به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ یادداشت از محمدجواد اخوان///* از هنگامی‌که رژیم صهیونی برای جبران شکست مفتضحانه در طوفان الاقصی به غزه حمله کرد، ۴۷۰ روز می‌گذرد و اینک بالاخره به ناچار به آتش‌بس تن داد. زمانی که حمله هوایی و سپس زمینی به غزه شروع شد، هدف اسرائیل، نابودی مقاومت اسلامی و به‌ویژه حماس و نیز آزادی اسرای صهیونیست اعلام شد. برای این دو هدف مهم بی‌سابقه‌ترین تهاجم نظامی در تاریخ اشغال فلسطین آغاز شد.
تحقق این هدف آن‌قدر مهم بود که در این تجاوز آشکار در این ۴۷۰ روز حدود ۴۷ هزار نفر در غزه به شهادت رسیدند که اکثر آنها زن و کودک بودند. به‌این‌ترتیب، روزی ۱۰۰ نفر به‌طور میانگین به دست صهیونیست‌ها به شهادت رسیدند. برای اینکه وسعت این عدد را دریابیم، فقط کافی است به این نکته دقت کنیم که یک‌سوم کل شهدای فلسطین طی یک قرن اشغالگری در همین یک سال و نیم گذشته در غزه به شهادت رسیده‌اند. این جنایات در پیش چشم غرب و مجامع به‌اصطلاح حقوق بشری دنیا رخ داد و بسیاری از آنها نه‌تنها دم برنیاوردند، بلکه دولت امریکا کمک‌های مالی خود به رژیم صهیونی را شش برابر کرد و زرادخانه تسلیحاتی خود را به‌سوی سرزمین‌های اشغالی سرازیر کرد.
ده‌ها دولت غربی در اروپا و امریکای شمالی یا مستقیماً در کنار رژیم اسرائیل قرار گرفتند یا از ترس نفوذ شبکه صهیونیستی، چشم خود را روی نسل‌کشی اسرائیل در غزه بستند. بسیاری از دولت‌های عربی که آرمان فلسطین را به فراموشی سپرده بودند و در خفا یا علن دست دوستی با اسرائیل داده بودند، نیز در آرزوی نابودی مقاومت صحنه جنگ را می‌نگریستند. فقط مقاومت اسلامی در لبنان، عراق و یمن و نیز جمهوری اسلامی ایران بود که در کنار مردم غزه قرار داشتند. در واقع مردم غزه در مواجهه با جنگی جهانی با حمایت و هدایت علنی امریکا قرار گرفته بودند که به جز حمایت‌های محور مقاومت، یاریگری نداشتند.
اما مهم‌ترین دارایی مردم غزه که بر همه سلاح‌های فوق پیشرفته اهدایی امریکا و اروپا برتری داشت، ایمان و اراده پولادین برای مقاومت در برابر متجاوز بود. همین مقاومت بی‌نظیر و مثال‌زدنی سبب شد که این حجم باورنکردنی از کشتار و تخریب نتواند هدف راهبردی صهیونیست‌ها را محقق سازد. ابتدا از نابودی حماس سخن گفتند، اندکی که گذشت و این هدف را ناممکن دیدند، از نابودی توان نظامی حماس سخن گفتند و بازهم ناکام ماندند. بعد از اینها از کوچاندن اهالی شمال غزه گفتند و حتی تهدید کردند به زور قحطی و گرسنگی این کار را خواهند کرد. نتیجه، اما برای صهیونیست‌ها باورنکردنی بود، در برابر خود صد‌ها هزار نفر از مردم عادی و غیرنظامی شمال غزه را می‌دیدند که حاضر به ترک خانه و کاشانه خود نبودند. بدین‌ترتیب، نه‌تنها مقاومت نابود نشد، بلکه صد‌ها هزار نفر از مردم غیرنظامی غزه نیز در کنار مقاومت قرار گرفتند و راه را بر رژیم صهیونی بستند.
باآنکه درصد بسیار بالایی از تأسیسات و ساختمان‌های نوار غزه را تخریب کردند و مدعی دستیابی به بسیاری از تونل‌های مقاومت شدند، اما در آزادی اسرای صهیونیست و حتی رسیدن به جنازه‌های بی‌جان آنها نیز چندان موفق نبودند. در واقع باوجود این حجم از فعالیت اطلاعاتی سرویس‌های عبری و پشتیبانی فوق‌العاده سرویس‌های غربی شکست اطلاعاتی ۷ اکتبر همچنان تداوم یافت و غزه برای اسرائیلی‌ها معمای حل نشدنی ماند.
در این جنگ البته مقاومت نیز بدون آسیب نماند. تلخی شهادت هزاران نفر از مردم فلسطین و تعدادی از مردم لبنان و البته فرماندهان مقاومت و در رأس آنان بزرگوارانی، چون شهید نصرالله، شهید صفی‌الدین، شهید اسماعیل هنیه، و سایر شهدای راه قدس غیرقابل‌انکار است. اما خون‌آورد این قهرمانان، زنده ماندن و بالنده‌تر شدن مقاومت است. مردم غزه جنگ جهانی غرب و صهیونیسم علیه خود را ناکام گذاردند. مقاومت لبنان بار دیگر ثابت کرد که رؤیای اشغال لبنان دیگر تحقق نخواهد یافت. مقاومت عراق با گشودن جبهه شرقی علیه رژیم صهیونی محاسبات امنیتی این رژیم را برهم ریخت و ارتش یمن با حملات دریایی و موشکی، هم تسلط خود بر آبراه‌های راهبردی منطقه و هم آسیب‌پذیری‌های پدافندی رژیم صهیونی را آشکار کرد. در رأس اینها دو عملیات وعده صادق نقطه امیدبخش برای همه مستضعفان جهان و حامیان فلسطین بود که نشان داد پایان دادن به اشغال فلسطین بسیار دردسترس‌تر از آنی است که قبلاً تصور می‌شد.
همه این دستاورد‌های مهم به برکت ایستادگی مردم غزه در برابر این جنگ جهانی به دست آمد. «وَأَن لَوِ استَقاموا عَلَی الطَّریقَه لَأَسقَیناهُم ماءً غَدَقًا» گوارایشان و گوارایمان باد.
*مدیر اندیشکده برهان انقلاب اسلامی
