به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ زمان قانونی تبلیغات چهاردهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری به پایان رسید و نامزدها در ۱۵روز مقرر همه برنامه‌ها و طرح‌هایی را که با آن می‌توانستند نظر مثبت مردم را به خودشان جلب کنند، ارائه دادند تا پیروزی خود در انتخابات را تضمین کنند. خبرنامه دانشجویان ایران با بررسی مولفه‌های گوناگون پیرامون این موضوع به دلایل متعدد شرکت در انتخابات فردا پرداخته که مشروح آن را در ادامه می‌خوانید.
رسانه‌ها و فعالان سیاسی نیز از تمام ظرفیت و توان خویش استفاده کردند تا با نقد برنامه‌ها، بررسی کارنامه کاندیداهای انتخابات و شفاف‌کردن رویکردهای هر‌کدام از آنها، افکار عمومی را مهیای رأی دادن به نامزد اصلح کنند تا امورات کشور در چهار سال آتی ــ که اثراتش تا مدت‌ها بر کشور باقی می‌ماند ــ به بهترین فرد و دیدگاه سپرده شود.
به نظر می‌رسد حالا نوبت ما ملت است تا همچون ۴۵سال گذشته با حضور به‌موقع در صحنه، شرایطی را فراهم کنیم تا سرنوشت کشور عزیزمان ایران به بهترین نحو رقم خورده و ضمن اجرای رکن مهم مردم‌سالاری دینی، با مشارکت گسترده در انتخابات یک‌شکست دیگر را به جبهه دشمنان قسم‌خورده ایران سربلند تحمیل کنیم و این پیام مهم را برای چندمین بار به آنها یادآوری کنیم که ملت ایران هیچ‌گاه منافع ملی خود را فدای مصالح حزبی و سیاسی نکرده و زمینه خوشنودی ضدانقلاب را فراهم نمی‌کند.
مؤلفه‌های نامزد اصلح از نگاه رهبر معظم انقلاب
نقش محوری کشور در تحولات غرب آسیا، ارتقای جایگاه شاخص ایران درعرصه بین‌الملل، مقابله با تحریم‌های ظالمانه آمریکا و متحدانش علیه ملت ایران، لزوم دفاع از آرمان‌های کشور درمقابل هجمه‌ها وفشارهای گسترده، ایجاد همگرایی بین اقشار مختلف جامعه، پرهیز از بزرگنمایی اختلافات داخلی و تقویت اتحاد و انسجام در برابر دشمنان این کشور ازجمله مواردی است که حضور باشکوه در انتخابات را می‌طلبد تا مصداقی از اجرای مطالبه رهبر معظم انقلاب در فرمایشات اخیرشان در جمع هزار نفر از هموطنان‌مان باشد که فرمودند:
«هر گاه میزان مشارکت در انتخابات کم بوده، زبان ملامت دشمنان علیه جمهوری اسلامی بلند شده و هر وقت میزان مشارکت در انتخابات بالا بوده است، زبان بدگویان کوتاه شده و نتوانستند ملامت و شادی کنند»؛
بنابراین مشارکت بالا در انتخابات می‌تواند ضمن مشروعیت‌بخشی به انقلاب و نظام، ناامیدی را به اردوگاه دشمن ــ که مترصد ضربه‌زدن به آرمان‌های نظام مقدس جمهوری اسلامی است ــ منتقل کند.
حضرت آیت‌ا... خامنه‌ای دردیداری که به مناسبت عید سعید غدیر با اقشار مختلف مردم داشتند ضمن تبیین ویژگی‌های کاندیدای اصلح، اعتقاد قلبی و واقعی به مبانی انقلاب و نظام، کارآمدی، بهره‌مندی از عناصر و همکاران خوب و استفاده از ظرفیت‌های کشور را از جمله موارد مهم در رأی‌دادن به نامزد شایسته دانستند و با تاکید بر چشم ندوختن به بیگانگان از این دیدگاه توهمی که همه راه‌های پیشرفت از آمریکا می‌گذرد نیز انتقاد کرده و توصیه‌هایی را خطاب به مردم و کاندیداها فرمودند تا با حضور در سیاست و انتخابات، به تحقق شعار «ایران قوی و سرافراز» کمک کنند و اطرافیان و کارگزاران خود را از کسانی انتخاب نکنند که دلبسته آمریکا باشد و تصور کند بدون لطف آمریکا نمی‌شود قدم از قدم برداشت.
