به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ شیما ناصری/// شیرین ابوعاقله، روزنامه‌نگار و خبرنگار شناخته‌شده فلسطینی، نمادی از ایستادگی و جسارت در عرصه خبرنگاری در خاورمیانه بود. او با گزارش‌های بی‌باکانه و تلاش برای بازتاب واقعیت‌های زندگی مردم فلسطین، توجه بسیاری را به خود جلب کرد. شیرین با کار حرفه‌ای خود در شبکه الجزیره و پوشش‌دهی دقیق درگیری‌ها و حوادث منطقه، به یکی از مهم‌ترین و معتبرترین خبرنگاران فلسطینی تبدیل شد. شخصیت او نه‌تنها نماینده تعهد به حقیقت و انعکاس واقعیت‌ها بود، بلکه نماد مقاومت و فداکاری برای حفظ ارزش‌های انسانی و بیان آزادانه حقیقت به‌شمار می‌رفت. شهادت او در جریان پوشش خبری، یادآور خطرات جدی و چالش‌های پیش روی خبرنگارانی است که برای روشنگری و آگاهی‌بخشی تلاش می‌کنند.
او از آن دسته خبرنگارانی بود که فراتر از حرفه‌ای بودن، به کار خود عشق می‌ورزید و باور داشت وظیفه یک خبرنگار نه‌تنها انتقال اخبار، بلکه جست‌وجوی حقیقت و صداقت است. از این‌رو شیرین همواره تلاش می‌کرد روایت‌هایی را به گوش جهان برساند که کمتر شنیده می‌شدند و کمتر مورد توجه قرار می‌گرفتند.
شهادت شیرین ابوعاقله به عنوان یک خبرنگار در خط مقدم و هنگام انجام وظیفه، بازتاب گسترده‌ای در میان رسانه‌ها و مردم جهان داشت. این حادثه نمادی از خطرات و فشارهایی است که خبرنگاران در مناطق جنگی و تحت اشغال با آن مواجه هستند. شهادت او زنگ هشداری برای جامعه جهانی بوده تا بیشتر به حقوق خبرنگاران و حفاظت از امنیت آنان توجه کنند.
شیرین ابوعاقله نه‌تنها با گزارش‌هایش، بلکه با میراثی از مقاومت، شجاعت و عشق به مردم و سرزمینش، در یادها خواهد ماند. او همچنان الهام‌بخش نسل‌های آینده خبرنگاران خواهد بود که به دنبال حقیقت و عدالت در سخت‌ترین شرایط هستند.
به‌تازگی کتابی با عنوان «من شیرین ابوعاقله هستم» توسط انتشارات امیرکبیر چاپ شده است. این کتاب به ترجمه شهریار شفیعی، یک هفته است که روانه بازار نشر شده و مخاطبان زیادی را به خود جلب کرده است. در این کتاب زندگی شیرین از کودکی تا شهادت وی ترجمه شده است. وقتی روایت‌هایی را از نزدیکان شیرین در اواسط کتاب مشاهده می‌کنیم، بیشتر و بیشتر به ابعاد مختلف شخصیت فردی و اجتماعی شیرین پی می‌بریم.
شیرین ابوعاقله گزارشگری را فقط یک شغل نمی‌دانست. آن را فراتر از یک مسؤولیت می‌دانست. وی صدای کسانی بود که به دلیل ظلم و ستم خاموش شده بودند. ابوعاقله تعهد عمیقی به عدالت و حقیقت داشت و به جز اینکه خبرنگار حرفه‌ای در خط مقدم باشد، الگو و نمونه بارزی از یک زن شجاع فلسطینی در مقابله با رژیم غاصب اسرائیل بود که در کنار کار حرفه‌ای‌اش، به نقش‌های خانوادگی، تحصیلات و... نیز می‌پرداخت. شیرین ابوعاقله در طول زندگی و بعد از شهادتش الگوی خیلی از دختران و بانوان عرب‌زبان در فلسطین و حتی در گوشه و کنار جهان شد.
