۹ دی، قیام مردم در برابر فتنه‌گران

به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ تاریخ انقلاب اسلامی آکنده از نقطه‌عطف‌های بسیاری بوده، اما بلاشک یکی از مهم‌ترین لحظه‌های تاریخی در ۹ دی‌ماه ۸۸ رقم خورده است. روزی که پس از ۸ ماه آشوب و به‌هم‌ریختگی کشور، با به صحنه آمدن مردم ایران همه غائله‌ها ختم شد و ثبات و پایداری به ایران بازگشت. غائله‌هایی که با «دروغ تقلب» آغاز شد، اما نهایتا به توهین و اسائه ادب به ساحت مقدس امام حسین (ع) و ارزش‌های بنیادین ملت ایران کشیده شد. از همین رو خود مردم با حضور پرشور خود در راهپیمایی ۹ دی همه چیز را پایان دادند. تقلب یا تغلب؟ مسئله این است هنوز انتخابات اجرا نشده بود که از سوی جریانات طرفدار میرحسین موسوی، کاندیدای انتخابات سال ۸۸، زمزمه‌هایی درباره تقلب در انتخابات بیان شد. در روز انتخابات عفت مرعشی، همسر هاشمی رفسنجانی پس از آن‌که رأى خود را به صندوق انداخت، اعلام کرد: «شما شاهد هستید که من در رأی خود نام میرحسین موسوی را نوشتم و امیدوارم تقلبی صورت نگیرد که اگر این اتفاق بیفتد، من در پل صراط از آن نخواهم گذشت و اگر تقلب نشود موسوی رئیس‌جمهور می‌شود. ولی خدا نکند تقلب کنند که در آن صورت مردم به خیابان‌ها می‌آیند و اعتراض می‌کنند.» البته ایراد خدشه بر انتخابات حتی پیش‌تر از آن هم بیان شده بود. همچنان که فخرالسادات محتشمی‌پور، از فعالان سیاسی در فتنه ۸۸ بیان کرده بود: «تاکنون هیچ انتخاباتی در ایران سالم نبوده است.» این اعتمادزدایی از فرایند انتخابات در ایران، پیش‌زمینه‌ی اساسی ماجرا‌های سال ۸۸ بود. شب پیش از انتخابات میرحسین موسوی خود را برنده انتخابات اعلام کرد، در صورتی که هنوز انتخابات آغاز نشده بود! پس از برگزاری نیز مشخص شد که محمود احمدی‌نژاد در یکی از پرشورترین انتخابات‌های ایران با ۶۲ درصد آرا باز هم رئیس جمهور ایران خواهد بود. این موضوع همراه شد با دروغی که از اساس عدم صحتش مشخص بود. به بیان دیگر، ادعا شد که در انتخابات «تقلب» شده و به همین علت نیز موسوی رای نیاورده و احمدی‌نژاد دوباره برگزیده شده است. این در صورتی بود که اساسا سازوکار انتخاباتی در ایران کاملا مردمی است و امکان تقلب گسترده‌ای که امثال موسوی مدعی آن بودند امکان‌پذیر نمی‌باشد. پس از این ماجرا نیز به گفته محمدحسین صفارهرندی، وزیر ارشاد وقت، موسوی دو روز پس از انتخابات، به دیدار مقام معظم رهبری رفته و رهبری به موسوی تذکر داده‌اند که اعتراض ایرادی ندارد، اما می‌بایست از مراجع قانونی پیگیری بشود. حتی رهبر انقلاب به موسوی توصیه می‌کنند که وی دست از فراخوان دادن و ایجاد آشوب بردارد، اما این توصیه‌ها و تذکر‌ها افاقه نکرد. پس از آن نیز، برای آرام کردن فضای سیاسی و شنیده شدن صدای معترضان به انتخابات، نشست نمایندگان نامزد‌های انتخابات با رهبر معظم انقلاب در روز ۲۷ خرداد برگزار شد و آنها مطالب و دیدگاه‌های خود را درباره انتخابات مطرح کردند. با این وجود اینگونه بردباری‌ها و همدلی‌های رهبر انقلاب راه به جایی نبرد. در واقع «جریان سبز» که دم از تقلب در انتخابات می‌زد، بیش از آنکه به دنبال صحت ادعا‌های موهوم خود باشد به دنبال ابطال انتخابات و نتیجتا «تغلب»، یعنی غلبه و سیطره با زور بر خواست ملت ایران بود. با این حال آیت‌الله خامنه‌ای، رهبری معظم انقلاب به عنوان پاسدار آرای مردم از این موضوع کوتاه نیامده و پای خواست ملت ایران با صبر و شکیبایی ایستادگی کردند. مردم به مثابه باطل‌السحر آشوب از دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری که در ۲۲ خرداد ۸۸ رقم خورد تا ۹ دی‌ماه همان سال کشور در میانه آشوب و بحران قرار داشت. این آشوب‌ها عملا کشور را به پرتگاهی سوق داد که ممکن بود حتی تمامیت ارضی کشور و امنیت ملی را نیز به خطر بیندازد. درگیری‌ها و زدوخورد‌های متعدد و بسیاری رقم خورد و ساختار اجتماعی ایران را عملا چندپاره کرد. این موضوع به مدت ۸ ماه تداوم یافت، اما محرم آن سال پایانی بر همه ماجرا‌ها شد. با آغاز ایام این ماه که مصادف با دی‌ماه سال ۸۸ بود، عده‌ای دست به اهانت به ساحت مقدس اباعبدالله الحسین (ع) و ارزش‌های مورد احترام ملت ایران زدند. اوج ماجرا نیز در ۶ دی آن سال، یعنی عاشورای حسینی رقم خورد که در این روز فتنه‌گران در تهران، به صورت سازماندهی‌شده بدون حمل هرگونه ادوات مخصوص عزاداران و دسته‌جات عزاداری، در حالی که «نماد‌های سبز» را حمل می‌کردند، از خیابان‌های اسکندری به سوی تقاطع خیابان توحید، میدان فردوسی به سمت میدان انقلاب، میدان امام حسین (ع)، پل چوبی، خیابان حافظ به سمت چهارراه کالج و چهارراه ولی‌عصر حرکت کردند و با اخلال در عبور و مرور عزاداران و مردمی که در تردد به سمت مجالس عزاداری بودند، شعار‌های انحرافی سردادند. همچنین در برخی نقاط نیز آنها عزاداران حسینی را مورد ضرب و شتم قرار داده و مراسمات عاشورای حسینی را نیز به‌هم زدند. انتشار خبر این خرابکاری‌ها، خشم ملت ایران را برانگیخت. در پی این ماجراها، خشم مردم ایران برانگیخته شده و در نتیجه ایشان در روز‌های ۸ و ۹ دی ماه سال ۸۸، در استان‌های مختلف کشور از جمله قم، تهران، آذربایجان غربی و شرقی، خوزستان، مازندران، سیستان و بلوچستان و... به خیابان آمده و از نظام اسلامی، ولایت فقیه و کشور ایران دفاع کرده و اعمال فتنه‌گران را نیز محکوم کردند. در حقیقت این اقدام انقلابی ملت ایران، به مثابه باطل‌السحری عمل کرد که آشوبی را که محصول تلاقی حمایت‌های خارجی و حماقت‌های فتنه‌گران داخلی بود را پس از ۸ ماه به پایان رساند. با این وجود، بحران سال ۸۸ اثرات خود را بر پیکره سیاسی، اقتصادی و اجتماعی ایران بر جای گذاشت و صدمات و لطمات خود را بر این کشور وارد ساخت. پیامد‌های آشوب علی‌رغم اینکه پیش از انتخابات خاویر سولانا، نماینده عالی اتحادیه اروپا و حتی اوباما، رئیس جمهور اسبق آمریکا پیغام‌هایی را به ایران مبنی‌بر حل کردن پرونده هسته‌ای ایران از راه دیپلماسی و مذاکره ارسال کرده بودند، پس از آشوب‌های سال ۸۸ عملا غربی‌ها راه تقابل و فشار علیه ایران را برگزیدند و از آن پس تحریم‌های اساسی و مهمی را علیه ایران وضع کردند. در واقع، همان جریانی که امروزه دم از مذاکره برای رفع تحریم می‌زند خود نقشی اساسی را در تحریم شدن ایران ایفا کرده است. پس از این ماجرا جامعه ایرانی نیز دچار آسیب‌های بسیاری شد. به بیان دقیق‌تر جامعه‌ای که در انتخابات مشارکت اعجاب‌آمیز ۸۵ درصدی را رقم زده بود پس از این ماجرا چندتکه شده و عملا انسجام اجتماعی در ایران ضربه اساسی خورد. از خسارات اقتصادی این آشوب نیز می‌توان به هزینه نزدیک به ۶۳ میلیارد تومانی آن اشاره کرد. ضمن آنکه مساجد، بانک‌ها و اماکن عمومی بسیاری نیز به آتش کشیده شد. در مجموع این آشوب ۸ ماهه اگرچه توانست صدمات بسیاری را بر ایران و ملت آن وارد سازد، اما نهایتا خود مردم همه آشوب‌ها را با حضور خود در راهپیمایی ۹ دی به پایان رسانده و از نظام اسلامی و ایران پاسداری و حراست کردند. اما با این حال، این آشوب هزینه‌های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی بسیاری را نیز بر ایران وارد کرد که تا سال‌های سال صدمات و لطمات آن بر پیکره کشور و جامعه ایرانی قابل مشاهده خواهد بود.