به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ بن درور یمینی تحلیلگر صهیونیست در مقاله‌ای که امروز یکشنبه منتشر شد، اعتراف کرد، چه کاری مانده که ما تاکنون در غزه انجام نداده باشیم؟ امروز حماس چیزی برای از دست دادن ندارد، پس این جنگ بی پایان فقط به زیان اسرائیل چه در بعد خارجی و چه داخلی خواهد بود.
در بخشی از این مقاله آمده است، قربانی بودن بخشی از هویت فلسطینی است، ویرانی نمی‌تواند یک عامل حاشیه‌ای باشد بلکه بر عکس، قربانی بودن بخشی از هویت فلسطینی است و در راستای راهبردی آنها قرار دارد، فداکاری برگ بردنده فلسطینیان است و به آنها در سطح بین المللی قدرت می‌بخشد.
این فداکاری است که صدها هزار نفر را در تمامی شهرها و دانشگاه‌های غربی به خیابان‌های می‌کشاند.
نویسنده سپس اعتراف می‌کند، هرچه سطح آزار دهی (جنایتکاری) اسرائیل افزایش پیدا کند، به حد نصاب‌های جدیدی برسد، شرایط اسرائیل بدتر می‌شود.
واقعا اسرائیل در این مرحله چه کاری می‌تواند انجام بدهد؟ آیا ده فرد مسلح دیگر از حماس را هر روز بکشیم؟
روزی 10 ساختمان دیگر را ویران کنیم؟
اجازه ورود کامیون‌های حامل غذا را ندهیم؟
هر کاری بکنیم دقیقا در زمین حماس بازی کرده‌ایم، چون این چیزی است که حماس می‌خواهد، یعنی فداکاری، شاید عملیات 7 اکتبر تا چند صباحی برای اسرائیل کار کرد، اما دوره این شرایط به پایان رسیده است و امروز همه حرف و حدیث‌ها در رابطه با نسل کشی، گرسنگی دادن، پاکسازی نژادی و استعمار است.
گرچه نویسنده ادعا می‌کند که آنچه گفته می‌شود دروغ هستند اما تبلیغات و اطلاع رسانی در رابطه با این مسایل امروز اصلی‌‌ترین بازیگر در صفحه شطرنج راهبردی است.
استراتژی نتانیاهو پیش از 7 اکتبر شکست خورده است، بعد از 7 اکتبر هم استراتژی جنگ بدون وقفه کامل شکست خورده است.
روز به روز هزینه داخلی و بین المللی که اسرائیل پرداخت می‌کند بیشتر می‌شود، در داخل ما شاهد ریزش و فرار از اسرائیل هستیم، دو قطبی‌ها شکل گرفته است و سرخوردگی به دلیل بی توجهی به روند آزادی اسرا، بیشتر و بیشتر می‌شود.
ما امروز شاهد بی توجهی به ظرفیت‌ها هستیم، اقتصاد به دلیل افزایش بودجه بخش‌های صوری و غیر فعال به سوی ویرانی پیش می‌رود، در حالی که روز به روز بودجه اختصاص یافته به نظامیان کاهش می‌یابد و آنها بار آن را به دوش می‌کشند.
در سطح بین المللی شرایط به شکلی رقم خورده که اسرائیل جایگزین آفریقای جنوبی می‌شود، مسئله صرفا به تحریم‌های تسلیحاتی از سوی کشورهای غربی ختم نمی‌شود، بلکه شاهد تحریم‌های صامت و خاموشی هستیم که در کاهش سطح همکاری و پژوهش‌های دانشگاهی و علمی عیان می‌شود، سرمایه گذاری‌ها در اسرائیل کاهش یافته و روز به روز بر حوادث سامی ستیزانه (ضد صهیونیستی) هم افزوده می‌شود.
در این گیر و دار نتانیاهو حماس را به جنگ بیشتر تهدیدی می‌کند، آیا واقعا این تهدید حماس را می‌ترساند؟ یعنی افزایش همان همیشگی هراسی در دل آنها می‌اندازد؟
هر روز که می‌گذرد افراد بیشتری اسرائیل را به عنوان طرف متجاوز می‌بینند، انتقادات و حملات صورت گرفته به اسرائیل به هر شکل یک پیروزی هر چند کوچک محسوب می‌شود.
پس باید گفت اگر می‌گوییم حماس در شرایط ضعف قرار دارد، باید اعتراف کنیم که اسرائیل هم در شرایط ضعف است، دولت ترامپ هم قادر به نجات ما نخواهد بود.
نویسنده در پایان هم نتیجه گیری می‌کند، در سایه شرایط شکل گرفته، آتش بس در راستای منافع عالیه اسرائیل قرار می‌گیرد، طبیتعا این امر همراه با توافق آزادی اسرا باید صورت بگیرد، به هر شکل باید کمی از دامنه زیان‌ها کاسته شود، هر روز که دیرتر این آتش بس انجام شود، فقط زیان‌های ما انباشتگی بیشتری پیدا می‌کنند.
چون آتش بس می‌تواند در مقابل منجر به توافق راهبردی با عربستان سعودی شود و شرایط ما را بهبود ببخشد، اما اکنون ما در شرایط زیان دهی روز افزون هستیم، نظامیان ما کشته می‌شوند، اسرای ما می‌میرند، اسرائیل به کشور مطرود و جذامی تبدیل شده است، ما نیازمند این آتش بس هستیم.
