به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از تسنیم، محمدرضا ظفرقندی در مراسم گرامیداشت 90 سالگی دانشگاه علوم پزشکی تهران در تالار ابن سینا این دانشگاه، یکی از محاسن دانشگاه علوم پزشکی تهران را وجود معلمان بزرگ و ارزشمند در حوزه علم و اخلاق عنوان کرد و با اشاره به گذشت 173 سال از شروع به کار مدرسه دارالفنون و 90 سال از تاسیس دانشگاه علوم پزشکی تهران، گفت: این مراکز حاصل افکار بلند از انسانی بزرگ به نام امیر کبیر است. یک ایده، فکر و بنیانگذاری می‌تواند ثمرات و میوه‌های زیادی داشته باشد و امروز در سراسر ایران، نتایج این بنیانگذاری در خدمت رسانی به مردم قابل مشاهده است.
ظفرقندی تاکید کرد: امیرکبیر 173 سال پیش فکر کرد که باید در عرصه‌های علمی پیشتاز و نوین بود که گام‌های بزرگی برای کشور برداشت و امروز در رشته‌های پزشکی، پیشرفت های قابل توجهی داشته و در مرزهای علمی حرکت می‌کنیم.
وی با تاکید بر این که مسئولیت دانشگاه علوم پزشکی، حساس، خطیر، پیشتازی و پیشرانی است، به جلسه اخیر شورای‌عالی انقلاب فرهنگی اشاره و بیان کرد: در آن جلسه گفتم که تعریف مسئولیت و ماموریت به صورت یکنواخت برای همه دانشگاه‌ها، اشتباهی استراتژیک است و باید برای هر دانشگاه، یک ماموریت تعریف کنیم. دانشگاه علوم پزشکی تهران علاوه بر تربیت دانشجو و پیشتازی در علم باید مرزهای دنیا را رصد کرده و آنها را نشانه گیرد.
وزیر بهداشت با بیان اینکه باید از امکانات، بهترین استفاده را کنیم، افزود: عمل صالح به معنی بهترین استفاده از امکانات و شرایط است. دانشگاه علوم پزشکی تهران با پیشینه‌ای دیرینه، هویت علمی و از بهترین مراکز تربیت متخصص، رقابت و حرکت در مرزهای علمی است.
ظفرقندی با تاکید بر لزوم اطلاع رسانی از خدمات ارزنده بهداشتی و درمانی دانشگاه علوم پزشکی تهران، گفت: شب گذشته دکتر جعفریان با بنده تماس گرفت و عنوان کرد که برای اولین پیوند کبد اطفال به بیمارستان حکیم در منطقه یافت آباد در جنوب شهر تهران می‌رود و ساعت 3 صبح پیغام داده بود که عمل جراحی تمام شده و بیمار وضعیت مناسبی دارد.
وزیر بهداشت با اشاره به برگزاری تجمعات دانشجویی در دانشگاه تهران قبل از پیروزی انقلاب، گفت: تحصن های زیادی در همین ایام در سال 57 در مسجد دانشگاه تهران شکل گرفت که این دانشگاه هویت بزرگ سیاسی و اجتماعی اثرگذار در تاریخ کشور دارد.
ظفرقندی از تلاش‌های روسای دانشگاه علوم پزشکی تهران در ادوار مختلف تقدیر کرد و افزود: روسای دانشگاه هر کدام بخشی از پیشرفت دانشگاه را رقم زده اند و همه ارکان و کارکنان دانشگاه نیز در این پیشرفت ها سهیم بوده‌اند.
وزیر بهداشت در ادامه سخنان خود خاطرنشان کرد: خوشبختانه وضعیت نظام سلامت کشورمان مناسب است البته مشکلات بهداشتی و درمانی همواره وجود داشته و باید کم کم و با اصلاحات کوچک، این مشکلات را برطرف کنیم.
وی با گرامیداشت یاد و خاطره امام راحل در بنیانگذاری و پیروزی انقلاب، گفت: مردم اهتمام ویژه‌ای به حضرت امام داشتند و ایشان نیز همه چیز را برای مردم و محرومین می‌خواستند و خودشان را مدیون و مرهون مردم می دانستند. ارتباط و عشق مردم و حضرت امام نیز دو طرفه بود.
وزیر بهداشت با اشاره به استقرار امام خمینی(ره) در روزهای ابتدایی انقلاب در مدرسه علوی، گفت: بیش از نیمی از وقت حضرت امام در آن روزها به ملاقات با مردم می گذشت و هر روز صبح و عصر خیل عظیمی از جمعیت در این مدرسه به دیدار ایشان می آمدند و بارها می شد که امام راحل که در طبقه دوم مدرسه علوی بودند و جلسات کاری هم داشتند، به دیدار مردم می‌آمدند و ابراز احساسات آنها پاسخ می دادند.
ظفرقندی از توکل به خدا به عنوان یکی از بارزترین ویژگی های امام خمینی(ره) یاد کرد و گفت: در ابتدای انقلاب در اوج بحران ها و اتفاقات، به خدا توکل داشتند و کارها را جلو می بردند. زمانی که چند روز به پیروزی انقلاب مانده بود، حکومت نظامی به مدت سه شبانه روز از سوی رحیمی، رییس شهربانی وقت در تهران اعلام شده بود که بعدها معلوم شد این طرح از سوی مشاور امنیت ملی کارتر، رییس جمهور اسبق آمریکا برای انصراف از تظاهرات بود اما امام خمینی(ره) در یک برگه کوچک که به شهید مطهری دادند نوشته بودند به مردم اعلام کنید به حکومت نظامی توجهی نکنند و در خیابان حاضر شوند.
وی تاکید کرد: امام خمینی(ره) همواره بر وحدت کلمه و وفاق اعتقاد کامل داشتند. امروز هم رمز موفقیت و پیشرفت کشور، حرکت در مسیر وفاق ملی، وفاق بین نسلی، درک نوجوانان و جوانان، ایران برای همه و همه برای ایران است. راهی نداریم که بین نسل‌ها وفاق ایجاد کرده و ملاک شایسته سالاری و کارآمدی را برای خدمتگزاران مورد توجه قرار دهیم. امروز کشور ما نیاز به کارآمدی و شایسته سالاری دارد.
وزیر بهداشت با بیان اینکه امام راحل برای مصالح کشور و مردم، شجاعت بی نظیری داشت، افزود: افرادی که دوران دفاع مقدس را تجربه و درک کرده‌اند می‌دانند که همه شعار می‌دادند که «جنگ، جنگ تا پیروزی» اما امام راحل یک روز به این نتیجه رسید که ادامه این مسیر، به مصلحت کشور نیست و قطعنامه 598 برای کمتر کسی قابل باور نبود اما همه فهمیدند که اگر قطعنامه امضا نمی‌شد، شاید حیات سربلندی پیش روی ایران نبود.