تجارب تاریخی متعددی وجود دارد تا بر این فرمایش صریح و صحیح رهبری صحه گذاشته و نشان دهد آمریکا با رویکرد استکباری‌اش، مصائب زیادی را به ملت‌های منطقه به‌خصوص ایران اسلامی تحمیل کرده و با شیوه‌های استعماری، منابع ما را غارت کرده و خسارات زیادی به جای گذاشته است. پس عجیب نیست که در ادبیات بنیانگذار انقلاب اسلامی ایران به عنوان شیطان بزرگ معرفی شده و رهبر انقلاب نیز همواره بر بدعهدی این دولت استکباری که در میان ملت‌های مظلوم جهان به‌عنوان دولتی منفور شناخته شده است، تاکید دارند.
زخم وعده‌های آمریکایی بر‌تاریخ ملت‌ها
البته این اولین بار نیست که رهبر انقلاب به مسأله بی‌اعتمادی به آمریکا پرداخته و مسئولان را نسبت به تبعات این اقبال یک‌طرفه زنهار و آگاهی داده‌اند؛
بعد از توافقات برجام، رهبر معظم انقلاب فرمودند «من به این گفت‌وگوها خوشبین نیستم. چرا؟ چون تجربه‌های گذشته ما نشان می‌دهد گفت‌وگو در منطق حضرات آمریکایی به این معنی نیست که بنشینیم تا به یک‌راه‌حل منطقی دست پیدا کنیم؛ منظورشان از گفت‌وگو این نیست، منظورشان از گفت‌وگو این است که بنشینیم حرف بزنیم تا شما نظر ما را قبول کنید!»
نگاهی به عملکرد سیاستِ خارجی آمریکا در هر دوره، مُهر تأییدی بر سخنان معظم‌له وگویای این واقعیت است که سکانداران کاخ سفید فارغ از حزب دموکرات یا جمهوریخواه صرفا یک سیاست و استراتژی کلان را دنبال می‌کنند و آن راهبرد دست‌اندازی به منافع ملی ملت‌های مختلف بدون در نظر گرفتن حق و حقوق آنهاست.
البته این بی‌اعتمادی منحصر به کشور ما نیست و زخم تکیه بر وعده‌های آمریکایی‌ها بر پیکر تاریخ ملت‌های دیگر نیز نشسته است و حتی خود آمریکایی‌ها نیز به آن اذعان دارند؛ اتفاقات رخ داده در افغانستان، اوکراین، لیبی، مصر و ... دلیلی بر این مدعاست.
فهرست اقدامات ضد ایرانی آمریکا در ایران کم نیست؛
1) ماجرای کودتای ۲۸ مرداد و مخالفت با اراده ایرانیان برای به دست آوردن حکومتی دمکراتیک
2) همچنین از دشمنی‌های دیرینه با ملت ایران، تحریم‌ها، هدف قرار دادن هواپیمای غیرنظامی ایران در خلیج‌فارس
3) حمایت از صدام در طول هشت سال جنگ تحمیلی
4) پشتیبانی از اسرائیل در ترور دانشمندان هسته‌ای کشورمان
بخشی از این توطئه‌های دیرینه است که عدم وفای به عهد نیز به آن افزوده شد و سیاهه خیانت آمریکا به ملت ایران را به اوج رساند.
درجریان اشغال افغانستان و جنگ آمریکا علیه طالبان و بعد از آن روی کار آمدن دولت جدید افغانستان، دولت اصلاحات عالی‌ترین میزان همکاری را با مسئولان آمریکایی موجود در منطقه داشت و مذاکراتی در سطوح بالای وزارت‌خارجه نیز میان دو طرف صورت گرفت و همواره این خوش‌خیالی از سوی مسئولان این دولت وجود داشت که مشکلات ایران و آمریکا حل خواهد شد.
