به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ چهره اول بازی ایران و قطر، بدون تردید سردار آزمون بود. مهاجم تیم ملی کشورمان در این مسابقه ۲گل به ثمر رساند، یک‌بار دیرک دروازه حریف را لرزاند و یک پاس گل فداکارانه هم داد تا اصلا شکی نماند که مرد برتر میدان بوده است.
فوتبالی‌ها اصطلاح رایجی دارند با عنوان «بازی در آوردن» و به این معنا، آزمون مسابقه با قطر را برای ایران در آورد؛ مخصوصا که تیم ملی در دقایق آغازین یک گل شوکه‌کننده هم خورد و مدتی بعد از آن گیج می‌زد. چه بسا اگر ضربه سر دقیق و تماشایی آزمون در آخرین دقایق نیمه‌اول نبود، گره این مسابقه برای ایران باز نمی‌شد.
او اما از ثانیه اول نشان داد با انگیزه کامل به زمین آمده و دنبال قدرت‌نمایی است. نهایتا هم این شوق و شور در کنار توانایی‌های فنی سردار باعث شد او نقش شایانی در پیروزی ایران مقابل عنابی‌پوشان داشته باشد.
خیلی‌ها در این فوتبال عقیده دارند از نظر پتانسیل فنی، سردار آزمون واقعا چیزی از مهدی طارمی کم ندارد و آنچه تفاوت این دو بازیکن را رقم می‌زند، پشتکار و اشتها است. هر چقدر طارمی سعی کرد جلو برود و حداکثر ظرفیتش را به فعل برساند، سردار از آنچه داشت راضی بود.
او سال‌های طولانی در لیگ روسیه ماند و درحالی‌که روشن شده بود حقش بیشتر از این حرف‌هاست، چالشی جدید را نیازمود. بعدتر هم که با کلی فشار و ترغیب و تحریک سر از بوندس‌لیگا و سری‌آ در آورد، روشن بود که خیلی از این سطح رقابت لذت نمی‌برد، بنابراین به سرعت کار را رها کرد و به لیگ امارات پیوست تا باز هم خورشید تابان یک آسمان کوچک‌تر باشد.
جالب اینجاست که در همان لورکوزن و رم هم آزمون هر زمان به میدان رفت مفید و مؤثر واقع شد، اما هیچ‌کدام از اینها باعث نشد دل به‌کار بدهد، همان جا بماند و پیشرفت کند. در همین دوران امیر قلعه‌نویی بررسی کنید و ببینید اثرگذاری او در تیم ملی چقدر بیشتر از طارمی بوده؛ از درخشش بی‌نظیر مقابل ژاپن تا گلی که در نیمه‌نهایی جام ملت‌ها به همین قطر زد و حالا هم این دبل درخشان.
به راستی حیف از او که در ۲۹سالگی خودش را در زندان امارات گیر انداخته.
