به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»، این ماجرایی است که اخیرایک فعال توییتری که گویاموسس یکی‌ازهمین مدارس است مطرح کرده ومدعی شده که برخی ازخانواده‌ها فرزندان‌شان را درمدرسه بین‌المللی آنلاین ثبت‌نام کنند تا با سیستم آموزش‌وپرورش یک کشوردیگر درس بخوانند وبدون کنکور، مستقیم وارد دانشگاه‌های خوب دنیا شوند.مسأله‌ای چالش‌برانگیز که آهنگ مهاجرت را به سنین پایین و دوران دانش‌آموزی می‌رساند.
مهاجرت یا فرار مغزها، واژه‌های تلخی هستند که با اهداف خاصی شکل می‌گیرند. شاید سال‌ها پیش با شنیدن این واژه تصویری از مهاجرت نخبگان و دانشجویان ممتاز کشور در ذهن‌مان شکل می‌گرفت. حالا رسیدن سن مهاجرت به دوران دانش‌آموزی یکی دیگر از نگرانی‌های جدی در سال‌های اخیر است. نکته قابل‌تامل وجود برخی مدارس بین‌المللی آنلاین است که خانواده‌ها و دانش‌آموزان زیادی که حتی به این موضوع فکر هم نمی‌کنند را به این امر ترغیب می‌کند.
نگاهی به آمار مهاجرت
براساس آخرین آمار رصدخانه مهاجرت ایران، المپیادی‌ها بـا ۳۷.۲درصـد، مشـمولان بنیـاد نخبگان بـا۲۵.۵درصـد و رتبه‌های یـک تا هـزار آزمون سراسـری بـا ۱۵.۴درصد بیشـترین درصد افـراد مقیم خـارج ازکشور را به خـود اختصـاص داده‌اند. این درحالی‌است که علی فرهادی، سخنگوی آموزش‌وپرورش چندی پیش ضمن بیان افزایش کیفیت مدارس به‌ویژه مدارس دولتی گفت: «درصدد هستیم تا مهاجرت نخبگان دانشجویی و فارغ‌التحصیلان دانش‌آموزی را به حداقل برسانیم.» بااین‌حال وجود برخی مدارس بین‌المللی با انگیزه یادگیری درمحیطی آنلاین وارائه مدارک معتبربرای مهاجرت وادامه تحصیل در کشورهایی همچون انگلستان، زنگ‌خطر مهاجرت دانش‌آموزان رابه‌صدا درمی‌آورد.موضوعی‌که به نظر می‌رسدازدیدمسئولان آموزش‌وپرورش مغفول مانده است.
هزینه ۱۵هزار یورویی برای ثبت‌نام!
طبق اساسنامه مدارس بین‌المللی کشور که ۲۹ مردادماه ۱۳۸۷ مصوب شده است، این مدارس برای آموزش‌وپرورش اتباع خارجی مقیم ایران در دوره‌های مختلف تحصیلی تاسیس می‌شوند. ماده یک این اساسنامه می‌گوید که اجرای برنامه‌های آموزشی‌وپرورشی با استفاده از محتوا و روش‌های هم‌تراز با برنامه‌های سایر مدارس بین‌المللی جهان و با رعایت موازین فرهنگی جمهوری اسلامی ایران است. برای مطمئن‌شدن از این‌که این اساسنامه در این مدارس اجرایی می‌شود یا نه، با یکی از مدارس بین‌المللی آنلاین در تهران تماس گرفتیم. خانمی در پاسخ به شرایط و هزینه تحصیل در این مدرسه به ما توضیح می‌دهد: «تحصیل در این مدرسه به صورت تک‌درس و شامل همه مقاطع تحصیلی است، اما برای مقطع آخر و کنکوری‌ها، می‌توانید به‌صورت آنلاین در کشور انگلستان تحصیل کنید. هزینه اولیه ثبت‌نام ۴۳۰۰ یورو است که حدودا سالی ۱۵هزار یورو می‌شود.» البته او به ما می‌گوید که مدرک دیپلم این مدرسه معتبر است و کاری با کنکور ایران ندارد و خودتان می‌توانید با همین مدرک برای مهاجرت و پذیرش در سایر کشورها اقدام کنید!
