به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»، برگزاری انتخابات مجلس اول و راه یافتن 4 زن که البته همه آنان از سوی مردم تهران انتخاب شده بودند، خیال آنان را از سهیم شدن در امور کشورداری تا حدودی راحت کرد، اما رفته رفته که از سال های نخستین انقلاب فاصله می گرفتیم، این تنها مجلس شورای اسلامی بود که به محفلی برای اعلام حضور سیاستمداران زن تبدیل می شد. کابینه دولت ها با وجود اینکه شرطی بنام رجل سیاسی نداشتند تا با تفسیرهای گوناگون عرصه را برای ورود زنان تنگ کنند، درهای خود را به سختی به روی برخی از سیاستمداران زن گشودند تا تغییر چهره مردانه سیاست به این راحتی ها هم امکانپذیر نباشد. حال هرچقدر هم عملکرد زنان صاحب منصب در دولت های گذشته را در نظر بگیریم و مهر تایید همه صاحبنظران را نیز بر مثبت بودن آن بزنیم باز هم هیچ کسی در ردای ریاست جمهور حاضر نیست انتخاب وزیر زن را «ریسک» نداند.
با مروری که در ادامه این گزارش به حضور زنان در دولتهای مختلف خواهیم داشت، تلاش های دولت های مختلف را خواهیم دید که چگونه فضا را به سوی تغییر چهره کابینه خود سوق می دهند. اگرچه در این میان تنها یک دولت است که تن به انتخاب وزیر زن می دهد اما، دولت های دیگر نیز با انتخاب زنان در سمت معاونت های مختلف خود سعی در سهیم کردن نمایندگان نیمی از جمعیت کشور داشتند.
اولین دولت 8 ساله ایران و جای خالی زنان
مهر ماه 1360، اولین دولت 8 ساله ایران استقرار یافت. دولتی که با لیستی 23 نفره از وزیران برای تایید صلاحیت، راهی مجلسی می شد که در اولین دوره، 4 زن را در قامت نمایندگی به خود می‌دید، هیچ پستی را برای حضور بانوان در نظر نگرفت تا سیاست، چهره مردانه خود را از همان آغاز انقلاب نشان دهد. «میرحسین موسوی نخست وزیر، برای برگزیدن زنان در کابینه خود، فرصت دیگری غیر از وزارت هم داشت، اما هر چهار معاونت او نیز با مهره‌ای مردانه چیده شدند تا سومین دولت ایران بدون حضور زنان اداره شود. در دوره‌ای که جنگ هشت ساله ایران و عراق اوضاع سختی را بر کشور حاکم ساخته بود شاید شرایط بگونه ای رقم می خورد که تنها استفاده از نیروی مردانی که سابقه اجرایی داشته اند بتواند کشور را در مسیر اهداف خود قرار دهد. البته تاکید بر «نقش پررنگ زنان» در پیروزی انقلاب اسلامی و پس از آن در دفاع مقدس که بارها از سوی مسئولان حکومتی مطرح می شد.
دولت دوم موسوی هم همچون دولت اول او، جایی برای زنان نداشت. این دولت که در سال 64 شکل گرفت، با ترکیبی تقریبا مشابه دوره قبلی، آغاز بکار کرد تا نخست وزیر وقت وعده حضور زنان در کابینه را به مدت 24 سال به تاخیر بیندازد. سال 88 و همزمان با کاندیداتوری مهندس موسوی، حضور وی در تمامی برنامه های تبلیغاتی در کنار همسرش «زهرا رهنورد» اعلان آمادگی او برای حضور زنان در کابینه اش بود که البته به جایی نرسید.
دولت هاشمی و اولین حضور زنان با نقش آفرینی دخترش فاطمه
شاید زنان ایرانی خیلی خوش شانس بودند که دختران هاشمی رفسنجانی، نقشی در سیاست گذاری های پدر داشتند. مرداد 68، زمانیکه کرسی ریاست جمهوری به «شیخ اکبر» تحویل داده شد، او اولین درخواست را از سوی دخترش فاطمه دریافت کرد. درخواستی که هرچند برای اجرایی شدنش دو سالی را زمان صرف کرد، اما در نهایت به تاسیس «دفتر امور زنان» در نهاد ریاست جمهوری انجامید. در جایی که «شهلا حبیبی» به عنوان مشاور رییس جمهوری ایران، ریاست آن را برعهده گرفت.
