به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: در این باره روزنامه هم میهن متعلق به غلامحسین کرباسچی در تحلیلی با عنوان «افزایش نگرانی‌ها در آستانه معرفی کابینه» نوشت: اخباری به گوش می‌رسد که نشان‌دهنده این است که نگرانی‌ها درباره فهرست نهائی کابینه پیشنهادی بی‌مورد نیست. هسته مرکزی نگرانی ناظران و فعالان سیاسی این است که نتیجه انتخابات چهاردهم نشان می‌دهد بخشی از جامعه خواستار تغییر برخی مسائل در سیاستگذاری‌ها و تصمیم‌گیری‌هاست. اما مشخص نیست که آیا می‌شود با این شنیده‌ها امیدی به تغییر داشت، یا نه. شنیده‌ها حاکی از آن است که گزینه‌های اصلاح‌طلب و میانه‌رو با فشارهایی از بیرون دولت حذف و جایگزین می‌شوند. حتی مسئله سهم‌خواهی‌های سیاسی از دولت نیز این روزها مطرح است.
این روزنامه زنجیره‌ای می‌افزاید: وفاق ملی نقشی کلیدی در ادبیات رئیس‌جمهور دارد. این راهبرد مورد استقبال قرار گرفت اما تنها یک نگرانی در مورد آن وجود دارد. برخی تحلیلگران این نگرانی را ابراز می‌کنند که در فقره استفاده از مدیران دولت‌های قبل، آیا نیروهای متخصص به کارگیری می‌شوند؟ چرا که مسئله سپردن کار به کارشناسان نیز دیگر راهبرد رئیس‌جمهور است. بخش دیگری از نگرانی‌ها ناشی از آن است که چهره‌هایی که برای کابینه معرفی می‌شوند، با نگاه رئیس‌جمهور همراه هستند یا نه. بعضی از فعالان سیاسی نسبت به تکرار نام برخی وزرای دولت سیزدهم، مسئله فشارهای بیرونی برای تشکیل کابینه و موضوع وفاق ملی واکنش نشان دادند. بخشی از این واکنش‌ها ناظر بر مسئله معرفی مجدد سیداسماعیل خطیب به‌عنوان وزیر اطلاعات بود. رسول منتجب‌نیا، فعال اصلاح‌طلب گفت: «آقای پزشکیان از مردم رای گرفته و مردم هم منتظر تغییر و تحول در دولت هستند؛ بنابراین چهره‌ها باید تغییر کنند و مردم شاهد افراد و فرهنگ جدید باشند.» محمدمهدی مجاهدی هم نوشت: «کابینه‌ای مرکب از تدراکات متعارض درباره خیرات عمومی، شیوه حکمرانی، وضع‌وحال ایران و جهان و سیاست‌های خرد و کلان تعبیری خطا و خطرناک از رؤیای دولت وفاق ملی است.»
حسین نورانی‌نژاد، فعال اصلاح‌طلب هم نگرانی درباره کنارگذاشته شدن گزینه‌های اصلاح‌طلب به دلیل برخی استعلام‌ها را بسیار جدی توصیف نموده و درباره ترکیب احتمالی کابینه به هم میهن می‌گوید: «واقعیت این است که کمتر کسی انتظار یک کابینه حداکثری اصلاح‌طلب را دارد. نه سابقه و ذائقه سیاسی دکتر پزشکیان با چنین انتظاری سازگار است، نه چنین وعده‌ای داده شد و نه اکثریت رای‌دهندگان چنین انتظاری داشتند. اما ادامه روند گذشته با حداقلی از تغییرات غیرملموس هم قابل قبول نیست. به عنوان مثال در وزارتخانه‌هایی که ماهیت فکری، سیاسی و اجتماعی پررنگ‌تری دارند مثل وزارت کشور، ارشاد، علوم، آموزش و پرورش، و حتی وزارت اطلاعات، انتظار تغییر ملموس می‌رود. یعنی اگر در این وزارتخانه‌ها تغییری همسو با رای مردم داده نشود، پیام بسیار بدی داده خواهد شد و پزشکیان ناچار به مواجهه با پرسش‌های سختی از جانب رای‌دهندگان و حامیانش خواهد بود. متاسفانه برخی اخبار و اطلاعات و شایعات این روزها، در این‌باره نگران‌کننده است که البته دلیل اصلی‌اش ناشی از استعلام‌هاست».
(این سخنان نورانی‌نژاد به خودی خود نشان می‌دهد برخی پیشنهادهای شورای راهبری زیر نظر ظریف، دارای سوء سابقه و تخلف بوده و از نظر مراجع قانونی مسئله‌دار بوده‌اند)
روزنامه سازندگی وابسته به حزب کارگزاران هم نوشت: رئیس‌جمهور پزشکیان، چه قبل از اینکه آرای مناسب برای پیروزی را به دست بیاورد و چه در مناظره‌ها و برنامه‌های تبلیغاتی‌اش، پایان دادن به منازعات سیاسی را تکرار می‌کرد. در واقع می‌توان این‌طور گفت که پزشکیان همچنان از ضرورت به پایان رسیدن اختلافات داخلی سخن می‌گوید. به عقیده او شرایط کشور ایجاب می‌کند که گروه‌های سیاسی اختلافات را کنار بگذارند و با هم دست دوستی بدهند تا کشور از این شرایط سخت عبور کند. پافشاری رئیس دولت چهاردهم تا جایی پیش رفت که حتی اکنون شاهد به‌کارگیری برخی از دولتمردان سیزدهم هم هستیم. مسئله‌ای که این سؤال را در اذهان عمومی به وجود می‌آورد که آیا مسعود پزشکیان که قرار بود در امتداد خاتمی حرکت کند، امتداد دادن به دولت ابراهیم رئیسی را نیز لحاظ کرده است؟ تحلیلگران سیاسی معتقدند که اگر بودن مردان دولت قبل صحت داشته باشد، تصمیم مسعود پزشکیان در چیدمان کابینه چهاردهم با موج گسترده انتقادات از او همراه خواهد بود. مثلاً محمد فاضلی درباره گمانه‌زنی‌ها پیرامون ابقای برخی افراد در کابینه دولت چهاردهم نوشت: «داشتن آدم‌هایی از همه کابینه‌ها، توافق‌سازی یا ساختن دولت وفاق ملی نیست. به‌خصوص که برخی آدم‌های همه دولت‌ها، نمادهای بدی هستند، نماد آدم‌هایی که شخص شخیص «سرمایه اجتماعی» با شنیدن نامشان غش می‌کند، کهیر می‌زند و از دست می‌رود. برخی اسامی فقط اسم نیستند، نمادند، نماد ناجور! نچسب!».
فاضلی همان کسی است که در گفت‌وگوهای انتخاباتی همراه پزشکیان حضور داشت اما در وسط گفت‌وگو میکروفن را پرتاب کرد و از برنامه خارج شد.
