به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ عباس شیراوژن/// همه دلسوزان ایران عزیز علاقمندند سرمایه اجتماعی نظام افزایش یافته و دولتمردان هر روز بیش از گذشته در خدمت رسانی صادقانه به مردم، جامعه دانشگاهی و نظام سلامت موفق باشند، لکن اخلاق و منطق حکمرانی اقتضا می‌کند که افزایش سرمایه اجتماعی نباید به بهای سیاه نمایی، آمارهای اشتباه یا تخریب دولت گذشته به دست آید!
چندی است، خبر بازگشت به تحصیل ۶۰ دانشجوی اخراجی در وزارت بهداشت بصورت پر تکرار در رسانه ها منتشر می‌شود که اگرچه در صورت صحت، می تواند خبری خوشحال کننده و امیدبخش باشد، اما روی دیگر آن سیاه نمایی است که این مهم از بین برنده گوهر اعتماد مردم و دانشگاهیان به نظام و خادمین خود می باشد.
اما واقعیت چیست؟
تعداد دقیق دانشجویان اخراجی مرتبط با حوادث غم انگیز پاییز ۱۴۰۱ در دانشگاه های علوم پزشکی، تنها سه نفر است! اگرچه که برخورد با همین تعداد اندک هم برای کسی خوشایند نبوده و نیست، اما نکاتی در این موضوع متذکر میگردد:
۱- تعداد دانشجویان رشته های مختلف علوم پزشکی که در آشوب ها و اغتشاشات سال ۱۴۰۱ حضور داشتند به ۵% کل دانشجویان هم نمیرسید و با عدم همراهی اکثریت ۹۵ درصدی دانشجویان علوم پزشکی مواجه شد.
۲- بیش از نیمی از افرادی که به شوراهای انضباطی دعوت شدند، فقط تذکر شفاهی یا کتبی گرفتند و یا از ایشان تعهد کتبی اخذ شد.
۳- از کل این افراد فقط حدود یک درصدشان در کمیته مرکزی انضباطی احکام نیمه سنگین و جدی دریافت کردند و اکثرشان پس از پشیمانی و پرداخت جریمه خسارات وارده به اموال عمومی و خصوصی! و گذراندن بخشی از تنبیهات، مشمول بخشودگی ها و رافت شدند و به تحصیل بازگشتند.
۴- همه هیاهوی رسانه ای و سیاه نمایی ها و دستاوردسازی های پوچ تنها برای بازگشت به تحصیل حداکثر سه نفر است که به خاطر رفتار خلاف قانون اخراج شده بودند و حتی از این امر پشیمان نبودند!* تا جایی که شکایت یک نفر آنان در دیوان عدالت اداری نیز رد شد. دیگری تخلفش مربوط به موضوع امنیت ملی و ارتباط با گروههای تروریستی و نگهداری مواد انفجاری بود و بدلیل عدم صلاحیت روانی (با تشخیص پزشکی قانونی) اخراج شد و شاید نباید او را اخراجی اغتشاشات محسوب کرد. دیگری هم مجروحان بیمارستانی را تهدید به مرگ می کرد و درخواست تجدید نظر هم نداشت!
۵- اما جالب است بدانیم افرادی که احکام انضباطی گرفتند این تخلفات را مرتکب شده بودند:
نفرت پراکنی نسبت به سایر دانشجویان و دانشگاهیان، تهدید دانشجویان یا اساتیدی که در کلاس های درس شرکت می کردند، *تعطیل کردن بخش های بالینی، کلینیک دندانپزشکی و خدمت رسانی به بیماران و مراجعه کنندگان،* ابراز خوشحالی از شهادت مردم شرکت کننده در عزاداری شهید سلیمانی عزیز در کرمان و عملیات تروریستی شیراز، *حمل و نگهداری مواد انفجاری،* مدیریت کانالهای تحریک کننده به خرابکاری و آموزش به آتش کشیدن اماکن در فضای مجازی، فحاشی، تهدید و توهین به سایر دانشجویان و مردم در فضای مجازی، تخریب وحشیانه اموال عمومی دانشگاه (خوابگاه، سلف سرویس و...)، *تهدید به قتل مجروحان مراجعه کننده به مراکز درمانی،* تهدید و افشای آدرس منزل و مطب مسئولان دانشگاه در فضای مجازی جهت ایجاد ناامنی، فراری دادن مجرمان و متعدیان به جان و مال مردم از بیمارستان، *حمایت و همکاری با گروهک های تروریستی،* اصرار بر رفتارهای خلاف رفتار حرفه ای در دانشجویان پزشکی، توهین به مقدسات و...
واضح است که چنین تخلفات غیرانسانی و غیر حرفه ای از هیچ دانشجویی پذیرفتنی نیست و صد البته حساسیت موضوع در مورد دانشجویان علوم پزشکی که باید امانتدار جان و سلامت نوامیس مردم در مراکز بهداشتی و درمانی باشند، بیشتر است.