فعالیت غیررسمی مدارس بین‌المللی آنلاین
حالا سؤال اینجاست که آیا هزینه چنین مدارس بین‌المللی آنلاینی که با قیمت فعلی یورو که حدود ۶۷هزار تومان است و به واحد پولی ما چیزی حدود یک‌میلیارد و پنج‌میلیون تومان می‌شود، برای خانواده‌های استقبال‌کننده از این مدارس قابل پرداخت است؟ دکتر سحر بیات، کارشناس آموزش‌وپرورش در گفت‌وگو با جام‌جم و در پاسخ به سؤال ما در خصوص گسترش این مدارس می‌گوید: «این مدارس خارج از مجوز آموزش‌وپرورش است. یعنی آموزش‌وپرورش به این مدارس اصلا مجوزی نمی‌دهد، چراکه بحث امنیت ملی هم در میان است. احتمالا مجوز این مدارس از دیگر کشورهاست و خیلی غیررسمی در کشور به فعالیت می‌پردازند. ما مدارس راه دور ایرانی داریم اما مدارس راه دور مجازی که به‌صورت بین‌المللی و آنلاین باشند، مشکل قانونی دارند.» البته با مسئولان مختلفی از وزارت آموزش‌وپرورش هم تماس گرفتیم تا دیدگاه آنان را هم جویا شویم، اما برخی از آنان که کلا منکر وجود چنین مدارسی در کشور شدند و برخی هم اصلا اطلاعی درباره مدارس بین‌المللی نداشتند.
جای خالی نظارت بر مدارس بین‌المللی
گویا ماجرای این مدارس بین‌المللی آنلاین به همین‌جا ختم نمی‌شود،چراکه پرس‌وجوی خبرنگارما ازاین مدرسه به نکات قابل‌توجهی رسید. این مدرسه علاوه بر کمک به دانش‌آموزان برای مهاجرت از طریق تحصیل آنلاین در لندن، مدیران مختلف مدارس را هم برای تشکیل یک مدرسه در بستر فضای مجازی و به‌صورت برخط تشویق می‌کند. با شعار تشکیل یک مدرسه بدون مرز و با درآمدزایی بالا و با خرید پنل مدرسه آنلاین، مدیران را هم برای داشتن یک زیرسایت مستقل و مجهز برای خود دعوت می‌کند. بیات، کارشناس آموزش‌وپرورش با اشاره به مدارس بین‌المللی با سیستم IB و TIS در کشور به ما می‌گوید که تعداد مدارس بین‌الملل در کشور خیلی زیاد نیست، اما رو به افزایش است. وی همچنین می‌افزاید: «ما دو نوع مدرسه بین‌المللی در کشور داریم. یکی مدرسه بین‌المللی که با سیستم IBکارمی‌کند و سیستم‌اش خارجی بوده و درواقع مرکز این سیستم هم در سوئیس است. فرزندان سفرا یا کسانی که پدر و مادر خارجی دارند، می‌توانند در این مدارس ثبت‌نام کنند. این مدارس یک مجوز از کشور خودشان دارند و طبیعتا وقتی در کشور ما فعالیت می‌کنند، زیر نظر مرکز امور بین‌الملل هستند. یک سیستم دیگری هم به نام TIS است و مدرسه بین‌المللی ایرانی است؛ مجوز مدارس ITS را هم باید شورای عالی آموزش و پرورش تایید کند.»
به نظر می‌رسد مسئولان آموزش‌وپرورش باید نظارت بیشتری بر مدارس بین‌المللی داشته باشند. مخصوصا برخی مدارسی که قوانین کشور را نقض می‌کنند و نه‌تنها کمکی به رشد و ارتقای سطح آموزش در کشور نمی‌کنند، بلکه زمینه‌های مهاجرت نسلی را فراهم می‌آورند که آینده‌ساز کشورند و با اعتمادسازی‌های واهی، آنان را راهی دیاری می‌کنند که به ناکجاآباد می‌رود.
