به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»، هفدهم دی ماه 1314 روز تلخ فرمان کشف حجاب رضاخانی با توطئه از پیش تعیین شده انگلیسی است و یکى از پلیدترین توطئه هاى دشمنان اسلام در تاریخ معاصر است.
رضا خان که با طرح کودتاى سوم اسفند 1299 و با حمایت و هدایت انگلیسى ها بر سر کار آمد، درصدد اجراى تز اسلام زدایى و جایگزینى ارزش هاى لیبرالیستى در جامعه بود. از مهم ترین جلوه هاى این طرح، پدیده کشف حجاب بود.
جهت آماده ساختن زمینه کشف حجاب، مجلس، در ششم دى ماه 1307 قانون متحدالشکل نمودن البسه را تصویب کرد که بر اساس آن، پوشیدن کت و شلوار و کراوات و کلاه فرنگى براى مردان الزامى شد. تلاش هاى رضا خان باعث شد تا عده اى از زنان غرب زده، به ویژه زنان دربارى و دولتمردان، به صورت بى حجاب یا بدحجاب، در مجامع و معابر عمومى ظاهر شوند و مردم نیز تحت تأثیر اختناق و ظلم رضاخانى، حساسیت لازم را از خود نشان ندادند.
در سال 1313 رضا خان عازم ترکیه شد و با مشاهده تغییراتى که رژیم لائیک ترکیه به رهبرى مصطفى کمال آتاتورک در جهت غربى کردن جامعه مسلمان ترکیه اجرا کرده بود، تحت تأثیر قرار گرفته و شدیدتر از گذشته در راستاى اسلام زدایى و به ویژه حجاب زدایى گام برداشت. در بهمن 1313، در افتتاح دانشگاه تهران، به دختران دستور دادند که بدون حجاب به تحصیل مشغول شوند. اقدامات رضاخان در این جهت، واکنش و مخالفت هاى زیادى از سوى مردم به رهبرى روحانیت را باعث شد که ازجمله مهم ترین آن ها مى توان به سرکوب قیام مسجد گوهرشاد و کشتار مردم مظلوم اشاره کرد.
حدود شش ماه پس از فاجعه مسجد گوهرشاد، رضا خان با بى اعتنایى به علما و مردم، در روز 17 دى 1314 در جشن فارغ التحصیلى دانشسراى مقدماتى دختران در تهران، قانون کشف حجاب زنان را به طور آشکار و رسمى اعلام کرد و خود به اتفاق همسر و دخترانش که بدون حجاب بودند، در این جشن که به ابتکار على اصغر حکمت، وزیر معارف و فراموسونر معروف تشکیل گردید، شرکت و سخنرانى کرد و دوره اى سیاه براى زنان ایران در تاریخ شروع شد.
ماموران رضاخان در اجراى این قانون، شب و روز در کوچه ها و خیابان ها گشت مى زدند و هرجا زن با حجابى را مى یافتند، با خشونت چادر و روسری اش را برمى داشتند و مردها را مجبور مى کردند تا زن هایشان را سر برهنه به خیابان ها و مجالس ببرند.
پس از اینکه رضاخان پروژه کشف حجاب را اجرا کرد، دیری نپایید که آثار خانمانسوز آن مثل فروپاشی نظام خانواده و کاهش عفت عمومی آشکار شد. در این زمینه کافی است، نگاهی به کتاب «تاریخ اجتماعی تهران در قرن سیزدهم» اثر جعفر شهری بیندازیم که با تأسف فراوان می‌نویسد: به محض اجرای کشف حجاب، نسبت طلاق به ازدواج، 600 به 100 فزونی گرفت، به صورتی که: "در برج اول اعلام آزادی زنان، بیش از 12 هزار زن، تنها در تهران از شوهرانشان جدا شده و راهی خیابان‌ها گردیدند"...
خلاصه، "از آزادی زن چیزی که عاید شد اینکه میزان فروش پودر، ماتیک و لوازم توالت و البسه بدن‌نما و اسباب قر و فر به مقدار قابل توجهی سیر صعودی در پیش گرفت و مردانی که راه خیانت و ناراستی و دزدی و تقلب آوردند"... ¹
شگفتی ماجرا زمانی روشن می‌شود که این آمار را نه با وضعیت امروز تهران، بلکه با جمعیت پایین تهران در آن روزگار محاسبه کنیم که به گفته برخی منابع حداکثر به 400 هزار نفر نمی‌رسید!
1_منبع: تاریخ اجتماعی تهران در قرن سیزدهم، نوشته جعفر شهری، ج 1، مؤسسه خدمات فرهنگی رسا، ص 588 - 589.)
