به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری در کشور به پایان رسید. این انتخابات و نتیجه آن را می توان از زوایای گوناگون مورد بررسی قرار داد. در اینجا به چند نکته پیرامون آن اشاره می کنیم:
یک: در انتخابات سال 1388، براساس آمار رسمی، فاصله رأی محمود احمدی نژاد با میرحسین موسوی، بیش از 11 میلیون بود. در آن انتخابات برخی اصلاح طلبان زیر بار نظر اکثریت نرفتند و بحث ابطال انتخابات را مطرح کردند و موجب به وجود آمدن فتنه و آشوب شدند که متأسفانه ضررهای مادی و معنوی به کشور وارد کردند.
با وجود اینکه در انتخابات اخیر، اختلاف آرای مسعود پزشکیان و سعید جلیلی بسیار کمتر از آن مقدار و زیر 3 میلیون نفر بود، هم نامزد شکست خورده و هم حامیان او، به آرای اکثریت، احترام گذاشتند و به نامزد پیروز که از جناح اصلاح طلبان بود، تبریک هم گفتند. اتفاقاً نامزد شکست خورده، پس از اعلام نتایج بلافاصله به دیدار او رفت و اعلام آمادگی کرد که به رئیس جمهور منتخب کمک هم بکند.
دو: در طول تاریخ انتخابات ریاست جمهوری، این دومین بار بود که انتخابات به دور دوم رفت. به خلاف سال 84 که در دور دوم، درصد مشارکت پایین تر از دور اول بود، در انتخابات اخیر، درصد مشارکت، از دور اول بالاتر رفت.
سه: طبق اعلام سخنگوی ستاد انتخابات کشور، میزان مشارکت مبتنی بر تعداد تعرفه مصرف شده توسط رای‌دهندگان است که برابر ۳۰.۵۷۳.۹۳۱ رای و ۴۹.۸ درصد است.
عده ای به هر دلیلی پای صندوق رای نیامدند و این امکان برای بقیه فراهم شد که با انتخاب آنها، رئیس جمهورمان تعیین شود. با همین آمار 49.8 درصد مشارکت، ما به مسعود پزشکیان نمی گوییم رئیس جمهور اقلیت؛ زیرا او حائز اکثریت آرا شده است و رئیس جمهور همه ما خواهد بود. در عوض، برخی افراد از جریان مقابل، پس از انتخابات ریاست جمهوری سال 1400 - که در آن، درصد مشارکت، نزدیک به 49 درصد بود - به خود جرأت دادند که به رئیس جمهور منتخب و کسی که اکثریت آرا را کسب کرده، رئیس جمهور اقلیت بگویند!
چهار: با توجه به ظرفیت هایی که در کشور وجود دارد، قطعاً آمار مشارکت 49.8 ، آن آمار مطلوب و مورد انتظار نیست و باید تلاش کنیم که این آمار در آینده، بالاتر برود و به همان آمار قبلی برگردد. اما به این هم توجه کنیم که این آمار با همه فشارها و تلاش های دشمنان و امتداد داخلی آنها در کشور برای تحریم انتخابات و همچنین با همه بمبارانی است که در فضای مجازی و رسانه ها علیه جمهوری اسلامی و دستاوردهای آن صورت می گیرد.
پنج: اصرار جمهوری اسلامی به صیانت دقیق از آرا و صداقت با مردم بی‌نظیر است. در انتخابات دور اول مشارکت به 39.8 درصد رسید و همین عدد که دو دهم درصد زیر 40 بود صادقانه به مردم گفته شد و حتی از گرد کردن عدد هم پرهیز شد. در مرحله دوم انتخابات مشارکت به 49.8 رسید و باز همین عدد صادقانه به مردم اطلاع رسانی شد.
هر چند که با بالارفتن آمار مشارکت در دور دوم، عده ای تا اندازه ای حساب کار دستشان آمد و برخی تحلیل ها نقش برآب شد، اما در هر صورت، اعلام آمار پایین دور اول موجب شد که عده ای طعنه و زخم و زبان بزنند. با همه اینها، جمهوری اسلامی مثل همیشه حاضر شد برخی زخم زبان ها را به جان بخرد اما خیانت در امانت نکند و از رای مردم صیانت کند و حقیقت را به همه بگوید.
متأسفانه مسعود پزشکیان در جریان حضور در مرقد امام به صورت علنی گفته است: «من در این روندی که پیش آمد و انتخابات به طور آرامی شکل گرفت و نهایتاً رأی‌ها توانست درست خوانده شود، اول باید از مقام معظم رهبری تشکر کنیم که قطعاً اگر ایشان نبود من تصور نمی‌کنم به این راحتی از این صندوق ها اسم ما در می‌آمد. این هدایتی بود که رهبری داشتند».
پرسش این است که چرا باید ایشان به گونه ای سخن بگویند که خواسته یا ناخواسته در دل مردم شک و تردید ایجاد شود؟! مگر نظام اسلامی تاکنون بارها نشان نداده که رای مردم حق الناس است و با جان و دل از آن صیانت می کند؟ فرقی هم نمی کند که انتخابات 76 باشد یا 88 یا 92 و یا 1403.
در هر صورت، این نوع سخن گفتن، نوعی توهین به بدنه اجرایی و ناظرین انتخابات است. انتظار می‌رود که آقای پزشکیان با توجه به اینکه اکنون دیگر یک مسئول و یا یک سخنران عادی نیستند و به عنوان رئیس جمهور منتخب ملت شناخته می شوند، بیش از گذشته در بیان الفاظ و جملات خود دقت لازم را داشته باشند تا خدای ناکرده بهانه به دست دشمنان و عده ای مغرض در داخل کشور ندهند.