باید توجه کرد در دهه 90، بانوان به صورت سنتی در استودیوهای خبری حضور داشتند ولی حضور شیرین ابوعاقله به عنوان یکی از بانوان خبرنگار که به صورت میدانی و در خط مقدم جنگ در جهان عرب حضور داشت باعث شد پیش‌قدمی‌اش در این حوزه، نقش‌های کلیشه‌ای جنسیتی در روزنامه‌نگاری و خبرنگاری تلویزیونی را از بین ببرد و با پررنگ شدنش در این عرصه، عده‌ای از دختران با شرکت در کلاس‌های دانشگاهش، حرفه روزنامه‌نگاری را انتخاب کنند و در این عرصه ورود کرده تا یکی شبیه شیرین ابوعاقله شوند.
گفتنی است شیرین شهروند ایالات متحده بود ولی علاقه‌ای به زندگی در آمریکا نداشت و دوست داشت در فلسطین زندگی کند: «حالا می‌توانم نفس بکشم. زندگی اینجا ساده است، من عاشق فلسطین هستم و می‌خواهم اینجا بمانم» (صفحه 16 کتاب من شیرین ابوعاقله هستم).
شیرین بدون ترس و با نزدیک شدن به مردم توسط گزارش‌هایش، پرده از جنایات اسرائیل برداشت و در این مدت برای ارائه دقیق‌تر گزارش‌هایش شبیه یک مورخ و فراتر از یک خبرنگار به جمع‌آوری اطلاعات از شاهدان عینی و... می‌پرداخت تا گزارش‌هایش طی این چند سال فعالیت حرفه‌ای‌اش تبدیل به یک سند تاریخی شوند.
ابوعاقله یکی از مهم‌ترین و برجسته‌ترین خبرنگاران الجزیره بود که به موضوع فلسطین با تمام نمادهای آن که در دل و جان عرب وجود داشت، می‌پرداخت. حضور حرفه‌ای شیرین در حوزه رسانه، در چشم ملت عرب به او اعتبار ویژه‌ای بخشید و بعد از شهادت وی نیز این اعتبار و اصالت چندین برابر شد.
متاسفانه دادگاه بین‌المللی کیفری و شورای امنیت پیرامون محاکمه اسرائیل بابت ترور شیرین ابوعاقله بسیار کم‌کار و ساکت ماند؛ تبانی قدرت‌های بزرگ با اسرائیل و همچنین حمایت آمریکا از این رژیم غاصب موجب شد این پرونده مسکوت بماند. حتی این سکوت سبب شد بسیاری از خبرنگارانی که در خط مقدم حضور دارند نیز در خطر باشند و از حقوق‌شان حفاظت نشود. این واقعیت که ابوعاقله نماد تلاش‌های بی‌پایان جهت دستیابی به حقیقت شد، هشداردهنده است، چرا که همچنان باید با چالش‌های جدی در زمینه آزادی بیان و امنیت خبرنگاران مواجه باشیم.
در صفحات پایانی کتاب نیز تعدادی از افراد مشهور در واکنش به شهادت و حتی مراسم تشییع ابوعاقله پیام‌هایی را صادر و این ترور را یک تراژدی هولناک نامیده‌اند. آنها حمله ارتش اسرائیل به مراسم تشییع شیرین را اقدامی گستاخانه دانستند که نشان‌دهنده جنایات وحشیانه رژیم غاصب و حمایت‌های آمریکا است. شهادت شیرین ابوعاقله برای من نوعی یادآور این است که هیچ‌گاه نباید با سکوت، حقیقت را فدای امنیت کرد. شیرین نشان داد چگونه شجاعت و تعهد می‌تواند الهام‌بخش باشد. برای بسیاری از زنان و مردان جوان در کشورهای ما و حتی جهان، شیرین ابوعاقله نه‌تنها یک خبرنگار، بلکه یک قهرمان است که باید به او افتخار کرد و داستان او را زنده نگه داشت. شیرین ابوعاقله، فریادی که خاموش نمی‌شود...
شیما ناصری
1403/08/14 - 08:58
