به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ یادداشت از محمد صادق شهبازی///* گرچه پاسخهایش در مورد مقاومت بد نبود، اما تحلیل سطحی، ساده اندیشانه و غیرواقعبینانه از روابط بینالملل که بین ترامپ و نئوکانها میتواند تفاوت بگذارد و با چنین دیوانهای مذاکره کند؛ چنان که در دوره روحانی خرزوخان درجهدوای به اسم بتیم درست کرد تا عربستان، رژیم و امثال بولتون را به همراه معترضین داخلی افراطی و نظام آمریکا و ترامپ را معقول معرفی کند؛ خود را نزدیک به همکاری با غرب نشان دهد و عروسکی مثل فرید زکریا هم نزدیکی را تأیید کند.
بردن دعواهای داخلی به عرصه بینالمللی و نمایش خود به عنوان عنصر تحت تعقیب هسته سخت؛ و پالس امکان تغییر رفتار ایران در مواردی نظیر حجاب با توضیح پیچیدگیهای حکمرانی تأسف برانگیز است.
توجه کنید چنین آدمی در اکثر بحرانهایی که جمهوری اسلامی از قطعنامه پانصد و نود و هشت پای مذاکره با غرب رفته و ما در اکثر قریب به اتفاق آنها خلاف پیروزیهای نظامیمان شکست خوردیم؛ حضور و بعدها محوریت داشته و الآن تعیین کنندهترین عنصر دولت است.
سؤال وجود چنین کسی با چنین سطح تحلیلی نیست که در جامعه ای آزاد مثل ایران طبیعی است؛ سؤال این است دستگاههای مأمور به نظارت در همه این سالها چه چیزی را در مورد او تأیید یا بررسی کردهاند؟
*دبیر اسبق جنبش عدالتخواه دانشجویی و پژوهشگر انقلاب اسلامی