به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ پایگاه نشریه اکونومیست لندن در گزارشی با عنوان «ریسک‌های غیرقابل‌پذیرش انتخاب ترامپ» در دوره دوم احتمالی ریاست‌جمهوری او، به دفاع از کامالا هریس رقیب انتخاباتی او در آمریکا پرداخت.
حمایت‌های رسانه‌ای بی‌پرده انتخاباتی در این دور از انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا پرحرف‌وحدیث بوده‌اند و یک‌بار دیگر موضوع رسانه بی‌طرف را به چالش کشیده‌اند. واشنگتن‌پست آمریکا در مطلبی به قلم مالک این روزنامه اخیرا به خودانتقادی رسانه‌ای پرداخت و اعلام کرد در این انتخابات قصد طرفداری از نامزد خاصی ندارد، چون طرفداری انتخاباتی باعث ریزش مخاطبان می‌شود.
اینکه دفتر اکونومیست در لندن قرار دارد و طرفداری واضحی از یکی از نامزدهای انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا می‌کند نیز توجه‌برانگیز است. در مورد اکونومیست، موضوع تنها به نقد سیاست‌های ترامپ محدود نشده و عنوان شده اگر این رسانه حق رای داشت به کامالا هریس رای می‌داد.
دیدگاه این رسانه انگلیسی نسبت به انتخابات آمریکا و مطلب سراسر نقد آن به دونالد ترامپ را می‌خوانید:
هفته آینده ده‌ها میلیون آمریکایی به دونالد ترامپ رای خواهند داد. برخی از روی نارضایتی این کار را انجام خواهند داد، زیرا فکر می‌کنند کامالا هریس یک مارکسیست رادیکال است که کشورشان را ویران خواهد کرد. برخی از غرور ملی برانگیخته شده‌اند، زیرا ترامپ این باور را در آنها القا می‌کند که با حضور او در کاخ سفید، آمریکا قد علم خواهد کرد. با این حال، برخی با خونسردی به ترامپ به عنوان یک ریسک محاسبه شده رای خواهند داد.
این آخرین گروه از رای دهندگان، که شامل بسیاری از خوانندگان اکونومیست است، ممکن است ترامپ را به عنوان فردی که دوست دارند با او تجارت کنند، یا هر نوع الگویی برای فرزندان خود نبینند، اما احتمالا فکر می‌کنند زمانی که او رئیس‌جمهور بود بیشتر خوب بود تا بد.
آنها همچنین ممکن است بر این باور باشند که علیه ترامپ خیلی بزرگ‌نمایی صورت گرفته است. محور محاسبات این دسته از رای‌دهندگان هم این است که بدترین غریزه‌های ترامپ در دوره ریاست‌جمهوری محدود و کنترل خواهد شد، خواه از سوی کارکنان یا بوروکراسی، کنگره یا دادگاه‌ها.
این روزنامه بدون رودربایستی، این استدلال را از سوی حامیان ازخودراضی می‌داند. آمریکا ممکن است ۴سال آینده را با ترامپ پشت سر بگذارد، چون ریاست‌جمهوری آمریکا مردان دارای عیب دیگری از هر ۲حزب را قبلا هم تجربه کرده است.
این کشور حتی ممکن است پیشرفت کند، اما رای‌دهندگانی که ادعا می‌کنند سرسخت هستند، خطر دنباله ریاست جمهوری ترامپ را نادیده می‌گیرند. با تبدیل شدن ترامپ به رهبر دنیای آزاد، آمریکایی‌ها با اقتصاد، حاکمیت قانون و صلح بین‌المللی قمار می‌کنند.
ما نمی‌توانیم کمیت این شانس را که چیزی بد پیش می‌رود، تعیین کنیم، هیچ‌کس نمی‌تواند، اما ما معتقدیم رای‌دهندگانی که این خطر را به حداقل تقلیل می‌دهند، خود را فریب می‌دهند.
برخی این را به عنوان یک هشدار رد می‌کنند. درست است که بدترین ترس‌های ما درباره دوره اول ریاست جمهوری ترامپ محقق نشد. او در داخل کشور، مالیات‌ها را کاهش داد و اقتصاد را که سریع‌تر از همتایان جهان ثروتمند خود رشد کرده است، مقررات‌زدایی کرد.
دولت او برای تامین بودجه واکسن‌های کووید۱۹ شایسته اعتبار مالی است، حتی اگر او از ترغیب آمریکایی‌ها برای واکسینه شدن خودداری کند. در خارج از کشور، او قدرت را طرح‌ریزی کرد و اجماع را به سمت موضع تقابلی در مورد چین تغییر داد. او به میانجی‌گری توافق‌های ابراهیم کمک کرد که روابط بین اسرائیل و برخی از همسایگانش را رسمیت بخشید. صلحی که تاکنون از یک جنگ منطقه‌ای جان سالم به در برده است.
