به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ اینات لیو ادلر نویسنده این یادداشت در مقدمه آن آورده است، در حال نوشیدن چای با یک دوست بیست و چند ساله‌ام بودم، که او کلمات دردناکی را با من مطرح کرد تا ثابت کند که شرایط اینگونه است.
وی که مردی 60 و چند ساله با همسر و چند فرزند است، همچون اکثر مردم در طول عمر خود دوستان صمیمی و شغلی برای خود دست و پا کرده است.
این مرد می‌گوید اگر من در سرزمینی که از آزادی مطبوعاتی بهره‌مند نبود زندگی می‌کردم، ترجیح می‌دادم که نوشته‌های روزنامه‌ها را اصلا نفهمم و به هیچ جناحی وابسته نباشم، امروز شرایط در اسرائیل اینگونه است، این من نیستم که اینجا را ترک می‌کنم بلکه این اسرائیل است که مرا ترک کرده است و این شیب (مهاجرت معکوس) هر لحظه تندتر می‌شود، دیگر من داشتن وابستگی به اینجا را احساس نمی‌کنم و نمی‌خواهم که نوه‌هایم در اینجا به دنیا بیایند.
در بخش دیگری از این یادداشت آمده است، فردا (دار و دسته نتانیاهو) اسرا را خواهند کشت، بعد از آن هم تمامی ارزش‌های تعهد متقابل را لگدمال خواهند کرد و لیبرالیسم و دموکراسی و عدالت را هم به همین سرنوشت خواهند کشاند.
در سایه این شرایط و همه گیر شدن این احساس، بسیاری از ما فرار را برای نجات خودمان، فرزندان و نوه‌هایمان ترجیح می‌دهیم در حالی که تنها رویکرد متضاد آن رؤیای افراطیون صهیونیست در سکونت در شهرک‌‌هایی در نوار غزه است.
نویسنده سپس آماری را در این رابطه اعلام و می‌نویسد: از 7 اکتبر بیش از 100 هزار اسرائیلی اینجا را ترک کردند در حالی که هزاران نفر دیگر هم به شکلی در آمار رسمی قرار داده نشدند و حتی قبل از 7 اکتبر در دوره کودتا علیه ساختار قضائی هم بسیاری از اینجا رفتند، این در حالی است که این پدیده را ما به شکل روزمره شاهد هستیم، همه ما دوستانی مانند دوستم داریم که به دنبال مهاجرت باشند، حتی اگر مکانی که می‌خواهد به آنجا مهاجرت کند را دوست نداشته باشد، اما ترجیح می‌دهد که مهاجرت کند.
دوست من می‌گوید، حتی اگر من هم اسرائیل را ترک نکنم، فرزندانم دیگر امکان زندگی در این مکان را نخواهند داشت.
در پایان یادداشت هم آمده است، اسرائیل 2025 دیگر تداعی کننده رؤیای اجداد ما که از آن سوی دریاها به اینجا مهاجرت کرده بودند، نخواهد بود، دیگر مکانی که به دنبال تحقق اهدافمان برایش تلاش کردند، نخواهد بود، چون کسانی برای حفظ کرسی خود و رسیدن به جایگاه‌های حکومتی آن را له و مثله کردند.
آنهایی که در روز روشن و با به تن کردن جلیقه مصونیت به سوی قوانین و معیارها آتش می‌گشایند تا بگویند که جایگاهی فراتر از قانون دارند و باید با تلخی اعتراف کنیم آنها پیروزی مطلقی را علیه ما به ثبت رسانده‌اند.