اما با این حال در همان سال ایران در زمره «محور شرارت» قرار گرفت و با وجود همکاری ایران با آمریکا در عراق نیز، آمریکا نام گروهک تروریستی منافقین را از فهرست گروه‌‌های تروریستی بیرون آورد تا نشان دهد چندان هم قدردان همکاری‌های منطقه‌ای ایران نیست و باز هم با همان زبان تهدید هر روز بیان می‌کرد و می‌کند که تمام گزینه‌ها از جمله حمله نظامی روی میز است.موضع آمریکا در سال ۲۰۰۳ و در گفت‌و‌گوی هسته‌ای ایران با گروه ۱+۵ که در نهایت به امضای بیانیه تهران و تعلیق غنی‌سازی برای دریافت سوخت ۲۰ درصد منجر شد، نشان داد نمی‌توان به این کشور وحتی کشورهای اروپایی که تضمین داده بودند سوخت مورد نیاز برای رآکتور تحقیقاتی تهران را در اختیار ایران می‌گذارند، اعتماد کرد.
در‌‌همان سال بود که ایران برای نشان‌دادن حسن‌نیت خود فعالیت‌های غنی‌سازی را تعلیق کرد اما با هیچ پاسخ مثبتی از سوی آمریکا و متحدانش روبه‌رو نشد و در ماهیت هیچ‌کدام از تحریم‌ها نیز تغییری به‌وجودنیامد؛ حتی غربی‌ها پس از نامه ایران به آژانس انرژی اتمی برای آغازمجدد فعالیت‌ها، نامه‌ای به ایران نوشتند و این اقدام داوطلبانه را، نقض یک موافقت‌نامه خواندند؛ روندی که همچنان نیز ادامه دارد و آمریکا باوجود مذاکرات متعدد درسطوح مختلف با نمایندگان ایرانی،ازتوافق برجام خارج شدوتوقع داشت تا ایران تعهداتش رابه انجام‌برساند.
این توافقنامه نیم‌بند به‌هیچ‌وجه نتوانست ضمانت اجرایی‌شدن تعهدات طرف‌های غربی را تضمین کند، حال آن‌که بایدن درنطق انتخاباتی‌اش وعده بازگشت به برجام را داد، اما هیچ گامی در این زمینه برنداشت و هفته‌های گذشته نیز تروئیکای اروپایی در اقدامی مغرضانه بیانیه‌ای را علیه فعالیت صلح‌آمیز هسته‌ای ایران صادر کردند تا عمق بدعهدی و دشمنی خود را با اصل نظام و پیشرفت ملت ایران ابراز کنند.
تاکتیک آمریکا برای ممانعت از افول
آمریکا با تشدید اقدامات غیرقانونی خود و نقض معاهدات بین‌المللی و دوجانبه و بی‌توجهی به تعهداتش می‌خواهد از افول هژمونی یکجانبه‌گرایانه‌اش جلوگیری کرده و قوانین بین‌المللی را به نفع منافع خود مصادره کند؛ اقدامی که متاسفانه با سکوت جامعه جهانی مواجه شده وزمینه گستاخی بیش از پیش آمریکا را فراهم کرده است، اما این اقدامات افراطی با افشای نقش کاخ‌سفید توسط ایران به بن‌بست رسید و یک نفرت جهانی ازجنایاتی که صهیونیست‌ها با پشتیبانی آمریکا در فلسطین انجام می‌دهند ایجاد شد.
