به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ یادداشت از احسان صالحی*/// در میانه دهه90 و با تشدید شاخصهای منفی در اقتصاد همچون رکود و تورم و با گسترش خصوصیسازیهای بیضابطه و رانتهای ارزی، بخش واقعی اقتصاد یعنی تولید و بهتبع آن جامعه کارگری در معرض آسیب قرار گرفت. با افزایش التهابات در بخش تولید، مشخص بود که سرویسهای بیگانه که مترصد بهرهبرداری از آسیبهای داخلیاند، قصد دارند با نفوذ در سطوح و تجمعات کارگری، کاری کنند که رابطه کارگر و دولت تبدیل به یک رابطه امنیتی شود؛ بهگونهای که چرخهای از درگیری و مطالبهگری بین جامعه کارگری، کارفرمایان و نهادهای امنیتی و قضایی شکل بگیرد. تقریبا روزی نبود که رسانههای معاند، بنزین روی التهابها و اعتراضهای جامعه کارگری نریزند.
از طرف دیگر، کمپین فشار حداکثری ترامپ نیز دقیقا بخش تولید را هدف گرفته بود. راهبرد آنها ونزوئلاییسازی اقتصاد ایران از طریق فلجکردن بخش تولید بود. هدف این بود که با کاهش عرضه کل و فشار تقاضا، اقتصاد ایران وارد گردابی از تورمهای سنگین و بازگشتناپذیر شود و برای تحقق این هدف علاوه بر ایجاد محدودیت در درآمدها و منابع ارزی ایران و تلاش برای جلوگیری از جریان ورود مواداولیه تولید به کشور، حساب زیادی روی اعتراضها و اعتصابهای کارگری کرده بودند.
انتصاب شهید رئیسی به ریاست قوه قضاییه با حکم رهبر معظم انقلاب در همان بحبوحه انجام شد. شهید رئیسی در شرایطی که رابطه بخش کارگری با دولت در وضعیتی شکننده و دستکاریشده قرار گرفته بود، رویکردی کاملا متفاوت انتخاب کرد. او به شیوه همیشگی خود که به دل بحرانها و مسئلهها میزد و از مسئله فرار نمیکرد، در گام نخست به سمت شکستن فضای امنیتی حائل رفت و رویکرد بخش قضایی را از برخورد با کارگران دچار مضیقه و اجحاف، به سمت برخورد با متخلفان و مفسدانی که با سوءاستفاده از حفرههای حاکم بر نظام ارزی و یا خلأهای فرایند خصوصیسازی باعث و بانی مشکلات بودند، تغییر ریل داد.
اما در کنار برخورد با فساد و مفسدان و جلوگیری از غارت بیتالمال، کار ایجابی و مهم حمایت از تولیدکنندگان سالم که به هر دلیلی در مسیر تولید دچار افول و مشکلاتی شده بودند، در دستور کار دستگاه قضایی قرار گرفت. قوه قضاییه تمامقد به کمک دولت و کارگران و تولیدکنندگان آمد و رفع موانع تولید در محدوده اختیارات قضایی به یکی از مهمترین مأموریتهای دادگستریهای کل در سراسر کشور تبدیل شد. اینگونه شد که کارگران معترض بهتدریج از تقابل به تعامل با قوهقضاییه رسیدند و تهدید به فرصت تبدیل شد. نمایندههای کارگران بیواسطه و رودررو در نشستهای مختلف با رئیس قوه قضاییه گفتوگو میکردند، بساط سوءاستفاده از کارگر برای ضربه به تصویر جمهوری اسلامی جمع شد و کارگران احساس کردند گوش شنوا و پشت و پناه محکمی برای خود یافتهاند.
با انتخاب شهید رئیسی به ریاستجمهوری و اضافهشدن اختیارات دولت به آن اراده، احیای واحدهای تولیدی وارد مرحله جدیدی شد. برای این مأموریت ساختار مشخصی ذیل معاونت اول رئیسجمهور درنظر گرفته شد و ستاد احیای تولید همچون اورژانس واحدهای تولیدی بهطور دائم در سراسر کشور متولی پایش و صیانت از تولید و تولیدکنندگان و جلوگیری از آسیبدیدن شغل و معیشت کارگران شد. تقریبا در همه سفرهای استانی رئیسجمهور بهخصوص در دور دوم سفرها، یکی از برنامههای شیرین و جذاب سفر، جشن احیای واحدهای تولیدی و شنیدن درددل کارگران و کارفرمایانی بود که شکستن قفلهای کارخانجات و بازگشت کارگران با توجه ویژه دولت مردمی را روایت میکردند.
نتیجه این تلاش قریب 3ساله احیای حدود 8هزار واحد تولیدی بود که رهبر معظم انقلاب نیز در بیانات روز گذشته خود از این کار ارزشمند رئیسجمهور شهید به نیکی یاد و تجلیل کردند.
حالا در اردیبهشتماه و حوالی سالگرد شهادت رئیسی عزیز، کارگران دوباره در حال شکلدادن تجمعاتی هستند؛ اما نه تجمعات اعتراضی بلکه در گوشهگوشه کشور بهخصوص واحدهایی که به دست شهید رئیسی احیا شد، تجمعات گرامیداشت مردی در حال برگزاری است که روز و شب خود را برای ایران و کارگران ایرانی گذاشت و سفر ناتمام هوایی او به مقصد تبریز نیز برای افتتاح یک مجتمع تولیدی بود.
