به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ یادداشت از مجتبی عرب///* مسیر تاریکیِ زنگزور در شمال با بازیگردانی شر اعظم یعنی آمریکا و محوریت ترکیه و جمهوری آذربایجان
۲.مسیر تاریکیِ آی‌مک (IMEC) در جنوب بازهم به بازیگردانی شر اعظم آمریکا و محوریت امارات، عربستان ، اردن و در اصل اسرائیل!
ظاهر این اتفاقات یک پدیده ترانزیتی یا حداکثر اقتصادی برای ماست اما حقیقت ماجرا یک اتفاق مهم سیاسی، فرهنگی، امنیتی و اقتصادی است!
ساخت یک «محور سلطه» و البته تحمیل یک اتفاق ارباب رعیتی جدید بر ملت های همان محور سلطه!
و نابودی ملت های جهان مقاومت!
درکنارش مسألهٔ به تنگنا افتادن چین، رونق اروپا و منافع بازیگرانی مثل روسیه در شمال هم مطرح است که البته یه چندگانه سیاسی پیچیده در چرایی موافقت ها و مخالفت های دیگران با این دو «محور تاریکی» ساخته است.
هر چه هست تقویت این دو لبه قیچی برای رونقش، به دلایل متعدد فقط وابسته به یک اتفاق ترانزیتی یا اقتصادی بین چند کشور شمالی و جنوبی نیست
بلکه به اتصال کشورهای شمالی و اتصال کشورهای جنوبی در یک بافت سیاسی، اقتصادی، امنیتی ، فرهنگی علیه کشورهای میان این دو تیغه نیاز دارد! و این رونق نیاز به تخریب کشورهای «محور روشنایی» در وسط و عدم اتصال ملت ها و دولت های محور رقیب را نیز میخواهد!
*اصطلاح محور روشنایی و تاریکی در این نوشته روبروی ادعای نتانیاهو در سازمان ملل است.*
حال سؤال این است که روبروی این نظم جدید شیطانی با محوریت دو دشمن انسانیت یعنی آمریکا و اسراییل و بازیگری امثال دولت ترکیه و امارات و اردن چه باید کرد؟
اینگونه است که مسأله فراتر از یک توجه ترانزیتی یا نهایتاً اقتصادی است:
اینکه ما یک ابر راه حمل و نقل بین المللی بین همسایگان و دولتهای محور روشنایی را دنبال کنیم.
اینکه زنجیره ارزش‌های اقتصادی مشترکی بین این کشورها طراحی و وابستگی های چند سویه ایجاد کنیم.
اینکه جبهه و محور مقاومت نظامی و امنیتی بین این کشورها را که ایجاد کردیم، توسعه بدهیم و بدانیم که بخشی از اهداف این چند جبهه نظامی اخیر ساخت نظم شیطانی سیاسی روبروی جبهه مقاومت و تضعیف اقتصاد و سیاست ملتهای محور روشنایی است.
اینکه اتفاق نظامی و امنیتی را در تمام عناصر تهدیدکننده کشورهای آی‌مک و شیطنت گران زنگزور توسعه دهیم.
همه زیرمجموعه یک اتفاق اساسی‌تر و یک فهم کلان دیگری از جهان معنا، زندگی، فرهنگ و پیشرفت صورت‌بندی میشود:
به اینجا رسیدیم که تمام آن ضرورت های ترانزیتی، اقتصادی، نظامی همه زیرمجموعه یک اتفاق اساسی‌تر و یک فهم کلان دیگری از جهان معنا، زندگی، فرهنگ و پیشرفت صورت‌بندی میشود:
اصل بنیادین پیشرفت دینی در برابر توسعه غربی، جهان زندگی در سایهٔ نظمی مبتنی بر وَلایت است.