ترامپ برخی از متحدان آمریکا را تشویق کرد تا هزینه های دفاعی خود را افزایش دهند. حتی زمانی که ترامپ با تحریک حمله به ساختمان کنگره در تلاش برای جلوگیری از انتقال قدرت در ۶ژانویه۲۰۲۱ رفتار زشتی کرد، نهادهای آمریکا محکم عمل کردند.
اگر اکونومیست نتوانست این همه را در سال۲۰۱۶ پیش‌بینی کند، چرا اکنون به هشدار ما توجه شود؟ پاسخ این است که امروز خطرات بیشتر شده است و این به این دلیل است که سیاست‌های ترامپ بدتر است، جهان خطرناک‌تر است و بسیاری از افراد هوشیار و مسئولیت‌پذیری که بدترین غرایز او را در دوره اول ریاست‌جمهوری‌اش مهار کردند، جای خود را به مومنان واقعی، چاپلوسان و شانس‌بازان داده‌اند.
آمریکا را دوباره رنده کنید
پرونده ترامپ با سیاست‌های او آغاز می‌شود. در سال۲۰۱۶، برنامه حزبی جمهوری‌خواهان همچنان میان حزب میت‌رامنی و حزب ترامپ گرفتار بود. نسخه امروز افراطی‌تر است. ترامپ طرفدار تعرفه ۲۰درصدی برای همه واردات است و از اعمال هزینه بیش از ۲۰۰درصد یا حتی ۵۰۰درصد بر خودروهای مکزیکی صحبت کرده است.
او پیشنهاد اخراج میلیون‌ها مهاجر غیرقانونی را دارد که بسیاری از آنها دارای شغل و کودکان آمریکایی هستند. او کاهش مالیات‌ها را تمدید می‌کند، حتی اگر کسری بودجه در سطحی باشد که معمولا فقط در زمان جنگ یا رکود دیده می‌شود که نشان‌دهنده بی‌تفاوتی شدید نسبت به مدیریت صحیح مالی است. این سیاست‌ها تورم‌زا هستند و به‌طور بالقوه با فدرال‌رزرو، بانک مرکزی ایالات متحده آمریکا، ایجاد درگیری می‌کنند.
این سیاست‌ها خطر افروختن آتش یک جنگ تجاری خواهند داشت که درنهایت آمریکا را فقیر خواهد کرد. ترکیبی از تورم، کسری‌های خارج از کنترل و زوال نهادی روزی را پیش خواهند آورد که خارجی‌ها نگران وام دادن نامحدود به خزانه داری ایالات متحده باشند.
اقتصاد آمریکا در چشم جهان است و بر آن استوار است که بازاری باز است و تخریب خلاقانه، نوآوری و رقابت را دربرمی گیرد. گاهی اوقات به نظر می‌رسد که آقای ترامپ می‌خواهد به قرن نوزدهم بازگردد و از تعرفه‌ها و معافیت‌های مالیاتی برای پاداش دادن به دوستانش و تنبیه دشمنانش و همچنین تامین مالی دولت و به حداقل رساندن کسری تجاری استفاده می‌کند. سیاست هنوز می‌تواند پایه‌های رفاه آمریکا را ویران کند.
یکی دیگر از دلایل ترس از دور دوم ریاست‌جمهوری ترامپ این است که دنیا تغییر کرده است. در سال ۲۰۲۱-۲۰۱۷ دنیا تا حد زیادی در صلح بود. حامیان ترامپ این مسئله را به غیرقابل‌پیش‌بینی‌بودن و تمایل او به انجام اقدامات قوی و غیرمرسوم نسبت می‌دهند، ترکیبی که درواقع می‌تواند کشورهای ناجور را در خط نگه دارد.
زمانی که نخبگان سیاست خارجی نسبت به عواقب وخیم ترور قاسم سلیمانی، یکی از ژنرال‌های اصلی ایران هشدار دادند، ترامپ را تبرئه کردند، اما با روی کار آمدن رئیس‌جمهور بعدی، ۲جنگ دارد امنیت آمریکا به‌خطر می‌اندازد. در اوکراین روسیه دست برتر را دارد و ولادیمیر پوتین را در موقعیتی قرار داده است که تهدیدی برای تجاوز بیشتر به اروپا شده است. در خاورمیانه یک جنگ منطقه‌ای که در در حال خزیدن به سمت ایران است هنوز می‌تواند در ایالات متحده تاثیرگذار باشد.
این آتش‌های برافروخته ترامپ را به‌گونه‌ای آزمایش می‌کند که اولین دوره ریاست‌جمهوری او چنین نبود. وعده‌های او برای برقراری صلح در اوکراین در یک روز و تشویق بی‌پایان او نسبت به حملات اسرائیل، اطمینان‌بخش نیست. بدتر از آن تحقیر او برای اتحادهاست.
