به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»، با توجه به اطلاعاتی که در کتاب‌های تاریخی از جمله «سنی ملوک الارض و انبیاء» حمزه اصفهانی، جلد دوم کتاب «مروج الذهب» علی بن حسین مسعودی و کتاب «آثار الباقیه» ابوریحان بیرونی آمده است، مشیه و مشیانه روز سیزده فروردین با هم ازدواج می‌کنند و به وسیله گره زدن دو شاخه پایه ازدواج خود را بنا می‌گذارند. این مراسم را به ویژه دختران و پسران دم بخت انجام می‌دادند و امروز هم دختران و پسران برای بستن پیمان زناشویی نیت می‌کنند و سبزه گره می‌زنند.
علی بلوکباشی نیز در کتاب «نوروز جشن نوزایی آفرینش» رسم بخت گشایی در برخی از شهرهای مختلف را که مرسوم بوده، گردآوری کرده است که در زیر به برخی از آنها اشاره می‌شود.
دختران شیرازی، شب سیزده نوروز، یک نخ تابیده هفت رنگ ابریشمی را به کمر خود می‌بستند و صبح روز سیزده، پیش از طلوع آفتاب از پسربچه نابالغی می‌خواستند تا گره آن را باز کند تا بخت‌شان گشوده شود و به خانه شوهر روند.
در ساری، دختران صبح سحر از خواب بلند می‌شدند و به کنار نزدیک‌ترین جوی آب خانه‌شان می‌رفتند و هفت بار از آن می‌پرند. هر بار که از روی جوی می‌پریدند با خود می‌گفتند: «سال دیگر، خونه شوهر»
در اهواز دختران برای بخت‌گشایی صبح زود سیزده یک کوزه سفالین پر از آب شب مانده را پای در اتاق یا حیاط خانه می‌شکستند.
دختران خراسانی به هنگام سبزه گره زدن رو به قبله می‌نشستند و بعد از آن که نیت می‌کردند، می‌گفتند: «سیزده به در، چارده به تو، سال دگه، خنه‌ی (خانه) شو، هاکوت کوتو، هاکوت کوتو.» سپس مقداری شیرینی در پای سبزه‌ای که گره زده‌اند می‌ریزند و از آنجا دور می‌شدند.
در همدان دخترها پس از بازگشت از صحرا، به نیت بخت‌گشایی و شوهریابی سوار شیرسنگی معروف همدان می‌شدند و به سر و تن شیر، شیره می‌مالیدند. البته این مراسم مربوط به گذشته بوده و مجسمه شیر سنگی همدان از یادمان‌های تاریخ باستان در این شهر است که به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
دختران کرمانشاهی عصر روز سیزده به بالای گلدسته مسجد می‌رفتند و هر یک، یک دانه گردو پایین می‌انداختند. گردوی هر دختری که می‌شکست تا سال دیگر به خانه شوهر می‌رفت.
فلسفه سیزده بدر چیست آیا واقعا سیزده عدد نحسی میباشد؟
در واقع فلسفه عدد 13 بر می گردد به طرز قرار گیری ستاره ها و منظومه خورشیدی ؛ جمعی از دانشمندان بر این باورند که اجسام خیلی بزرگ ( مانند ماه ، یا حتی کوه ) نوعی فرکانس از خود منتشر می کنند که بر بازده و عملکرد مغز جانوران خصوصا انسان مستقیما تاثیر ( خوب یا بد ) دارد . این مسئله پایه و اساس خیلی از عقاید را ثابت می کند .
ایرانیان باستان این روز ( 13 فروردین ) را در طبیعت به جشن شادی می پرداختند تا بدین وسیله خود را از نحسی آن حفظ کنند . از آداب این روز می توان به گره زدن سبزه و دور انداختن یا به قولی به آب دادن سبزه اشاره کرد . یک شعر نیز وجود دارد که دختران در هنگام گره زدن این سبزه ها می خواندند ” سال دیگه ، سیزده به در ، خونه شوهر ، بچه بغل ” که قدمت این شعر را از دوران قاجار میرسد ! البته گره زدن تنها مختص دختران و پسران دم بخت نمی باشد و همه می توانند سبزه ای گره زده و آرزو کنند . عقیده بر این بوده است که وقتی گره باز شود ، مشکلات حل شده و آرزو بر آورده می شود .
این روز متعلق به خدای باران می باشد و در مراسم 13 به در دعا برای بیشتر شدن و به موقع بودن باران در سال جدید وجود داشته که با گذشت زمان این رسم از میان رفته .
دور انداختن سبزه ها هم به این دلیل بود که ایرانیان باستان عقیده داشتند بدی ها و مریضی ها در این سبزه جمع شده و با به آب دادن یا به دور انداختن آن این پلیدیها و مریضی ها را از خود دور می کردند .