این رویه باید توسط ملت هوشیار ایرانی دنبال شده و چهره واقعی آمریکا عیان گردد و مردم باید به سیاست‌هایی که سعی دارند آمریکا را ناجی و حلال مشکلات قلمداد کنند، نه بلند بگویند و رای اعتماد خود را به جریانی بدهند که ظرفیت‌های داخلی را برای اعتلای ایران مغتنم شمرده و نقاب از چهره مزورانه آمریکا که برنامه‌های زیادی را برای ایران‌هراسی انجام داده و تدارک دیده است، بردارند. بدون تردید توجه به توصیه‌های روشنگرانه رهبر انقلاب می‌تواند اداره دولت را به نامزدی بسپارد که سرافرازی ایران مهم‌ترین خط‌مشی وی است و اظهاراتش به‌جای ضریب‌دادن به غرب، احیای ظرفیت‌ها و قابلیت‌های ایرانی است.
اما در همین شرایط اقشاری از مردم که تعدادشان هم کم نیست به دلایل گوناگون هنوز همچنان برای شرکت در این انتخابات بسیار مهم ،مردد هستند،البته عده ای هم تصمیم به مشارکت و استفاده از حق رای خود را ندارند،کثیری از مردم نیز بر اساس آمار و داده های تحقیقاتی و نظرسنجی های معتبر برای شرکت در انتخابات ورقم زدن مشارکت حداکثری عزم جزم دارند.قدر مسلم روی سخن بخش نخست این نوشته 2گروه اول هستند ،نگارنده حقیر در این مقاله از روش طرح سوال و استفهام انکاری استفاده کردیم.
و اما اگر رای ندهیم :
1) به نظر شما عزیزان اگر رای ندهیم «وحدت وانسجام ملی»تضعیف نمی شود؟
2) آیا اگر در انتخابات شرکت نکنیم«امید»در جامعه کاهش نمی یابد؟
3) آیا با شرکت نکردن در انتخابات،خود را از حقی مسلم و سرنوشت ساز محروم نمی کنیم؟
4) اگر در انتخابات شرکت نکنیم پاسخی قانع کننده در پیشگاه تاریخ وآیندگان خواهیم داشت؟
5) آیا شرکت نکردن در انتخابات مشکلات کشور وگره های فروبسته را باز می کند؟
6) آیا با رای ندادن،ضریب امنیت کشورمان را افزایش می دهیم؟
7) اگر در انتخابات شرکت نکنیم ومشارکت حداکثری را رقم نزنیم،دشمنان این مردم وسرزمین،دلشاد نمی شوند؟
8) اگر ما رای ندهیم و خود را از انتخابات محروم کنیم،کسی را که اصلا نمی خواهیم و نمی پسندیم رئیس جمهور شود،براین کرسی تکیه نخواهد زد؟
9) آیا قهر با صندوق آرا،مشکلات را حل می کند و مطالبات مردم را برآورده می کند یا بر مشکلات می افزاید؟
10) آیا رای ندادن ما برای دشمن خوراک تبلیغاتی درست نمی کند وبه طمع نمی اندازد؟
11) آیا رای ندادن ما شهیدان سرافراز دین ومیهن عزیزمان را دلشاد می کند؟
12) آیا رای ندادن و روی کار آمدن رئیس جمهور با حداقل آرا تضمین کننده منافع ملی است؟
13) آیا مشارکت نکردن در انتخابات ،از کشورمان ،ایران قوی و مقتدر می سازد؟
14) آیا رای ندادن،موجب رشد و پیشرفت وتوسعه و حرکت به سوی قله ها می شود؟
15) آیا مشارکت نکردن در انتخابات مهم و سرنوشت ساز پیش رو،موجب«منزلت منطقه ای وبین المللی»کشورمان می شود؟
16) آیا شرکت نکردن در انتخابات باعث تقویت جمهوریت و تحکیم مردم سالاری می شود؟
و آیا...
واما روی سخن بخش دوم این مطلب با کسانی است که می خواهند از حق رای خود با شرکت در انتخابات چهاردهمین دوره ریاست جمهوری استفاده کنند وعلاوه بر مشارکت ،قصد دارند در شرایطی چنین خاص و حساس،آگاهانه وعالمانه و با دقت و حساسیت،بهترین انتخاب را داشته باشند.براین اساس شاید برشماری چند ویژگی برای شناخت وانتخاب بهترین،بیراه وبی ثمر نباشد.