اگرچه این اتحادها بزرگترین قدرت ژئوپلیتیکی آمریکا هستند، اما ترامپ آنها را کلاهبرداری می‌داند؛ کلاهبرداری‌ای که به کشورهای ضعیف اجازه می‌دهد قدرت نظامی آمریکا را زیر پا بگذارند. تهدیدها و تهدیدها ممکن است ترامپ را در میدان ببینند، اما به همان اندازه می‌توانند ناتو را نابود کنند.
چین تماشا می‌کند که میزان تهاجمی شدن شرایط علیه تایوان تا چه اندازه وزن پیدا می‌کند. متحدان آسیایی ممکن است محاسبه کنند که دیگر نمی‌توانند به تضمین هسته‌ای آمریکا اعتماد کنند.
خطرات برای سیاست داخلی و خارجی با تفاوت‌های بزرگ بین دوره اول ریاست‌جمهوری ترامپ و دوره دوم او تقویت می‌شود: او محدودیت کمتری خواهد داشت. رئیس‌جمهوری که در فکر شلیک موشک به آزمایشگاه‌های مواد مخدر در مکزیک بود، توسط مردم و نهادهای اطرافش عقب‌نشینی کرد. از آن زمان، حزب جمهوری‌خواه خود را حول محور وفاداری به ترامپ سازماندهی کرده است. اندیشکده‌های حامی فهرست افراد وفادار را برای خدمت در دولت بعدی بررسی کرده‌اند.
دیوان عالی کنترل روسای جمهور را با صدور حکمی مبنی بر اینکه نمی‌توان آنها را به‌علت اعمال رسمی تحت تعقیب قرار داد، تضعیف کرد.
اگر محدودیت‌های خارجی لق شده‌اند، بیش از هر چیز وابسته به شخصیت ترامپ هستند. با توجه به تنفر او نسبت به قانون اساسی پس از شکست در انتخابات۲۰۲۰، خوش‌بین بودن دشوار است. نیمی از اعضای کابینه سابق وی از تایید او خودداری کرده‌اند.
ارشدترین سناتور جمهوری‌خواه او را انسان نفرت‌انگیز توصیف می‌کند. هم رئیس سابق ستاد ارتش و هم رئیس پیشین ستاد مشترک او را فاشیست خطاب می‌کنند. اگر با یک متقاضی شغل مصاحبه می‌کردید، چنین ارجاعات شخصیتی را نادیده نمی‌گرفتید.
روسای جمهور خوب، کشور را متحد می‌کنند. نبوغ سیاسی ترامپ این است که مردم را علیه یکدیگر قرار می‌دهد. پس از مرگ جورج فلوید، او به ارتش پیشنهاد داد به پای معترضان شلیک کنند.
سعادت آمریکا به این ایده بستگی دارد که با مردم بدون توجه به سیاست‌شان منصفانه رفتار شود. ترامپ تهدید کرده است که وزارت دادگستری را متوجه دشمنان سیاسی خود خواهد کرد.
در کنار ترامپ، کامالا هریس طرفدار ثبات است. درست است که او یک سیاستمدار ماشینی ناامیدکننده است، ولی با رای‌دهندگان دست‌وپنجه نرم کرده است تا به آنها بگوید که می‌خواهد با قدرت چه کند. او نامطمئن به نظر نمی‌رسد، ایده‌های چپ‌گرایانه دموکرات‌ها را رها کرده و در نزدیکی مرکز که لیز چنی و دیگر تبعیدیان جمهوری‌خواه در کنار آن هستند، کارزارش را تشکیل داده است. او کاستی‌های معمولی دارد که هیچ‌کدام از آنها سلب صلاحیت‌کننده نیستند.
برخی از سیاست‌های او بدتر از سیاست‌های رقیبش است، به‌عنوان مثال، سلیقه او برای قانون‌گذاری و اخذ مالیات بیشتر بر تولید ثروت. برخی از آنها در مقایسه با ترامپ کمتر بد هستند، مثلا در مورد تجارت و کسری بودجه. اما برخی، در مورد آب‌وهوا و سقط جنین، بدون ابهام بهتر هستند.
تصور اینکه هریس یک رئیس‌جمهور فوق‌العاده در آمریکا باشد ، سخت است، اگرچه مردم می‌توانند شما را شگفت زده کنند. اما نمی‌توانید تصور کنید که او یک فاجعه به بار آورد.
لازم نیست روسای جمهور مقدس باشند و ما امیدواریم که ریاست جمهوری دوم ترامپ از فاجعه جلوگیری کند. اما ترامپ خطری غیرقابل قبول برای آمریکا و جهان ترسیم می‌کند. اگر اکونومیست رای داشت، آن را به هریس می‌داد.