سمت های دیگری هم بودند که دولت سازندگی ترجیح را بر نصب زنان در ریاست آن ها دانست. از همین رو، رییس کمیته ملی المپیک به «فائزه هاشمی» رسید، مدیرکل بهداشت خانواده در معاونت بهداشتی وزارت بهداشت سهم «فاطمه رمضانزاده »شد و «معصومه ابتکار» هم ریاست سازمان های مردم نهاد زنان را برعهده گرفت. اگرچه با وجود همه این عناوین، وزرات خانه ها باز هم با مدیریت مردان اداره می شد، اما مبدا حضور زنان در امور کشورداری را باید همین زمان دانست.
موضوعی که نتوانست رضایتمندی زنان دولت سازندگی را جلب کند، عدم حضورشان در جلسات هیات دولت بود. آنجا که آنان تنها برای اقدامات در دست اجرای خود حق حضور در کابینه آن هم بدون حق رای را داشتند.
دولت خاتمی و توجه به جایگاه زنان
اگر دولت سازندگی برای سیاستمداران زن ایرانی، آغازگر حضور در صحنه اجرایی کشور بود، دوره اصلاحات ارتقا جایگاه آنان را رقم زد. «سید محمد خاتمی» با پیروزی در انتخابات دوم خرداد 76، در هفتمین دولت پس از انقلاب، جایگاه به مراتب خوبی را برای زنان ایرانی در دولت در نظر گرفت. اگرچه در لیست وزرای او نامی از هیچ زنی برده نشد، اما برای اولین بار دو صندلی در جلسات هیات دولت به دو زن تعلق گرفت.
رئیس دولت اصلاحات در اولین گام، ریاست یکی از مهم ترین سازمان‌های دولتی را به یک زن سپرد. «معصومه ابتکار» که سابقه حضور در دولت هاشمی را هم داشت، به عنوان رییس سازمان محیط زیست به جمع اعضای کابینه هفتم راه یافت و کمی بعدتر، معاون زنان ریاست جمهوری هم به آنها اضافه شد. رییس دولت اصلاحات در حکمی که برای «زهرا شجاعی» صادر کرد، بر حضور مستمر او در جلسات هیات دولت تاکید کرد تا بیش از پیش به تحقق شعارهای انتخاباتی خود نزدیک شود.
دوره دوم دولت اصلاحات نیز با همین تعداد از زنان در کابینه آغاز شد. اگرچه عملکرد ابتکار و شجاعی موجب شد که برای یک دوره چهارساله دیگر در سمت های خود باقی بمانند، اما نتوانست هیچ تغییری در لیست اعضای کابینه بدهد. به این ترتیب دولتی که همواره بر نقش زنان تاکید داشت، اگرچه جایگاه خوبی را برای آنان در نظر گرفت و شرایط حضور آنان در کابینه را برای اولین بار در تاریخ پس از انقلاب فراهم ساخت، اما این ریسک را برجان خود نخرید تا اولین انتخاب وزیر زن، در کارنامه دولت بعدی بدرخشد.
دولت احمدی نژاد و دو چهارسال متفاوت برای زنان
مرداد 84، در جلسه رای اعتماد به وزرا، نام هیچ زنی شنیده نشد تا همچنان مردان، یکه تاز عرصه کشورداری در ایران باشند. «محمود احمدی نژاد» نه تنها قدم مثبتی در جهت روی کار آمدن زنان در کابینه خود برنداشت بلکه با تلاش بر وضع قوانینی چند،-همچون دورکاری- سعی داشت تقریبا زنان را از مسئولیت های مختلف سیاسی و اجتماعی دور کند. اگرچه در این میان معاونت سازمان محیط زیست سهم «فاطمه واعظ جوادی» شد تا همچون دو دوره گذشته این معاونت نیز به دست زنان سپرده شود.
اما دوره چهار ساله اول دولت احمدی نژاد، بکلی با دوره چهارساله دوم او تفادت داشت. او که حالا از فراز و نشیب های انتخابات پر سر و صدای 88 سر بیرون آورده بود، در اقدامی حیرت آور، «فاطمه آجرلو»، «سوسن کشاورز» و «مرضیه وحید دستجردی» را به ترتیب به عنوان وزرای پیشنهادی، رفاه و تامین اجتماعی، آموزش و پرورش و بهداشت و درمان به مجلس معرفی کرد، اما در این میان تنها «مرضیه وحید دستجردی» بود که به دلیل سوابق روشن و همچنین نام نیک خانواده و پدرش راهی جلسات پاستور شد. به این ترتیب پنج شنبه 17 مرداد 88، اولین و تنهاترین وزیر زن در تاریخ پس از انقلاب، و سومین وزیر زن در تاریخ ایران، با کسب 175 رأی موافق، 82 رای مخالف و 29 رای ممتنع به وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی راه یافت.