به چه کسی رای می دهیم؟
ضمن حفظ احترام و حرمت همه نامزدهای محترم ریاست جمهوری
1) به کسی رای می دهیم که ملاک ها و مبانی و اصول انقلاب و ارزش های انقلابی را باور داشته و به آن ها پایبند باشد.
2) کسی که دلبستگی اش به دین ،میهن و وفاداری به آرمان های شهیدان و انقلاب وامام قوی باشد.
3) کسی که«دولت تصدی گر»را قبول ندارد.
4) کسی که وعده غیرعملی وبدون پشتوانه نمی دهد.
5) کسی که اصلی ترین سرمایه و پشتوانه کشور را «مردم»ونیروی انسانی می داند.
6) کسی که رشد وپیشرفت کشور را در«آویزان شدن»به قدرت ها نمی بیند.
7) کسی که نگاه جدی به فعال کردن واقعی بخش تعاونی و بخش خصوصی دارد.
8) کسی که اراده و توان تعامل جدی وکارآمد وموثر با کشورهای همسایه ،منطقه و جهان را دارد.
9)کسی که عزت،حکمت و مصلحت را روح کلی واساسی روابط بین الملل می داند.
10) کسی که همکارانش کمترین زاویه را با انقلاب و آرمان های انقلاب ندارند.
11) کسی که تقصیرها وقصورها وناتوانی های احتمالی اش را مردانه گردن می گیردو به گردن این و آن و این دستگاه وآن نهاد نمی اندازد.
12) حتما کسی که «قدرت»را ابزار «خدمت»به مردم و کشور می داند برای رئیس جمهور شدن شایسته تر است.
13) کسی که رعایت قانون برای او وهمکارانش اصل است و در مقابل مردم وقانون پاسخ گوست.
14) کسی که مردمی ومرد میدان است،شجاع و مدیر ومدبر و کارآمد است ،بهترین گزینه است.
15) کسی که مردم را فقط برای رای دادن نمی خواهد ووعده های انتخاباتی اش را فراموش نمی کند برای ریاست جمهوری اصلح است.
16) به کسی رای می دهیم که واقعا دغدغه وتوان صیانت و تقویت اسلامیت وجمهوریت نظام و اجرای قانون اساسی را داشته باشد.
17) کسی را برای ریاست جمهوری شایسته تر می دانیم که از نزدیک با دردهای مردم،مطالبات و مشکلاتشان آشنا باشد و درکنار مردم وبا مردم زندگی کند.
18) کسی که امیدوار باشد و اهل امیدوار کردن البته امید مبتنی بر واقعیت.
19) شخصی را اصلح می دانیم که توان و قدرت مدیریت و اداره قوه مجریه که قوه اجرا وانجام کار وارائه خدمات است ،داشته باشد.
20) کسی را برای ریاست جمهوری شایسته تر می دانیم که همکاران ضعیف، ترسو، کارنابلد، غیرمتخصص و بله قربان گو انتخاب نکند.
21) آن که نه تنها توان شنیدن نقد دارد، بلکه از نقدآگاهانه و منصفانه استقبال می کند برای پذیرش این مسئولیت شایسته تر است.
22) کسی را بهترین گزینه ریاست جمهوری می دانیم که «واقع بینی»را پیوست اصلی «آرمان گرایی»بداند.
23) کسی را برای ریاست جمهوری شایسته تر می دانیم که «منافع ملی»،«عزت ملی» و «استقلال» کشور برایش اصل باشد.
24) بی گمان آن کسی که قدرت و توان مدیریت و اجرا دارد وکارآمد وآزموده است برای خدمت به کشور و مردم شایسته تر است.
اگرچه قطعا تصمیم نهایی برای شرکت در انتخابات و استفاده از حق رای بر عهده خود هموطنان است اما درخواست تامل و درنگی در این سوالات و نکات توسط ایشان،تقاضایی از طرف این کمترین است.
گزارشی از امیر کریمی
