به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ با نگاهی به تاریخ سینمای ایران، میتوان دریافت که فیلمهای کمدی و اجتماعی، همواره از محبوبترین و پرطرفدارترین ژانرها در میان مردم بودهاند. این امر، ریشه در وضعیت تاریخی و اجتماعی ایران دارد. سینمای ایران، همواره تلاش کرده است تا با زبانی شیوا و گاه طنزآمیز، به مسائل و مشکلات جامعه پرداخته و تصویری واقعی از زندگی مردم را به نمایش بگذارد. اما بیاید به سراغ معرفی بهترین فیلم های ایرانی که باید دید برویم.
معرفی بهترین فیلم های ایرانی از نگاه مردم
سینمای ایران، با استفاده از ابزارهای مختلف، از جمله طنز و درام، به نقد و بررسی مسائل اجتماعی میپردازد. فیلمهای کمدی، با زبانی طنزآمیز و جذاب، به نقد مشکلات و کاستیهای جامعه میپردازند و در عین حال، لحظات شادی و نشاط را برای مخاطبان فراهم میکنند. فیلمهای اجتماعی نیز، با تمرکز بر زندگی مردم در شرایط مختلف، به تصویربرداری از مسائل و چالشهای اجتماعی میپردازند و سعی در آگاهیبخشی و ایجاد تغییر در جامعه دارند.
فیلم گاو
فیلم گاو به کارگردانی داریوش مهرجویی، نه تنها دومین ساختهی این کارگردان برجسته، بلکه اثری پیشگام در موج نوی سینمای ایران به شمار میرود. این فیلم که در سال ۱۳۴۹ منتشر شد، داستان مردی روستایی به نام مش حسن را روایت میکند که تمام امید و زندگیاش به تنها گاوش وابسته است. گاوی که نه تنها مایحتاج زندگی او، بلکه اهالی روستا را نیز تأمین میکند. اما زمانی که مش حسن برای انجام کاری به شهر میرود، گاوش به طرز مرموزی میمیرد و این خبر، زندگی او را زیر و رو میکند.
فیلم متری شیش و نیم
متری شیش و نیم، ساختهی سعید روستایی، فیلمی فراتر از یک اثر پلیسی-اجتماعی صرف است. این فیلم که در سال ۱۳۹۷ اکران شد، با روایت داستان پیچیده و درهم تنیدهی پلیس و مجرمان، تصویری تکاندهنده از معضل مواد مخدر در جامعهی ایران را به نمایش میگذارد. متری شیش و نیم نه تنها به تعقیب و گریز پلیس برای دستگیری ناصر خاکزاد، فروشندهی بزرگ شیشه در تهران میپردازد، بلکه با ظرافت، زندگی و سرنوشت شخصیتهای مختلف، از معتادان تهیدست گرفته تا قاچاقچیان ، ماموران پلیس و خانوادههای درگیر با این معضل را به تصویر میکشد.
فیلم کمالالملک
فیلم کمالالملک ساختهی علی حاتمی، فراتر از یک اثر بیوگرافیک صرف، پنجرهای است به سوی تاریخ و فرهنگ ایران در عصر قاجار. حاتمی با بهرهگیری از زندگی پر فراز و نشیب محمد غفاری، نقاش برجسته ایرانی، تصویری جامع از اوضاع اجتماعی، سیاسی و فرهنگی آن دوران ارائه میدهد. جمشید مشایخی در نقش کمالالملک، با هنرمندی تمام، شخصیتی چند وجهی از این هنرمند بزرگ را به نمایش میگذارد. عزتالله انتظامی و علی نصیریان نیز در نقشهای ناصرالدین شاه و مظفرالدین شاه، به ترتیب، به ایفای نقش میپردازند و به غنای فیلم میافزایند.