انتخاب احمدی نژاد تنها به همین یک وزارتخانه هم ختم نشد. او اگرچه برای جایگزینی «سوسن کشاورز»، «فاطمه آلیا» را معرفی کرد، اما با کناره گیری وی، باید افزایش شمار وزرای زن در کابینه دهم را فراموش می کرد. معاونت ها اما جای خوبی برای گزینه های مورد نظر احمدی نژاد بودند. او «نسرین سلطانخواه» را به عنوان معاونت علمی و فناوری برگزید تا شمار زنان کابینه را به دو برساند. او در ادامه راه همچنین «فاطمه بداغی» را به عنوان معاون حقوقی اش برگزید.
آغاز بی پایان اولین وزیر زن
«محمود احمدی نژاد» اگرچه شرایط را آنقدر آماده می دید که با سه وزیر زن، قطار دولت دهم را حرکت دهد، اما در ادامه راه اوضاع را آنگونه که حدس می زد مهیا نیافت. در کابینه پر رفت و آمد او، وحید دستجردی نیز مجبور به ترک صندلی وزارت شد. اواخر آذرماه 92 خبرهایی از برکناری وزیر بهداشت دولت دهم مطرح شد. خبرهایی که برای صحت آن، فقط کافی بود به اظهارات دستجردی در روزنامه دولتی ایران مراجعه کرد. جایی که او از مقاومت در برابر درخواست برکناری «باقر لاریجانی» برادر رییس مجلس نهم خبر داد، می شد حدس زد که در هفته های پیش رو چه سرنوشتی در انتظار او است. اما تنها زن وزیر تاریخ پس از انقلاب با انتقاد از اختصاص ندادن ارز دولتی برای مصارف پزشکی و دارویی، جاده اخراج خود را هموارتر کرد. موضوعی که با تکذیب محمود احمدی نژاد روبه رو شد تا دیگر اختلاف او با رییسش علنی شود.
هفتم دیماه، «مرضیه وحید دستجردی» از سمت خود برکنار و «محمد حسن طریقت منفرد » به عنوان سرپرست وزارت بهداشت جانشین او می شود. پس از این عزل و نصب ها، استعفای «محمد باقر لاریجانی» از ریاست دانشگاه علوم پزشکی تهران، بر تمام خبرها مهر تایید زد تا نام اولین وزیر زن کابینه در تاریخ نگاری از دولت دهم نوشته شود. به این ترتیب دولت دهم هم انتظارات بحق زنان این جامعه را فراهم نکرد تا آنان باز گوش به کاندیدای ریاست جمهوری یازدهم بسپارند.
دولت روحانی و اولین زن دیپلمات
«حسن روحانی» در تمامی روزهای تبلیغات انتخاباتی‌اش آنچنان از حقوق شهروندی حرف می زد که همه را در انتظار تماشای تفاوت های دولت او با سایر دولت ها نگه داشت. انتظاری که البته با این جمله معروف او که «زنان نباید به داشتن یک وزیر زن راضی شوند»، بالا گرفت، سیاستمداران زن را امیدوار به معرفی حداقل 5 وزیر زن به مجلس کرد، اما با پیروزی او در انتخابات خرداد ماه هم هیچ تغییری در جنس کابینه رخ نداد تا در بیست و هشتمین روز از مرداد 92، تاریخ باز هم برای زنان ایران تکرار شود.
در لیست 18 نفره وزیران روحانی، خبری از هیچ زنی نبود تا باز هم معاونت سازمان محیط زیست، جور همه بی‌اعتمادی‌ها به زنان ایران را بکشد. «معصومه ابتکار» با بازگشت به صندلی خود در طبقه نهم ساختمان پارک پردیسان، باید در کنار «شهین دخت مولاوردی» معاون امور زنان و «الهام امین زاده» معاون حقوقی رییس جمهوری، جای خالی چندین سیاستمدار زن ایرانی را پر می‌کردند.
