به گزارش تشکل های دانشحویی «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ محسن کرمی/// به رسم هر سال، امروز نیز انتهای خیابان فلسطین شلوغ و پرجنب‌وجوش بود. دانشجویان از همان ابتدای ظهر، پس از اقامه‌ی نماز، یکی‌یکی خود را به انتهای خیابان فلسطین رساندند. نزدیک‌های ساعت دو بعدازظهر، صف‌ها طولانی‌تر شد و به حدی رسید که دیگر انتهای صف دیده نمی‌شد. من که خود را زودتر به محل رسانده بودم و حدود ساعت یک و نیم در آنجا حاضر شده بودم، توانستم با باز شدن درها وارد شوم. پس از نشان دادن کارت‌های شناسایی و مدارک لازم، وارد محوطه شدم. رفتار مسئولان گیت‌های ورود بسیار محترمانه و قابل تقدیر بود.
پس از ورود به حسینیه، دانشجویان هر یک مشغول فعالیتی بودند. عده‌ای نماز می‌خواندند، برخی بر روی کاغذها یادداشت می‌نوشتند و گروهی دیگر دور هم جمع شده بودند و درباره‌ی رویدادهای روز گفت‌وگو می‌کردند. بالاخره رهبر انقلاب وارد شدند و برنامه آغاز گردید. دانشجویان یکی پس از دیگری به سخنرانی پرداختند و نمایندگان آنها نیز به بیان دیدگاه‌های خود پرداختند. موضوعی که در میان صحبت‌های دانشجویان به‌طور مکرر مطرح می‌شد، مسئله‌ی قوه‌ی قضائیه و عدالت بود. برخی از دانشجویان نیز در میان صحبت‌ها گاهی برمی‌خاستند و مستقیم رهبر انقلاب را خطاب قرار می‌دادند.
هویت دانشگاه آزاد مشخص نیست!
در این میان، ناگهان یکی از دانشجویان مرد برخاست و درباره‌ی هویت دانشگاه آزاد سخنانی را مطرح کرد. او به دو موضوع اشاره کرد: اول اینکه شهریه‌های دانشگاه آزاد چگونه و در کجا هزینه می‌شود و چرا هیچ شفافیت و نظارتی بر این دانشگاه وجود ندارد؛ و دوم اینکه آیا این دانشگاه دولتی است، عمومی است یا خصوصی؟ او از هویت مبهم این دانشگاه انتقاد کرد.
از نکات قابل توجه در سخنان رهبر انقلاب، تأکید ایشان بر این موضوع بود که حتی اگر مذاکره‌ای صورت گیرد، تحریم‌ها برداشته نخواهد شد و صحبت‌های رئیس‌جمهور آمریکا صرفاً فریب افکار عمومی است. ایشان همچنین اشاره کردند که آمریکا امروز در حال افول است. رهبر انقلاب با طنزی ظریف اشاره کردند که نامه‌ای به دستشان نرسیده است، که این موضوع با خنده‌ی دانشجویان همراه شد. همچنین، ایشان فرمودند که اگر بخواهیم می‌توانیم بمب اتم بسازیم و برای این کار نیازی به اجازه‌ی آمریکا نداریم و آنها نمی‌توانند مانع ما شوند. این سخنان با واکنش پرشور دانشجویان روبرو شد و فضای حسینیه با تکبیرها و تشویق‌های آنها حال‌وهوای خاصی پیدا کرد.
امیدم به دانشجویان است!
رهبر انقلاب در میان سخنان‌شان به صحبت‌های نمایندگان دانشجویان نیز پاسخ دادند. به‌عنوان مثال، به صحبت‌های دانشجویی که اشاره کرده بود جوان‌گرایی در سخنان ایشان کمرنگ شده، پاسخ دادند که همچنان امیدشان به دانشجویان و جوانان است. همچنین، در پاسخ به سؤالی درباره‌ی مسائل امنیتی و عملیات «وعده‌ی صادق ۲»، تأکید کردند که این عملیات به‌درستی انجام شده است.
از دیگر نکات قابل توجه این دیدار، حضور چهره‌های سرشناس جنبش‌های دانشجویی از ادوار مختلف بود. در میان این افراد، میثم نیلی از جامعه‌ی اسلامی، مالک شریعتی و امیرحسین ثابتی از بسیج دانشجویی، محمد مسعودی از انجمن مستقل، قائد شرف از دفتر تحکیم وحدت، متفکر آزاد از بسیج دانشجویی، علی خضریان از انجمن مستقل، صادق شهبازی از جنبش عدالت‌خواه دانشجویی، فیروزآبادی از جنبش عدالت‌خواه و علمشاهی از دفتر تحکیم وحدت حضور داشتند. این حضور، فرصتی را فراهم کرد تا دانشجویان فعلی با پیشکسوتان جنبش‌های دانشجویی به گفت‌وگو بپردازند و فضایی پویا و جالب‌توجه ایجاد شد.
نکته‌ی جالب‌توجه دیگر، حضور طولانی‌تر رهبر انقلاب بر سر سفره‌ی افطار بود. ایشان زمان بیشتری را به گفت‌وگو با دانشجویان اختصاص دادند و دانشجویان یکی‌یکی به دیدار ایشان می‌رفتند و به گفت‌وگوی خصوصی می‌پرداختند. امسال نیز شاهد بودیم که بسیاری از دانشجویان از میان جمعیت برمی‌خاستند و مستقیم با رهبر انقلاب صحبت می‌کردند، به‌گونه‌ای که جلسه به یک پرسش‌وپاسخ زنده با فرد اول مملکت تبدیل شده بود.
از دیگر نکات قابل ذکر این جلسه، عدم سخنرانی نماینده‌ی یکی از اتحادیه‌های بزرگ دانشجویی بود که با واکنش برخی از دانشجویان حاضر در جلسه همراه شد. این اتحادیه که نماینده‌ی دانشجویان سراسر کشور است، فرصت نیافت تا در این دیدار سخنرانی کند، که این موضوع نیز از نکات جالب‌توجه این مراسم بود.
