به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ روزنامه جوان نوشت:
سه نامزد پیشتاز مطابق تمامی نظرسنجی‌هایی که در گوشه و کنار منتشر می‌شود، هر کدام بین ۱۷ تا ۲۳ درصد آرای مشارکت‌کنندگان را دارند، مشارکت هم حدود ۵۰ درصد است، به اضافه ۱۵ تا ۲۰ درصد کسانی که هنوز تصمیم نگرفته‌اند. با این حساب با توجه به جمعیت ۶۰ میلیون‌نفری واجدان شرایط رأی‌دهی، نامزد پیروز که نصف به‌اضافه یک آرای مأخوذه را لازم دارد، باید ۱۵ تا ۱۸ میلیون رأی بیاورد که با این وضعیت، نشدنی است. اما از میان این سه نامزد، برای دو نامزد امکان اجماع فراهم است. با این‌حال، درباره اجماع به دو دلیل تردید و تصلیح دارند. تکلیف تصلیح که معلوم است، زیرا خود را اصلح می‌دانند و به خود القا می‌کنند که نباید به نفع کسی که اصلح از تو نیست کنار بروی! اما تردیدی هم وجود دارد که اگر اجماع کنند، شاید آن چیزی را که به دنبال آن هستند، به دست نیاورند. بر اساس یکی از نظرسنجی‌ها اگر فقط سه نامزد پیشتاز باقی بمانند و بقیه کنار بروند، در آن صورت اگر جلیلی به نفع قالیباف کنار برود، احتمال اینکه بیشتر آرای او به سبد قالیباف بیاید و او را از ۵۰ درصد آرای لازم عبور بدهد و در مرحله اول کار را تمام کند، هست. اما اگر قالیباف به نفع جلیلی کنار برود، چه‌بسا که بخش قابل‌توجهی از آرای او به سبد جلیلی نرود و به دو بخش تقسیم شود یا به سبد پزشکیان ریخته شود یا به سبد آرای باطله. در این میان تکلیف نوع مواجهه آن ۱۵ تا ۲۰ درصدی که هنوز تصمیم به مشارکت نگرفته‌اند با اجماع، مشخص نیست. ممکن است حضور فقط دو نامزد در انتخابات هشتم تیر، به افزایش مشارکت تا حد بالای آن بینجامد و وضعیت جدیدی رقم بزند و مردم بخواهند در مرحله اول کار را تمام کنند و زحمت مرحله دوم را از دوش خود بردارند! برعکس، ممکن است اجماع هم نتواند آرای خاکستری را تحریک کند، بلکه به کاهش مشارکت هم بینجامد.
این تحلیل را بیشتر از همه ستادهای آن سه نامزد دیگر که در نظرسنجی‌ها هر کدام بین یک تا دوونیم درصد رأی دارد یعنی هر کدام بین ۳۰۰ تا ۷۰۰ هزار رأی، می‌پسندند! زیرا بهانه‌ای برای باقی‌ماندن است، هرچند مشخص نیست یک رأی «مجلسی» در انتخابات ریاست‌جمهوری چه منفعت و امتیازی دارد؟! به‌هر حال معلوم است که ستاد جلیلی، این تحلیل را که کناررفتن او برای اجماع بهتر است، نمی‌پذیرد و ستاد قالیباف به آن اهمیت می‌دهد.
ستاد پزشکیان نیز این وضعیت را با دقت رصد می‌کند و مانند آن دو ستاد اولی نگران این وضعیت است! بوی تردید بیشتر از هرجا در ستادی می‌آید که جمعی از وزیران دولت روحانی را ردیف کرده‌اند تا برای نامزدی که خود را با راستگویی به مردم شناسانده است، تبلیغ کاذب کنند! بیشتر از همه رفتار کارتونی جواد ظریف و تعمد در ایجاد تنش جلب توجه کرده است. دولت روحانی را حالا هیچ‌کس گردن نمی‌گیرد، حتی معاون اول روحانی می‌گوید دولت پزشکیان، دولت سوم روحانی نیست و رئیس ستاد پزشکیان هم دیروز در شیرودی گفت که روحانی از ما اصلاح‌طلبان نیست! خود پزشکیان هم هربار این را تکرار می‌کند. اما دیروز با جمع کاملی از وزیران دولت روحانی به شیرودی رفت! رفتار این وزیران که حتی جمله‌به‌جمله سخنرانی‌های پزشکیان را در گوش او می‌خوانند، و رفتار کسی مثل ظریف بیشتر از اینکه نشانه پیروزی باشد، نشانه چیز دیگری است، چیزی شبیه فرصتی برای بازکردن گره‌های روانی عبور از شکست هشت سال وعده توافق و ناکامی در آن! و البته پزشکیان باید توضیح دهد چگونه هم با وزیران روحانی پالوده می‌خورد و هم آن دولت را گردن نمی‌گیرند! آیا این همان صداقتی است که به مردم وعده می‌دهند؟!
قالیباف هم در این روزهای پایانی، از یک تعهد پنج‌فوریتی که مهم‌ترین آن‌ها زمین ۲۰۰ متری به خانوارهای بدون مسکن است، رونمایی می‌کند. در ستاد جلیلی هم برخلاف آن هیاهوی کاذب و خیابانی ظریف و رفقا، آرامش حاکم است.
به‌نظر می‌رسد اکنون هر سه نامزد نگران‌اند و یک تردید جدی به مسئله اجماع دارند. شاید پس از عید غدیر تکلیف اجماع روشن شود، زیرا نامزدها در روز آخر امکان انصراف ندارند و باید تا چهارشنبه این مسئله روشن شود.
