به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ تحویل نانوداروها با استفاده از حباب‌های حاوی گاز نشان داده است که این روش منحصر به فرد برای انتقال سیتوتوکسین‌ها به ریه‌های بیماران مبتلا به سرطان مناسب است. این روش درمان‌های دقیق و متمرکز را امکان‌پذیر می‌کند و عمل موضعی داروها نیز از طیف وسیعی از عوارض جانبی جلوگیری می‌کند.
نتایج آزمایش‌های SINTEF روی موش‌ها نشان داده است که تأثیر این نوع دارو بسیار زیاد است. اندازه تومورها تنها پس از ۳۰ روز پس از شروع درمان به طور قابل توجهی کاهش یافته است. نتایج این مطالعه که به تازگی در مجله European Journal of Pharmaceutical Sciences منتشر شده است، به قدری امیدوارکننده است که این تیم تحقیقاتی پتنت مربوط به این فناوری را به ثبت رسانده است. مسئولان این پروژه همچنین قراردادی را برای اعطاء مجوز استفاده از این فناوری با یک شرکت داروسازی امضا کرده‌اند.
آندریاس آسلوند از محققان این پروژه می‌گوید: ما بسیار مطمئن هستیم که این رویکرد ممکن است درمان جدیدی برای سرطان ریه به ما ارائه دهد.
تصادف موجب شد که این فناوری به عنوان یک داروی ضدسرطان ریه مطرح شود. در ابتدا، تیم تحقیقاتی در حال کار برای شناسایی روشی بود که داروها را به مغز برساند. این امر دشوار است؛ زیرا مغز یک غشای محافظ به نام سد خونی مغزی دارد.
به عبارت دیگر، برای رسیدن به تومورهای مغزی، روش‌هایی غیر از انتقال دارو از طریق جریان خون مورد نیاز است. محققان با ساخت حباب‌های گازی که نانوکپسول‌های حاوی دارو را در بر می‌گیرد، این مشکل را برطرف کرده‌اند. حباب‌ها استفاده از امواج فراصوت را برای منفجر کردن نانوکپسول‌ها ممکن کرده و داروها را قادر می‌کنند از طریق سد خونی مغزی عبور کنند.
اسلوند توضیح می‌دهد: پس از مدتی متوجه شدیم که این حباب‌های گاز به ریه‌های بیماران ختم می‌شود. تجمع حباب‌های گاز در ریه آن چیزی نبود که ما می‌خواستیم، اما این کشف به این معنا بود که می‌توانیم مشکل را وارونه کنیم و در عوض از این پدیده برای رسیدن به تومورهای ریه استفاده کنیم.
آندریاس آسلوند می‌گوید: ما پیش‌بینی می‌کنیم که از این روش تحویل دارو برای درمان سایر بیماری‌های ریوی مانند فیبروز کیستیک، عفونت‌ها و آمفیزم ریوی نیز استفاده شود.
به نقل از ستاد نانو، دلیل اینکه این دارو برای درمان ریه بسیار مناسب است، این است که در مقیاس نانو انجام می‌شود. همه داروهای داخل وریدی وارد جریان خون می‌شوند و قبل از رسیدن به ریه‌ها از قلب عبور می‌کنند؛ جایی که رگ‌ها به شبکه مویرگی تبدیل می‌شوند.
در اینجا، رگ‌ها بسیار باریک هستند و به عنوان فیلتری برای میکروحباب‌ها عمل می‌کنند که خود به خود منفجر می‌شوند و بنابراین نانوذرات حاوی دارو را مستقیم به بافت ریه می‌رسانند. از آنجایی که حباب‌ها خود به خود می‌ترکند، نیازی به استفاده از امواج فراصوت برای آزادسازی نانوذرات از کپسول‌های آنها در شبکه مویرگی نیست.
ایده این شکل بسیار خاص از دارو در همان بخش SINTEF در اوایل سال ۲۰۱۴ پدیدار شد. یک دهه کار تحقیقاتی منجر به نوآوری‌های دارویی بسیاری شده است که شامل یک پلتفرم تحویل دارو برای درمان سرطان صفاق است که منجر به ایجاد شرکت اسپین آف NaDeNo شد.