فیلم شنای پروانه
شنای پروانه، نخستین ساختهی سینمایی محمد کارت، کارگردان جوان و مستعد ایرانی، اثری جسورانه و تکاندهنده است که به کالبدشکافی معضلات و چالشهای قشر فرودست جامعه میپردازد. این فیلم، با تمرکز بر مسائلی همچون غیرت و ناموسپرستی، خشونت و بزنبهادری، قتل و قاچاق، تصویری عریان از زندگی در حاشیهی شهر را به نمایش میگذارد.
فیلم من ترانه ۱۵ سال دارم
من ترانه ۱۵ سال دارم، فیلمی به کارگردانی رسول صدرعاملی و با بازی درخشان ترانه علیدوستی و مهتاب نصیرپور، یکی از ماندگارترین آثار سینمای ایران است. این فیلم که در سال ۱۳۸۰ ساخته شد، نه تنها در زمان اکران خود، بلکه تا به امروز نیز همواره مورد توجه و بحث قرار گرفته است. من ترانه ۱۵ سال دارم به دلیل پرداختن به موضوعی حساس و کمتر دیده شده در سینمای ایران، یعنی زندگی دشوار یک دختر نوجوان در جامعهای سنتی، توانست جایگاه ویژهای در میان مخاطبان و منتقدان پیدا کند.
فیلم سنتوری
سنتوری، ساختهی داریوش مهرجویی، نه فقط یک فیلم، بلکه آیینهای تمامنما از چالشهای جامعهی ایرانی در دههی هشتاد است. فیلمی که با داستانی عاشقانه و موسیقی دلنشین، به عمق مفاهیمی چون تقابل سنت و مدرنیته، جایگاه فرد در جامعه، و دوگانگی ماندن و رفتن میپردازد. سنتوری با بازیهای درخشان بهرام رادان و گلشیفته فراهانی، و موسیقی ماندگار محسن چاووشی، به یکی از خاطرهانگیزترین آثار سینمای ایران تبدیل شده است.
فیلم دختری با کفشهای کتانی
دختری با کفشهای کتانی، ساختهی رسول صدرعاملی، نه فقط یک فیلم، بلکه آیینهای است که تصویری از تضادها و چالشهای نسل جوان ایران در اواخر دهه ۷۰ را منعکس میکند. این فیلم، که قبل از من ترانه ۱۵ سال دارم ساخته شد، رگههایی از دغدغههای آن فیلم را در خود دارد و به واکاوی شکاف میان نسلها و موانع پیش روی جوانان میپردازد. داستان فیلم، حول محور زندگی و افکار نسل جدید ایرانی میچرخد؛ نسلی که در تقابل با سنتهای جامعه، به دنبال هویت و جایگاه خود است. صدرعاملی با ظرافت، نشان میدهد که چگونه قوانین و ساختارهای اجتماعی میتوانند به سدی در برابر رشد و شکوفایی جوانان تبدیل شوند.
فیلم ابد و یک روز
ابد و یک روز ساختهی سعید روستایی، فراتر از یک فیلم سینمایی، آیینهای است که تلخیها و دشواریهای زندگی در قشر کمبضاعت جامعه را به تصویر میکشد. این فیلم، همچون دیگر آثار روستایی، با تمرکز بر زندگی افرادی که در حاشیه شهرها دست و پنجه با مشکلات اقتصادی و اجتماعی دست به گریبانند، داستانی تکاندهنده و در عین حال واقعی را روایت میکند.
تحلیل بهترین فیلم های ایرانی و خارجی در نشریه ایماژ
اگر عاشق سینما هستید و به دنبال تحلیلهای عمیق و حرفهای از بهترین فیلمهای ایرانی و خارجی میگردید، ایماژ مقصد نهایی شماست. ما فراتر از خلاصهگویی و نقدهای کلیشهای میرویم؛ زاویههای پنهان روایت، بازیهای درخشان، قاببندیهای هنرمندانه و معناهای نهفته را برای شما رمزگشایی میکنیم. همین حالا به نشریه ایماژ بپیوندید و سینما را از نگاهی تازه تجربه کنید!