به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ رسانه‌ها در دنیای معاصر یکی از قدرتمندترین ابزارها برای شکل‌دهی به افکار عمومی به شمار می‌آیند. رسانه‌ها نقش کلیدی در انتقال اطلاعات، ایجاد آگاهی و تأثیرگذاری بر نگرش‌ها و رفتارهای جامعه دارند. در این بین رسانه‌ها و سیاست ارتباط تنگاتنگ و پیچیده‌ای با یکدیگر دارند. رسانه‌ها به عنوان یکی از ارکان اصلی دموکراسی و جامعه مدنی، نقش حیاتی در تأثیرگذاری بر فرآیندهای سیاسی، نظارت بر حکومت‌ها، و شکل‌دهی به افکار عمومی دارند. در عین حال، سیاست‌مداران و نهادهای سیاسی نیز از رسانه‌ها به عنوان ابزاری برای تأثیرگذاری بر جامعه و حفظ قدرت استفاده می‌کنند.
در عین حال رسانه‌ها نه تنها در سیاست داخلی، بلکه در سیاست خارجی نیز نقش مهمی ایفا می‌کنند. رسانه‌ها می‌توانند روایت‌های بین‌المللی را شکل دهند و تصویر یک کشور را در صحنه جهانی تحت تأثیر قرار دهند. دولت‌ها نیز از رسانه‌ها برای ترویج دیپلماسی عمومی و جلب حمایت بین‌المللی استفاده می‌کنند. به عنوان مثال، رسانه‌های بین‌المللی همچون BBC و CNN تأثیر مهمی بر شکل‌دهی به افکار عمومی جهان در مورد رویدادهای جهانی دارند و می‌توانند تصویر کشورهای مختلف را تقویت یا تضعیف کنند.
همچنین رسانه‌ها به عنوان یکی از مهم‌ترین ابزارهای قدرت نرم در روابط بین‌المللی به کار گرفته می‌شوند. از طریق ایجاد تصویر مثبت از یک کشور یا سیاست خاص، رسانه‌ها می‌توانند در ترویج منافع ملی و جذب حمایت بین‌المللی مؤثر باشند. چنانکه امروز شبکه‌های تلویزیونی دولتی مانند RT (روسیه) یا CGTN (چین) به عنوان ابزارهایی برای ترویج دیدگاه‌های سیاست خارجی دولت‌هایشان در صحنه بین‌المللی عمل می‌کنند.
تأثیرگذاری رسانه در عرصه سیاسی، به‌ویژه سیاست خارجی، به حدی است که امروزه نمی‌توان این دو حوزه را از یکدیگر تفکیک کرد. در حالی که همواره در سیاست خارجی از دوگانه «میدان ـ دیپلماسی» سخن به میان می‌آید، در دنیای کنونی باید این مفهوم را به سه‌گانه‌ای جدید ارتقا داد؛ سه‌گانه‌ای که در آن «میدان ـ دیپلماسی ـ رسانه» اضلاع به‌هم‌پیوسته‌ای در سیاست خارجی به‌شمار می‌آیند و هر یک نقش و کارکرد ویژه‌ای در این حوزه دارند.
رسانه‌ها در دنیای معاصر یکی از قدرتمندترین ابزارها برای شکل‌دهی به افکار عمومی به شمار می‌آیند. رسانه‌ها نقش کلیدی در انتقال اطلاعات، ایجاد آگاهی و تأثیرگذاری بر نگرش‌ها و رفتارهای جامعه دارند. در این بین رسانه‌ها و سیاست ارتباط تنگاتنگ و پیچیده‌ای با یکدیگر دارند. رسانه‌ها به عنوان یکی از ارکان اصلی دموکراسی و جامعه مدنی، نقش حیاتی در تأثیرگذاری بر فرآیندهای سیاسی، نظارت بر حکومت‌ها، و شکل‌دهی به افکار عمومی دارند. در عین حال، سیاست‌مداران و نهادهای سیاسی نیز از رسانه‌ها به عنوان ابزاری برای تأثیرگذاری بر جامعه و حفظ قدرت استفاده می‌کنند.
در عین حال رسانه‌ها نه تنها در سیاست داخلی، بلکه در سیاست خارجی نیز نقش مهمی ایفا می‌کنند. رسانه‌ها می‌توانند روایت‌های بین‌المللی را شکل دهند و تصویر یک کشور را در صحنه جهانی تحت تأثیر قرار دهند. دولت‌ها نیز از رسانه‌ها برای ترویج دیپلماسی عمومی و جلب حمایت بین‌المللی استفاده می‌کنند. به عنوان مثال، رسانه‌های بین‌المللی همچون BBC و CNN تأثیر مهمی بر شکل‌دهی به افکار عمومی جهان در مورد رویدادهای جهانی دارند و می‌توانند تصویر کشورهای مختلف را تقویت یا تضعیف کنند.
همچنین رسانه‌ها به عنوان یکی از مهم‌ترین ابزارهای قدرت نرم در روابط بین‌المللی به کار گرفته می‌شوند. از طریق ایجاد تصویر مثبت از یک کشور یا سیاست خاص، رسانه‌ها می‌توانند در ترویج منافع ملی و جذب حمایت بین‌المللی مؤثر باشند. چنانکه امروز شبکه‌های تلویزیونی دولتی مانند RT (روسیه) یا CGTN (چین) به عنوان ابزارهایی برای ترویج دیدگاه‌های سیاست خارجی دولت‌هایشان در صحنه بین‌المللی عمل می‌کنند.
تأثیرگذاری رسانه در عرصه سیاسی، به‌ویژه سیاست خارجی، به حدی است که امروزه نمی‌توان این دو حوزه را از یکدیگر تفکیک کرد. در حالی که همواره در سیاست خارجی از دوگانه «میدان ـ دیپلماسی» سخن به میان می‌آید، در دنیای کنونی باید این مفهوم را به سه‌گانه‌ای جدید ارتقا داد؛ سه‌گانه‌ای که در آن «میدان ـ دیپلماسی ـ رسانه» اضلاع به‌هم‌پیوسته‌ای در سیاست خارجی به‌شمار می‌آیند و هر یک نقش و کارکرد ویژه‌ای در این حوزه دارند.
