به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ «دولت وفاق» که حالا به عنوان شعار اصلی پزشکیان، تکه کلام اعضای دولت و رسانه‌های اصلاح طلب شده، تا الان کارآمد بوده است. «وفاق» تاکنون همچون قفل و کلید، به عنوان ابزاری دوگانه در دست اصلاح طلبان عمل کرده، به صورتی که درها را برای دولت باز می‌کند و همزمان دهان منتقدین را نیز می‌بندد؛ البته نه به شیوه روحانی.
زمانی که پزشکیان لیست کابینه پیشنهادی را تقدیم مجلس کرد، بخشی از اصلاح طلبان تندرو، به ظاهر لب به انتقاد گشودند، تا به عنوان ابزار فشار برای چانه زنی دولت با مجلس عمل کنند. همینطور هم شد و درنهایت با رای اعتماد مجلس به وزرای رادیکال و مسئله دار، پزشکیان عملا از این چانه زنی پیروز بیرون آمد.
اکنون از بین 36 عضو کابینه پزشکیان، تعداد اندکی غیراصلاح طلب هستند، اما همین تعداد اندک باعث شده تا اصلاح‌طلبان مدعی شوند این دولت، «دولت وفاق» است و از همه طیف‌ها در آن حضور دارند. درحالی که افکار عمومی تصور می‌کند تعداد زیادی از وزرای پزشکیان از کابینه شهید رئیسی انتخاب شده اما باید یادآور شد که آقای اسلامی وزیر دولت روحانی بود که شهید رئیسی با رویکرد فراجناحی خود ایشان رادر سازمان انرژی اتمی به کارگیری کرد.
آقای علی‌آبادی هم عضو هیچ حزب سیاسی نبوده و اساسا ایشان یک چهره فنی و تخصصی در بین دانشگاهیان و مهندسان است که جناب پزشکیان با رویکرد کارشناس محوری خود و سوابق درخشان علی‌آبادی در حوزه انرژی، ایشان را برای این وزارتخانه انتخاب کردند.
وزارت دادگستری نیز عملا مربوط به قوه قضائیه بوده و نقش این وزارتخانه در دولت در مقایسه با سایر وزارتخانه، تقریباً هیچ است.
ماجرای وزیر اطلاعات هم که قواعد جداگانه‌ای دارد.
با این حال همچنان ادبیات «وفاق» از سوی رسانه‌های نزدیک به دولت تکرار می‌شود و با همین حربه طلبکارانه جریان رقیب را متهم به وفاق شکنی می‌کند.
در سایه همین شعار، دولت به سراغ تغییرات در استان‌ها رفته و تاکنون هشت استاندار در کمتر از دوماه تغییر کرده‌اند که به غیر از یک نفر همه اصلاح طلب شناسنامه دار هستند. آنگونه که پیداست رویکرد دولت در انتخاب کابینه، مبنی بر عدم استفاده از گزینه‌های کارآمد غیر اصلاح‌طلب، در استان‌ها نیز ادامه خواهد داشت و استانداران دولت گذشته یکی یکی درحال حذف شدن هستند.
