به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ فریده مهرالحسنی وکیل پایه یک دادگستری در این باره می‌گوید: بر اساس قانون اساسی زنان نیز مانند مردان در اتنخاب شغل آزاد هستند. نمی‌توان آنها را مجبور به رها کردن شغل کرد، اما باید دانست گاهی تشکیل خانواده و مصلحت خانواده به عنوان یک عامل مهمتر اقتضا می‌کند که زن از شاغل بودن دست کشیده و مستقیما به امور خانوادگی بپردازد. بنابراین شوهر می‌تواند بر مبنای قانون و مصلحت طرفین و با اثبات موارد مقرر در ماده ۱۱۱۷ قانون مدنی مانع اشتغال همسر خود شود.
حمایت قانون از زنی که شوهر مخالف کار کردن اوست
این وکیل می‌گوید: طبق ماده ۱۱۱۷ قانون مدنی، شوهر می‌تواند زن خود را از حرفه یا صنعتی که منافی مصالح خانوادگی یا حیثیات خود یا زن باشد، منع کند. بر اساس ماده فوق مرد مطلقا نمی‌تواند مانع از اشتغال زن شود و برای اینکه بتواند مانع از فعالیت شغلی زن شود باید با اقامه دعوا و ثبت دادخواست یکی از شروط زیر رادر دادگاه اثبات کند:
۱. اشتغال زن مخالف مصلحت خانواده باشد، به این معنا که اشتغال زن در خارج از منزل با تربیت فرزندان یا تمکین وی در تعارض باشد.
۲. اشتغال زن با حیثیت زن منافات داشته باشد.
۳. اشتغال زن با حیثیت مرد منافات داشته باشد.
وی ادامه می‌دهد: خلاف مصلحت خانواده بودن شغل زن یا منافات داشتن با حیثیت زن یا مرد، دارای معیار ثابت و مشخصی نیست و بر اساس عرف و شان خانوادگی و بر اساس نظر قاضی از خانواده ای به خانواده دیگر متفاوت است.
مهرالحسنی می‌گوید: اختیار شوهر محدود به مشاغلی نیست که زن پس از ازدواج انتخاب می‌کند و شامل مشاغل انتخاب شده پیش از ازدواج نیز می‌شود. به عبارت دیگر، آگاهی مرد به اشتغال زن و رضایت ضمنی به ان حق مرد را ساقط نمی‌کند و او می‌تواند پس از ازدواج، زن خود را از شغلی که حین ازدواج داشته منع کند.
این وکیل می‌گوید: حتی اگر زن حین عقد اجازه کار کردن یا به اصطلاح حق اشتغال را از همسر خود کسب کرده باز هم مرد می‌تواند با اثبات موارد سه گانه ماده ۱۱۱۷ قانون مدنی مانع از اشتغال زن شود.
وی ادامه می‌دهد: البته حق منع اشتغال زن توسط مرد، دایمی نبوده و در صورتی که زن در مشاغل بعدی مصلحت خانواده را رعایت کرده و شغل وی مخالف حیثیت خودش یا همسرش نباشد مرد نمی‌تواند مانع اشتغال وی شود.
مهرالحسنی می‌گوید: اثبات منافی حیثیت یا مصلحت نبودن شغل زن برعهده مرد است و وی بدون ارائه دلیل قابل قبول نمی‌تواند با اشتغال همسر خود مخالفت کند.
وی می‌افزاید: مخالفت شغل زن با مصلحت خانواده متفاوت از حیثیت زن و مرد است و ممکن است شغلی مخالف مصلحت خانواده باشد اما مخالف حیثیت نباشد و بالعکس.