نظمی که از اتصال و به هم پیوستگی مردمان می‌گوید، از مودت و محبت حقیقی و پر بروز نسبت به همدیگر آغاز میشود و به روابط برادرانه و خواهرانه می‌رسد و سر از یک اتصال پولادین به مثابه صفی که مثل یک سد قلع اندود و سرب اندود نفوذ ناپذیر در می‌آورد، اینجا مثل دنیای اربعین کسی به دیگری به چشم مصرف‌کننده، آسیب پذیر، فرصت بازار، نیروی تحت امر و نیابتی، برده و شهروند درجه ۲ نگاه نمی‌کند،* همهٔ تنظیم زندگی از مودت، اخوت و رسیدن به ولایت است و محور ارتباط پایاپای و برادرانه مردمان و ملت ها را عنصر «خدمت» و آرمان الهی مشترک و عبودیت انحصاری تنها خدای عالم و عدم هیچ شریک زمین و آسمانی در ربوبیت برای او تنظیم می‌کند، * اینگونه قواعد اتصال مردمان در روابط تنگ nation-state باقی نمی‌ماند و حکومت هم به جای تبعیت از قواعد حکومت های ملت گریز خوش رنگ و لعاب به اسم دموکراسی مثل اسرائیل! * از دنیای وِلایت و رابطه امامت با امت و مردم خود و نظمی مردم‌سالار پیروی می‌کند. *
اینگونه است که المؤمنون و المؤمنات بعضهم اولیاء بعض! و سایه رحمت الهی بر سر ملت های اهل وَلایت گسترانده می‌گردد.
روبروی این نظم، نظم دیگریست که از جهان توسعه می‌آید و مبتنی بر * قواعد سلطه است! تسلط هایی بر منابع ملت ها مبتنی بر قواعد زور، سلاح، حکام وابسته و دست نشانده، مردمِ در هویت مسخ شده و خود فراموشانده! فرهنگی که تمام آرزوها را به بهشت غرب میخواهد منتهی کند، مستعمره بودن را نه توجیه کند که به ملتهای مسخ شده می‌قبولاند آفریده شده اند برای شهروند درجه ۲ بودن، ظلم پذیری و تلاش برای ادای غربی ها را درآوردن و...*
*«مسیر روشنایی»* نه از یک پیوند کریدوری، ترانزیتی، اقتصادی و پشتیبانی دولتیِ امنیتی- نظامی آن که از ایجاد یک همبستگی حقیقی فرهنگی، سیاسی، اقتصادی، نظامی و امنیتی بین ملت های مسیر روشنی و تحقق کامل مفهوم زندگی مبتنی بر وَلایت ساخته خواهد شد و اینگونه بر نظم نوین جهان شرارت و تیغه های قیچی آی‌مک و زنگزور و توطئه های رهبران شرارت در آمریکا و اسرائیل غلبه خواهد کرد. پس راه حل فقط نکات پیش گفته و محدود ماندن به آنها نیست، * بلکه باید از یک «کمربند» سراسری از افغانستان و پاکستان تا ایران و عراق و سوریه و یمن و لبنان سخن گفت. *
باید تمام ملت های آزاده جهان در کشورهای مستعمره و تحت سلطه حکام دست نشانده مثل امارات و عربستان و مصر و اردن و ترکیه و آذربایجان تا آفریقا و آمریکای لاتین و حتی آزادگان اروپا و آمریکا، حتی صاحبان منافع در ایستادن روبروی نظم آمریکایی در جهان یعنی چین و روسیه را به دامنه ای از همین پیوند وَلایی دعوت کرد.
جنگ جهانی و سرنوشت‌ساز جدید که نظم جدید اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و امنیتی در جهان را متولد خواهد کرد، آغاز شده است. * قلب این تغییر جهانی، امروز کجاست؟ در غزه و لبنان و کمربند دفاعی جدید ملت ها به پشتیبانی برادر بزرگتری به نام ایران و جمهوری اسلامی، روبروی سر دسته لات های منطقه یعنی اسراییل !
انتهای این جنگ یا پیروزیم یا کربلایی دیگر! آنها اجازه نخواهند داد اثری درست از هیچ از کدام کشورهای ما باقی بماند پس ما باید پیش‌دستانه و همانند ۷ اکتبر آنها را عقب بزنیم و نظم جدید را معماری کنیم، چاره ای جز این نیست! *
ناصر فیض فروردین ۱۴۰۳ خواند که:
همیشه راه رسیدن به حق، سیاسی نیست/ که گاه چاره ای به جز حملهٔ حماسی نیست و آقا اصلاح فرمودند که * غالباً * همینجور هست، حالا با نگاهی به این سطور یکبار دیگر خطبهٔ اول نماز جمعهٔ نصر را مرور کنید و حرف مهم آن را با دقتی تازه ببینید. «ما باید کمربند دفاع را، کمربند استقلال‌طلبی را، [کمربند] عزّت را، از افغانستان تا یمن، از ایران تا غزّه و لبنان، در همه‌ی کشورهای اسلامی و ملّتهای اسلامی محکم ببندیم.»
*مدرسه حوزه و فعال سابق دانشجویی