اما نگاه به زنان در دولت یازدهم، با انتخاب همین سه سمت پایان نمی‌گیرد. حال که در هر دولتی جدال بین اولین‌هاست، انتخاب «مرضیه افخم» به عنوان سخنگوی وزارت امور خارجه و پس از آن، سفیر ایران در مالزی خود به اول شدن «حسن روحانی» در بین دولت های پس از انقلاب کمک می‌کند. اگر همه دولت ها در ابتدای مسیر کشورداری به چینش زنان سیاستمدار اقدام می‌کردند، دولت یازدهم در میانه راه هم از فرصت جابجایی‌ها نهایت استفاده را کرده و با معرفی «زهرا احمدی پور» سکان سازمان گردشگری را به او سپرد تا تعداد زنان کابینه یازدهم بیش از سایر کابینه های پس از انقلاب شود.
البته تقریبا در تمامی دولت هایی که از حضور زنان در جمع دولتی ها و کابینه استفاده کرده اند، موضوع بهره گیری از بانوان در جایگاه هایی همچون وزارت، معاونت رئیس جمهور، روسای دستگاه ها و سازمان ها، فرماندار و ... بیشتر به عنوان یک ژست و پز سیاسی برای دولت ها مطرح بوده و آنان سعی کرده اند که از این طریق نظر مثبت زنان جامعه را به خود جلب کنند و از رأی آنان نیز بهره بگیرند؛ به نظر می رسد پروسه انتخاب زنان برای مسئولیت های دولتی حال در هر جایگاهی باید مبتنی بر تخصص و توانمندی آنان باشد، به گونه ای که بتوان برای جامعه زنان این انتصاب ها را یک افتخار و عملکرد مثبت و ویژه تلقی کرد، نه اینکه در نظر گرفتن چنین جایگاه هایی برای آنان با تصور رأی آوری باشد.
در جامعه امروز ایران هم زنان تحصیلکرده بسیاری پا به پا‌ی مردان در عرصه‌های مختلف از جمله سیاسی حضور دارند که در این گزارش با برخی چهر‌ه‌های شناخته شده در این زمینه بیشتر آشنا خواهیم شد.
مرضیه افخم
مرضیه افخم، دی ماه ۱۳۴۱ در تهران به دنیا آمد. وی مدارک فوق لیسانس مطالعات منطقه‌ای دانشگاه آزاد اسلامی و لیسانس زبان انگلیسی از دانشگاه علامه طباطبایی تهران را در کارنامه تحصیلی خود دارد. وی دیپلمات ایرانی، از دهم شهریور 1392 سخنگوی وزارت امور خارجه ایران شد. او رئیس مرکز دیپلماسی عمومی و رسانه‌ای وزارت امور خارجه هم هست و نخستین زنی است که به سمت سخنگویی یک وزارتخانه در ایران منصوب شده است.
مرضیه افخم همچنین سمتهایی چون معاون اداره اطلاعات وانتشارات، معاون اداره رسانه‌های گروهی، رئیس اداره رسانه های گروهی، مدیرکل اطلاعات و مطبوعات، مشاور وزیر امور خارجه، کارشناس ارشد حوزه وزیر، معاون مدیرکل دیپلماسی عمومی، معاون دیپلماسی عمومی مرکز، سخنگو و رئیس مرکز دیپلماسی عمومی ورسانه‌ای را در کارنامه خود دارد که وی را به عنوان زنی موفق در تمامی امور به جامعه معرفی می‌کند.
الهام امین‌زاده
الهام امین‌زاده در سال ۱۳۴۳ در شهر شیراز به دنیا آمد. وی دارای مدرک دکترا در حقوق بین‌الملل از دانشگاه گلاسگو در بریتانیا است. از سوابق سیاسی وی می‌توان به عضویت در دوره هفتم مجلس شورای اسلامی به عنوان نماینده مردم تهران اشاره کرد. وی همچنین از سوی دکتر روحانی به عنوان معاون حقوقی رئیس جمهور انتخاب شده است.
