به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» یادداشت از علی خضریان///؛ مراسم اعتکاف امسال و حضور یک میلیون جوان و نوجوان ایرانی با هزینه شخصی و تحمل سختی روزه داری در مساجد کشور، ضمن اینکه بستری برای بازگشت دینی به «خود» معنا می‌شود، دارای کارکردی رسانه‌ای و هم‌زمان هویت بخش برای شکل دادن به هویتی جدید در جهت طرح مطالبات اجتماعی جامعه دین‌دار است.
در حالی عموماً از منظر جامعه شناسی، پدیده‌ای چون اعتکاف را ذیل دیدگاه کلاسیک امیل دورکیم در جامعه_شناسی_دین و تحت عنوان #مناسک تحلیل می‌کنند که به دلیل عدم غنای جامعه غربی در مناسک مذهبی، این دیدگاه توانایی توضیح همه آن چیزی را که در فضای درون دینی و متن و نص دینی است، ندارد.
بر همین مبنا نیز شاهدیم در توضیح پدیده‌ای به گستردگی حضور یک میلیون جوان و نوجوان در مراسم اعتکاف که در تمام پهنه ایران با هر طبقه اقتصادی رقم خورده است، فضای علمی و دانشگاهی ما، یا توان مشاهده واقعیت_اجتماعی را ندارد و یا در تحلیل نسل جوان دین‌دار دچار لکنت_زبان شده است.
بنابراین ضرورت دارد تا با تمرکز جامعه شناختی بر روی پدیده‌هایی همچون اعتکاف و استقبال گسترده و رو به رشد جوانان، کارکردهای آن را که به تولید و بازتولید معنا کمک می‌کند و به نوعی می‌توان گفت در ابعاد اجتماعی معناساز هستند را بهتر تحلیل کنیم تا امکان روایت_امید از جامعه فراهم شود.
