به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ پسماندهای الکتریکی والکترونیک به تمامی تجهیزاتی اطلاق می‌شود که مصرف‌کنندگان این وسایل آن را دور می‌ریزند. این تجهیزات دستگاه‌های خانگی بزرگی مانند یخچال، فریزر، ماشین لباسشویی، ماشین ظرفشویی، اجاق گاز، و... همچنین دستگاه‌های خانگی کوچک نظیر جاروبرقی، اتو، سرخ‌کن، انواع سشوار، و... را شامل می‌شود. تجهیزات مخابراتی و رایانه‌ای، انواع لامپ‌های روشنایی، ابزارهای فنی برقی و الکترونیک، اسباب‌بازی‌ها و سرگرمی‌ها، بازی‌های کامپیوتری و وسایل جانبی آن‌ها، ابزارهای پزشکی( به جز مواردی با آلودگی‌های عفونی که از جمله پسماندهای ویژه پزشکی محسوب می‌شوند)، ابزارهای اندازه‌گیری و دستگاه‌های خودکار ارائه خدمات نیز از جمله انواع پسماندهای الکتریکی و الکترونیک است.
پایش پسماندهای الکترونیک در جهان، از تولید سالانه بیش از ۴۱ میلیون تن زباله الکترونیک در جهان حکایت دارد و در این میان سهم هر ایرانی در تولید این زباله‌ها حدود۴ تا ۷ کیلوگرم است. توسعه تولید محصولات الکترونیک در جهان چالش پسماندهای الکترونیک و دورریزی آن‌ها را به دنبال دارد و این زباله‌های الکترونیک به دلیل ترکیبات خطرناک، آلودگی‌های زیست‌محیطی بسیاری را تولید می‌کنند که در این میان تجهیزات حرارتی والکترونیک بیشترین سهم را در تولیدو دورریز پسماندهای الکترونیک جهان به خود اختصاص داده‌اند.
براساس بررسی‌های صورت گرفته، در سال ۲۰۱۴ بالغ بر ۴۱.۸ میلیون تن پسماند الکترونیک در جهان تولید شده که اروپا بیشترین سهم را در تولید و دورریز این زباله‌ها به خود اختصاص داده است. هم اکنون تنها ۴ میلیارد نفر از مردم جهان تحت پوشش قوانین ملی مرتبط با پسماند الکترونیک هستند و این به معنای آن است که از هر هفت نفر در دنیا چهار نفر تحت پوشش این قوانین قرار دارند.
براساس این بررسی‌ها، اروپا بیشترین تولیدکننده سالانه پسماند الکترونیک در جهان با ۱۵.۶ کیلوگرم به ازای هر نفر است. پس از اروپا، قاره اقیانوسیه با ۱۵.۲ کیلوگرم پسماند به ازای هر نفر و آمریکا با ۱۲.۲ کیلوگرم به ازای هر نفر، در رده های بعدی دورریزی و تولید پسماند الکترونیک جهان قرار دارند. در این میان قاره آسیا با ۳.۷ کیلوگرم به ازای هر نفر و آفریقا با ۱.۷ کیلوگرم به ازای هر نفر در تولید زباله های الکترونیک سهم دارند.
بر اساس اعلام سازمان حفاظت محیط زیست،طبق داده‌های مربوط به اردیبهشت ماه امسال ۷.۴۰ کیلوگرم زباله الکترونیک در کشور به ازای هر ایرانی تولید می‌شود و بدین معنی است که سهم ایران در تولید پسماندهای الکترونیک از متوسط آسیا بالاتر و تقریبا دو برابر آن است.
طبق تحقیقات انجام شده، کشور ایران بزرگ‌ترین بازار مصرف قطعات رایانه را در منطقه دارد اما به دلیل نبود فرهنگ بازیافت، وجود پسماند الکترونیک خطر بزرگی برای محیط زیست محسوب می‌شود. پسماندهای ناشی از قطعات رایانه‌ای و دستگاه‌های الکترونیک با توجه به خطرهایی که دارند باید به‌صورت جداگانه و با روش‌های علمی حمل سپس دفع و بازیافت شود تا مانع از اثرات مخرب بر محیط زیست و انسان‌ها شود.