وی سوابق کاری مختلفی همچون معاونت پژوهشی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، تدریس در دانشکده‌های حقوق دانشگاه تهران، امام صادق، علامه طباطبایی، دانشکده علوم قضایی و اداری قوه قضائیه، عضویت در هیئت همراه وزیر امور خارجه در کشور مصر،عضویت در هیئت پارلمانی اعزامی به کشور هلند، عضویت در هیئت پارلمانی همراه رئیس جمهور در مجمع عمومی سازمان ملل متحد - نیویورک، ریاست کمیته حقوقی انجمن حمایت از مصدومین شیمیایی، ریاست کمیته حقوقی جمعیت دفاع از ملت فلسطین و معاونت پژوهشی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران را نیز در پرونده خود دارد که بر موفق بودن وی صحه گذاشته است.
شهیندخت مولاوردی
شهیندخت مولاوردی در سال ۱۳۴۴ در شهر خوی در استان آذربایجان‌غربی دیده به جهان گشود. وی سال 1363 در دوره کارشناسی حقوق دانشگاه شهید بهشتی پذیرفته شد و پس از پایان دوره کارشناسی به مدت چهارسال در آموزش و پرورش منطقه 3 تهران مشغول به تدریس شد، و با قبولی دوره کارشناسی ارشد در رشته حقوق بین‌الملل در دانشگاه علامه طباطبایی به این فعالیت خود پایان داد.
مولاوردی پایان‌نامه خود را با موضوع "بررسی اقدامات بین‌المللی مقابله با خشونت علیه زنان" ارائه کرد. وی چندین کتاب در حوزه حقوق زنان همچون "موازین بین‌المللی حقوق زنان"، "مقابله با خشونت علیه زنان در کشورهای اسلامی"، "کالبدشکافی خشونت علیه زنان"، " بیم‌ها و امیدها: درآمدی بر جایگاه حقوق زن در قوانین جمهوری اسلامی ایران" و... به نگارش درآورده است. نویسندگی مولاوردی با دریافت ابلاغ سردفتری در دی ماه 1386 کمرنگ شد. وی همچنین مهر سال 1392 با حکم دکتر روحانی، به سمت معاون رئیس جمهور در امور زنان و خانواده منصوب شد.
معصومه ابتکار
معصومه ابتکار، فرزند دکتر تقی ابتکار در سال ۱۳۳۹ در تهران به دنیا آمد. وی همراه والدین خود از سه تا 9 سالگی در شهرهای فیلادلفیا و ماساچوست آمریکا به خاطر ادامه تحصیل پدر در رشته دکترای مکانیک، اقامت داشت. ابتکار پس از بازگشت به تهران، تحصیلات خود را در مدرسه بین‌المللی ایران زمین ادامه داد و در سال 1356 وارد دانشگاه پلی تکنیک در رشته مهندسی پتروشیمی شد. اما در سال 60 تغییر رشته داد و لیسانس خود را از دانشگاه شهید بهشتی در رشته تکنولوژی پزشکی و فوق لیسانس و دکترا را در رشته ایمنی‌شناسی (ایمونولوژی) از دانشگاه تربیت مدرس کسب کرد.
معصومه ابتکار در دوران دانشجویی به عنوان سخنگوی دانشجویان مسلمان پیرو خط امام شناخته شد. این عنوان که یکی از دلایلش تسلط وی به زنان انگلیسی بود، بعدها سبب سپردن مسئولیت سردبیری روزنامه کیهان انگلیسی به وی شد.
او اولین زن در جمهوری اسلامی ایران بود که به هیات دولت راه یافت و طی سالهای 1376 تا 1384 در سمت معاون رییس جمهور و رییس سازمان حفاظت محیط زیست انجام وظیفه نمود. در عین حال دکتر ابتکار به تدریس در دانشگاه تربیت مدرس مشغول بوده و هم اکنون دانشیار گروه ایمونولوژی این دانشگاه است.
دکتر ابتکار در سال 1384 به دلیل تلاش‌هایش در سازمان حفاظت از محیط زیست ایران و نقشی که در آن دوران برای بهبود همکاری‌های منطقه‌ای و جهانی داشت به عنوان یکی از هفت «قهرمان زمین» سال 2006 سازمان ملل متحد انتخاب شد.
مـرکز صلح و محیط زیست به عنوان یک سـازمان غیردولتی در سال 1384 به پیشنهاد و تلاش وی به منظور ایجاد زمینه تبادل نظر و گفت و گو پیرامــون مسایـل محیـط زیست در سطـوح ملـی، منطقـه‌ای و بیـن‌المللی و بـرقـراری ارتبـاط با علاقمندان و متخصـصان محیط زیست تاسیس شد. وی رییس هیات مدیره مرکز صلح و محیط زیست است.
