به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ البته این پیشنهاد به دلیل نداشتن منافع اقتصادی در ابتدای کار باعث مخالفت بسیاری از نمایندگان مجلس از جمله دکتر محمد مصدق شد.
علیرضا زمانی، تهران‌پژوه درباره تاریخچه و ماجرای شکل‌گیری خط راه‌آهن سراسری کشور که نقطه شروع آن درست در دل یکی از روستاهای بلوک غار تهران بود؛ تعریف می‌کند: «کلنگ ساخت این ساختمان در ۲۳ مهر ماه سال ۱۳۰۶ در جنوبی‌ترین بخش پایتخت، خارج از دروازه گمرک با اعتبار ۵ میلیون تومان به زمین‌زده شد. ساخت ایستگاه راه‌آهن از زمان تصویب طرح تا افتتاح ۱۱ سال زمان برد. دکتر محمد مصدق یکی از مخالفان سر سخت تأسیس خط آهن سراسری بود و علتش هم این بود که راه‌آهن هیچ درآمد و نفعی برای مردم در آن دوره نداشت و معتقد بود که باید به جای آن کارخانه قندسازی که بازده اقتصادی بیشتری دارد، ساخته شود.
از طرفی مسیر راه‌آهن سراسری از شهرهای تجاری مهم ایران مانند اصفهان، شیراز، همدان و کرمانشاه عبور نمی‌کرد و بد نبود که این خط غرب به شرق کشور را به هم متصل کند و بعید به نظر می‌رسید که این مسیر ریلی، از انزلی تا تبریز ادامه پیدا کند. خرید مقدار زیادی آهن سالانه از انگلیس در ازای پولی که از در آمد نفت نصیب انگلیسی‌ها می‌شد از دیگر دلایل مخالفت دکتر مصدق برای تأسیس خطوط سراسری راه‌آهن بود.»
به گفته زمانی، ایستگاه راه‌آهن تهران در دوران جنگ جهانی دوم نقش مهمی در جابه‌جایی تجهیزات و نیروهای متفقین و پیروزی آنها در برابر آلمانی‌ها داشت به همین دلیل از آن به‌عنوان کلید پیروزی یاد می‌کنند.
این تهران‌پژوه با بیان این مطلب که ساختمان ایستگاه راه‌آهن تهران یکی از بناهای تاریخی پایتخت در دوره پهلوی اول است، درباره جزئیات ساخت این بنا می‌گوید: «معماری بنای ساخت‌ایستگاه راه‌آهن را «ولادیسلاو ولادیسلاوویچ گارادیتسکی» اوکراینی برعهده گرفت که با الهام از معماری ایران باستان و به کارگیری سبک معماری اکسپرسیونیسم آرمانگرا این بنا را طراحی کرد. بنای ساختمان در آن زمان دارای دو در بود که یکی از این درها برای ورود عامه مردم و در دیگر آن مختص رفت‌وآمد خاندان سلطنتی بود. به مرورو زمان با توجه به افزایش جمعیت و رفت و آمدهای زیاد، یک در ورودی دیگر برای خروج مسافران ساخته شد. سالن داخلی‌ایستگاه راه‌آهن یکی از بزرگ‌ترین فضاهای عمومی سرپوشیده ایران در آن دوران محسوب می‌شد.
