلسکوپ می‌تواند حجم زیادی از جهان را به سرعت بررسی کند. این ویژگی باعث می‌شود که برای کشف پدیده‌های جدید و عجیب بسیار مناسب باشد.»
انفجارهای امواج رادیویی
آنها در وب‌سایت تحقیقاتی The Conversation نوشتند: ما گاهی اوقات انفجارهای پراکنده‌ای از امواج رادیویی را که از سراسر گستره وسیع جهان سرچشمه می‌گیرند، تشخیص می‌دهیم. ما به آنها پدیده‌های رادیویی متغیر می‌گوییم: برخی فقط یک‌بار فوران می‌کنند و دیگر هرگز دیده نمی‌شوند و برخی دیگر به‌صورت الگوهای پیش‌بینی‌شده روشن و خاموش می‌شوند. ما فکر می‌کنیم که بیشتر پدیده‌های رادیویی متغیر از ستارگان نوترونی چرخان معروف به تپ‌اخترها می‌آیند که تابش‌های منظم امواج رادیویی را منتشر می‌کنند، مانند فانوس‌های کیهانی. ستاره‌های نوترونی باقی‌مانده‌های هسته‌های ستارگان بزرگ هستند که به پایان عمر خود رسیده‌اند. اخیراً یک پدیده رادیویی متغیر کشف کرده‌ایم که شبیه هیچ چیزی که ستاره‌شناسان قبلاً دیده‌اند، نیست"، کارشناسان اضافه کردند.
ستاره نوترونی مشکوک به نام ASKAP J۱۹۳۵+۲۱۴۸ شناخته شده است. این جسم مرموز در صفحه راه شیری، در حدود ۱۵۸۲۰ سال نوری از زمین قرار دارد. خود سیگنال‌ها شبیه هیچ‌کدام از سیگنال‌های مشاهده شده قبلی نیستند - ستاره دوره‌های پالس‌های قوی، دوره‌های پالس‌های ضعیف و دوره‌هایی بدون پالس را طی می‌کند.
ستاره نوترونی چیست؟
در اینجا یک حقیقت عجیب وجود دارد: ستاره‌های نوترونی می‌توانند به سرعت تیغه‌های مخلوط‌کن بچرخند! ستاره‌های نوترونی باقی‌مانده‌های هسته‌های ستارگان بزرگی هستند که به پایان عمر خود رسیده‌اند. زمانی که یک ستاره بزرگ‌تر از خورشید ما در پایان عمر خود سوختش را تمام می‌کند، هسته آن فرو می‌ریزد در حالی که لایه‌های بیرونی در انفجار ابرنواختری منفجر می‌شوند. و آنچه باقی می‌ماند بستگی به جرم ستاره اصلی دارد.
بنابراین، اگر حدوداً هفت تا ۱۹ برابر جرم خورشید ما باشد، یک ستاره نوترونی باقی می‌ماند. اما، اگر با بیش از ۲۰ برابر جرم خورشید ما شروع شود، به یک سیاهچاله تبدیل می‌شود. ناسا تخمین می‌زند که در کهکشان راه شیری ما تا یک میلیارد ستاره نوترونی وجود دارد. ستاره‌های نوترونی چگال‌ترین ماده‌ای هستند که ما می‌توانیم مستقیماً مشاهده کنیم. برخی از ستاره‌های نوترونی که تپ‌اختر نامیده می‌شوند، تابش‌های نوری را منتشر می‌کنند که ما آنها را به‌عنوان فلش‌ها می‌بینیم. سریع‌ترین تپ‌اختر شناخته شده، به نام PSR J۱۷۴۸-۲۴۴۶ad، هر دقیقه ۴۳۰۰۰ بار می‌چرخد. این دو برابر سرعت یک مخلوط‌کن خانگی معمولی است!
مشاهدات بیشتری در یک تلسکوپ رادیویی حساس‌تر در آفریقای جنوبی انجام شد، اما ستاره‌شناسان هنوز گیج مانده‌اند. امواج رادیویی از ASKAP J۱۹۳۵+۲۱۴۸ مانند یک "پیچ‌گوشتی" در حال حرکت از طریق فضا بودند. منبع سیگنالی با چنین دوره طولانی همچنان یک معمای عمیق است، با یک ستاره نوترونی کند چرخان به‌عنوان مظنون اصلی"، کالب و لنک گفتند.
ستاره قدیمی
ما نمی‌توانیم احتمال اینکه این جسم یک کوتوله سفید باشد - زغال‌سنگ بزرگ به اندازه زمین از یک ستاره سوخته که سوختش تمام شده - را رد کنیم. کوتوله‌های سفید اغلب دوره‌های چرخش آهسته دارند، اما نمی‌دانیم چگونه یکی می‌تواند سیگنال‌های رادیویی که ما اینجا می‌بینیم تولید کند. علاوه بر این، هیچ کوتوله سفید بسیار مغناطیسی در نزدیکی وجود ندارد، که توضیح ستاره نوترونی را محتمل‌تر می‌کند.
یک توضیح ممکن است این باشد که جسم بخشی از یک سیستم دوتایی است [که در آن دو ستاره در اطراف یک مرکز جرم مشترک می‌چرخند] که در آن یک ستاره نوترونی یا کوتوله سفید در حال چرخش به دور یک ستاره دیده نشده دیگر است. آنها تأکید کردند که تحقیقات بیشتری برای تعیین ماهیت جسم مرموز لازم است.
احتمالاً اجسام بسیاری مانند آن در جای‌جای کهکشان ما وجود دارد که منتظر کشف شدن هستند. یافته‌های جالب باید باعث شود که پژوهش‌های دهه‌های گذشته در مورد ستاره‌های نوترونی یا کوتوله‌های سفید و چگونگی انتشار امواج رادیویی توسط آنها مورد بررسی مجدد قرار گیرد، کارشناسان پیشنهاد کردند.
آنها اضافه کردند: «ما نمی‌دانیم ASKAP J۱۹۳۵+۲۱۴۸ چه مدت است که سیگنال‌های رادیویی ارسال می‌کند. بسیار خوش‌شانس بودیم که به‌طور تصادفی ASKAP J۱۹۳۵+۲۱۴۸ را دیدیم. احتمالاً اجسام بسیاری مانند آن در جای‌جای کهکشان ما وجود دارند که منتظر کشف شدن هستند.
