به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ تاسیس هیئت صنف بزاز و راه اندازی یکی از نخستین هیات های تهران در سنگلج از ماجراهای خواندنی پایتخت در دوره قاجار است. هیئت جان‌نثاران حسینی تهران در سال ۱۲۷۵ شمسی و در یکی از خانه های قدیمی خیابان خیام راه اندازی شد و به واسطه نزدیکی به بازار تهران خیلی زود به محل عزاداری بازاری ها و صنف بزاز تبدیل شد.
این هیئت در ابتدا محل ثابتی نداشت و به صورت خانگی برپا می شد اما بانیان اصلی، بعد از چند سال مکان ثابتی را برای عزاداری تعیین کردند و سنگ بنای ساخت حسینیه هم از همان موقع گذاشته شد.
حمیدرضا نارنجی‌نژاد درباره تاریخچه ساخت حسینیه صنف بزاز می گوید: «مسجد میرزا موسی که روبروی مسجد جامع تهران در بازار نوروز خان واقع شده، نخستین جایی بود که صنف بزاز به عنوان یک مکان ثابت برای برپایی هیئت در نظر گرفتند. انتقال هیئت بزازها آن قدر مهم بود که بعد از مدتی مسجد میرزا موسی به مسجد بزازها معروف شد. این هیئت تا سال ۱۳۶۰ در همین مسجد برپا می شد و بعد از حدود ۴۰ سال به مسجد حاج سید عزیزالله در بازار چهار سوق کوچک نقل مکان کرد.»
قدیمی های سنگلج از محمد اسماعیل و محمدابراهیم به عنوان دو برادری که برای نخستین بار هیئت جان نثاران حسینی صنف بزاز را برپا کردند نام می برند. نقل است که عزاداری در ابتدا با حضور همین دو نفر برگزار می شد اما دکان‌داران بازار پارچه فروش ها آرام آرام به آنها ملحق شدند و این تشکل مذهبی و محلی به هیئت جان نثاران حسینی صنف بزاز تغییر نام داد.
ملحق شدن بازاری ها به جمع عزاداران هیات جان نثاران حسینی نقطه شروع تغییرات بود. در همان سال‌ها حاج مرزوق، مداح و روضه خوان مشهور عراقی با دعوت بانیان همین هیات برای نخستین بار از کربلا به تهران آمد و بدعت‌گذار سبک چهارپایه‌خوانی در تهران شد. بعد از شیخ مرزوق واعظان مشهوری مثل شیخ احمد کافی در این هیات منبر رفتند و مداحان خوش صدا و صاحب نفس هم آمدند.
ساخت حسینیه اما چند دهه طول کشید. نارنجی نژاد در این باره می گوید: «اواسط دهه ۶۰ بود که بانیان اصلی هیئت که عمدتا از قشر بازاری بودند تصمیم به ساخت حسینیه گرفتند. بعد هم ملک بزرگی در خیابان پامنار و ابتدای کوچه «مبرا» خریدند و حسینیه جان نثاران حسینی صنف بزازها را ساختند که امروز یکی از مهمترین حسینیه های تهران به شمار می رود.»