معصومه ابتکار در سال 1385 از سوی مردم تهران به عنوان عضو سومین دوره شورای اسلامی شهر تهران برگزیده شد. وی برای نخستین بار کمیته محیط زیست در این شورا را با حدود 20 کارگروه تخصصی به راه انداخت و مسئولیت این کمیته را عهده دار شد.
روایت معصومه ابتکار از وقایع درون سفارت تسخیر شده آمریکا در تهران تنها کتابی است که از این ماجرا توسط طرف ایرانی به زبان انگلیسی نگارش یافته و توسط انتشارات تالون بوکز در کانادا با عنوان Takeover in Tehran منتشر شده است. این کتاب به زبانهای فارسی و عربی نیز ترجمه و به ترتیب با اسامی "تسخیر" و "صراع فی طهران" در تهران و بیروت به چاپ رسیده است. انتشار این کتاب به سه زبان در سال های 1379 و 1380 صورت گرفت.
دکتر معصومه ابتکار شهریور سال 1392 از سوی دکتر روحانی به عنوان معاون رییس جمهور و رییس سازمان حفاظت محیط زیست منصوب شد.
فاطمه آلیا
فاطمه آلیا متولد سال 1335 در تهران است. وی دارای مدرک کارشناسی ارشد علوم سیاسی است و به عنوان نماینده مردم تهران در دوره‌های هفتم تا نهم در مجلس شورای اسلامی حضور داشته است.
آلیا سوابق کاری عضویت در هیئت عالی نظارت مجلس شورای اسلامی، عضویت در کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس، تدریس در مراکز تربیت معلم، ریاست فراکسیون حمایت از حقوق معلولان، ریاست کمیته حقوق بشر مجلس، عضویت در کمیسیون فرهنگی و ریاست کمیته زنان و خانواده مجلس هفتم و سمت قائم مقامی امور زنان در سازمان صدا و سیما را در پرونده خود دارد.
وی همچنین عضو جبهه پایداری می‌باشد.
لاله افتخاری
لاله افتخاری سال 1338 در شهرستان شاهرود و خانوده ای مذهبی و اهل علم متولد شد. وی علیرغم اشتیاق به تحصیل و اخذ رتبه اول تحصیلی، بدلیل اعمال محدودیت های دینی و نامناسب بودن فضای آموزشی نزد مادر به فراگیری علوم حوزوی پرداخت. در سن 16 سالگی به راهنمایی پدر و مادر با عزیمت به سمنان، در حوزه علمیه آن شهر به تدریس و اداره آنجا مشغول گردید ولی پس از چند ماه بر اثر مزاحمتها و اشکال تراشی‌های ساواک مجبور به بازگشت به شهر خود شد.
در زمان جنگ تحمیلی پدر و همسر او به فرمان امام (ره) به جبهه‌های جنگ عزیمت و هر دو درسال 1365 در عملیات کربلای 4 به درج رفیع شهادت نائل گردیدند. پس از شهادت دو عزیز، وی از پایه سوم دبیرستان به ادامه تحصیل پرداخت و پس از عزیمت به شهرهای مشهد و تهران ، جهت تحصیل در مقاطع عالیه ضمن انتخاب به عنوان دانشجوی نمونه کشور، در سال 80 مدرک دکترای علوم قرآن و حدیث خود را با درجه عالی از دانشگاه تهران اخذ نمود و پس از پایان تحصیل به تدریس و تحقیق در حوزه و دانشگاه مشغول گردید.
دکتر افتخاری در سالهای 82 و 86 با عضویت در حزب آبادگران ایران اسلامی و جبهه متحد اصولگرایان،از سوی مردم شریف تهران، ری، اسلامشهر و لواسانات به نمایندگی مجلس شورای اسلامی انتخاب شد.
مدیریت گروه الهیات دانشگاه شاهد و احیا و بازسازی آن، راه اندازی گروه علوم قرآنی و فقه در دانشگاه شاهد، عضویت در هیئت رئیسه کمیسیون آموزش وتحقیقات در مجلس هشتم، استادیاری دانشگاه شاهد، مسئول حوزه علمیه خواهران شهرستان سمنان، تدریس در دانشگاه های شاهد، علوم حدیث، اصول الدین و علامه طباطبایی (ره) و ریاست کمیته پیگیری امور دانشجویان ایرانی شاغل به تحصیل در خارج از کشور بخشی از سوابق شغلی وی می‌باشند.
