به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»، هدفم از نوشتن این چند خط نگرانی ها ، کمی حساس تر کردن ذهن ها به یک مسئله است. مسئله ای که ذهن خودم با آن درگیر است و بروندادی از این ناآرامی هاست. اخیرا بسیار محافظه کارتر شده ام. البته شرایط جنگی و برخی بی انصافی ها (نسبت به مجاهدت کل محور مقاومت اعم از سیاسی و نظامی در این نبرد بزرگ) و البته عمومی تر شدن کانال ها هم بی تاثیر نیست:
اما برای شروع بحث، اول بخش پایانی چند خط نگرانی ۹ را میان دو قیچی با هم مرور کنیم:
زمان، همیشه مسئله مهمی بوده است مخصوصا که اگر یک جامعه با آن روبرو شود. یک جامعه ممکن است در روز ۳۲۸ طوفان، با ۵۰ هزار شهید و ۹۰ هزار مجروح با تکیه بر قدرت افسانه ای ایمان همچنان پیروزی را در مشت خود ممکن ببیند، اما در روز ۳۶۰ ام ورق برگردد... یا به پیروزی ای برسد که در مقایسه با ۳ ماه قبلش چیزهای زیادی از دست داده باشد.کمی باید نگران بود؛ باید دشمن را وادار به پایان جنگ کرد.قبل از آنکه دیرتر شود. به قول سید حسن در سخنرانی اخیرش: اگر مقاومت فلسطین در غزه شکست بخورد که به اذن الله نخواهد خورد، پروژه خاورمیانه جدید پا به عرصه وجود خواهد گذاشت.
برگردیم به ادامه بحث:
کار به روز ۳۶۰ نرسید و در روز ۳۴۷ اتفاق پیجرها رخ داد، روز ۳۵۷ سید حسن ترور شد و روز ۳۷۷ هم یحیی سنوار....
و حالا در روز ۴۱۴ جنگ ایستاده ایم. دو روز گذشته شدیدترین حملات به بیروت و درگیری در جنوب لبنان را شاهدیم و برخی میگویند تازه درگیری ها مثل جنگ ۲۰۰۶ شده است و رژیم تلاش زیادی برای نفوذ زمینی دارد ( نه انکه بگوییم خیام سقوط کرده و نه اینکه بگوییم اوضاع خوب است)
شرایط غزه و بالاخص در شمال با گذشت زمان هر روز سخت تر میشود، و پلن صهیونیست ها برای ادامه غزه توسط هر بازیگری غیر حماس و یا تقسیم غزه به سه محور شمال، مرکز و جنوب به واقعیت نزدیک تر میشود. البته این به معنای نابودی حماس نیست. در مورد غزه من شخصا بسیار خوشبین ترم. حتی اگر غزه به فرض به کنترل بازیگری غیر حماس یا تشکیلات واگذار شود، مثل گوی داغی است که هرگز نخواهند توانست تازمانی که مردم غزه با مقاومت باشند بر آن مسلط شوند
اما در لبنان شرایط متفاوت تر است. از دست دادن سید حسن عزیز، آوارگی بیش از ۱.۵ میلیون نفر و طولانی شدن این آوارگی که هزینه و چالش های مختلف سیاسی و اجتماعی در لبنان و سوریه با حضور و نقش بازیگران دیگر خواهد داشت، مولفه زمان را بسیار جدی تر کرده است. بالاخص که اگر قرار باشد آتش بس بدون توقف جنگ در نوارغزه باشد. هدفی که سید حسن عزیز بارها بر آن تاکید کرد اما اکنون شرایط متفاوت است و اتش بسی بدون توقف غزه فرصت خوبی به دشمن برای ادعاهایش می دهد...
مسئله حمله به سوریه و عراق و تضعیف مقاومت در این دو کشور که مانند لبنان با هزاران ملاحظه روبرو هستند هم، تنها مسئله زمان است!
باید این زمان متوقف شود؛ تغییر راهبرد دشمن هم نه لزوما ناشی از زمان یا تاخیر، بلکه ناشی از باقی ماندن در وضعیت و معادله ای است که در آن معادله دشمن بر یک گزاره در حال تثبیت است و آن اجرایی شدن گام به گام در فرصت و ضربه های اجتماعی و .. است
حداقل من اینگونه میفهمم که از داستان عجیب و بزرگ پیجرها، داستان متفاوت شده است، داستانی که ناشی از یک رخنه اطلاعاتی بزرگ بود، حالا باید رفتار متفاوت داشت. پیجرها کاملا معادلات را تغییر داد و از آن زمان، گذر زمان به سود ما نیست.
دشمن بازی را بسیار جدی گرفته است؛ و هر روز با تحولات مختلف باز به خودمان می گوییم انگار تازه داستان داره جدی میشه!!
و گویا آن زمان فرا می‌رسد:
تا جایی به هول و هراس افتادند که نزدیک بود پیامبران و پیروانشان بگویند: «یاری خدا پس کِی می‌آید؟!» بدانید کمک خدا نزدیک است! (٢١٤ بقره)