فاطمه رهبر
فاطمه رهبر متولد سال 1343 در تهران و دانش آموخته کارشناسی ارشد ارتباط تصویری دانشکده هنر و معماری است که از نوجوانی با شرکت در تظاهرات و راهپیمایی‌های دانش آموزی و عمومی بر علیه رژیم منحوس پهلوی، پا در عرصه فعالیت سیاسی گذاشت. از دیگر سوابق فعالیت های سیاسی،علمی، فرهنگی و اجتماعی وی می توان به عضویت در 7 دوره شورای مرکزی حزب موتلفه اسلامی از سال 1377، موسس واحد خواهران حزب موتلفه اسلامی سال 1375، تدریس هنرجویان دانشکده هنر از سال 1374اشاره کرد
رهبر همچنین دبیری شورای عالی سیاستگذاری اینترنت صداوسیما، مدیریت طرح و توسعه سیستم‌های رایانه‌ای سازمان و نماینده 3 دوره هفتم، هشتم ونهم مجلس شورای اسلامی از حوزه انتخابیه تهران، ری، شمیرانات و اسلامشهر را در رزومه شغلی خود دارد و او را به عنوان زنی موفق معرفی می‌کند.
نیره اخوان بیطرف
نیره اخوان بیطرف متولد سال 1335 در درود می‌باشد. وی دارای فوق لیسانس فقه و مبانی اسلامی است و بر زبانهای عربی و انگلیسی تسلط دارد. وی نماینده مردم اصفهان در دوره‌های پنجم، هفتم و نهم در مجلس شورای اسلامی بوده و از دیگر سوابق وی می‌توان به مسئولیت امور بانوان مراکز سی گانه صدا و سیما و عضویت در هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی، عضویت در کمیسیون قضایی و حقوقی و مجلس و عضو فراکسیون زنان در هنگام بررسی لایحه حمایت از خانواده اشاره کرد.
حلیمه عالی
حلیمه عالی متولد سال 1349 در زابل است. وی پزشک متخصص داخلی و نخستین نماینده زن مردم استان سیستان و بلوچستان در مجلس شورای اسلامی می‌باشد. عالی در دور دوم از انتخابات نهمین دوره مجلس شورای اسلامی، با اکتساب بیش از هفتاد هزار رأی، دومین نماینده حوزه انتخابی زابل، زهک و هیرمند شد.
سکینه عمرانی
سکینه عمرانی متولد سال 1351 در سمیرم است. وی دارای فوق لیسانس علوم جانوری (گرایش فیزیولوژی) است و به زبان انگلیسی تسلط دارد و نماینده دوره نهم مجلس شورای اسلامی و عضو کمیسیون کشاورزی، آب و منابع طبیعی مجلس شورای اسلامی از حوزهٔ انتخابیهٔ سمیرم در استان اصفهان است. از دیگر سوابق وی می‌توان به دبیری در آموزش و پرورش اشاره کرد.
مهناز بهمنی
مهناز بهمنی متولد1349 در سراب است و دارای فوق لیسانس مدیریت می‌باشد و به زبان انگلیسی تسلط دارد. وی نماینده دوره نهم مجلس شورای اسلامی و عضو کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی از حوزهٔ انتخابیهٔ سراب در استان آذربایجان شرقی است.
شهلا میرگلوی بیات
شهلا میرگلوی بیات متولد 1343 در تهران است و دارای بورد تخصصی جراحی زنان و زایمان می‌باشد. وی نماینده دوره نهم مجلس شورای اسلامی و عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی از حوزهٔ انتخابیهٔ ساوه و زرندیه در استان مرکزی است.
زهره طیب زاده نوری
زهره طیب‌زاده نوری متولد 1339 در تهران است. وی از اعضای جبهه پایداری ، نماینده دوره نهم مجلس شورای اسلامی و عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی از حوزهٔ انتخابیهٔ تهران، ری، شمیرانات و اسلامشهر در استان تهران است. وی در دولت نهم رئیس مرکز امور زنان و خانواده ریاست جمهوری بوده است. از دیگر مسئولیت‌های وی می‌توان به عضویت در هئیت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی اشاره کرد.
