خبرنامه دانشجویان ایران: پس از 7 ماه از انتصاب دکتر رضا فرجی دانا به عنوان وزیر علوم، تحقیقات و فناوری، سرانجام با حکم وی سرپرست دانشگاه شهید چمران اهواز منصوب شد تا دانشگاه چمران پس از دانشگاه های صنعتی دزفول و رامین، سومین دانشگاه باشد که در ایام تعطیل دانشگاه، حضور سرپرستی جدید را تجربه می کند.
به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ دکتر رضا فرجی دانا وزیر علوم، تحقیقات و فناوری، در حکمی دکتر محمد رعایایی را به عنوان سرپرست دانشگاه شهید چمران اهواز منصوب کرد؛ دکتر رعایایی استاد گروه زیست شناسی دانشگاه شهید چمران و دارای دکترای تخصصی میکروب شناسی است.
وی در کنار سوابق علمی، سوابق اجرایی از جمله مدیرگروه بیولوژی، رئيس دانشكده علوم و معاون آموزشي دانشگاه شهید چمران اهواز در ایام اصلاحات را در کارنامه خود دارد.
تغییر رئیس دانشگاه چمران اهواز در آخرین روزهای سال و در ایام تعطیلی دانشگاه ها در حالی است که حکم و ماموریت حسن مروتی رئیس پیشین دانشگاه چمران تا پایان اسفند 93 ادامه داشت.
دکتر فرجی دانا پس از تغییر رئیس دانشگاه تهران درخصوص ادامه روند تغییرات روسای دانشگاه‌ها گفته بود: درحال حاضر دیگر این تغییرات ادامه ندارد و ما اصولا به طول مدت احکام روسای دانشگاه ها پایبند هستیم، از این جهت طول مدت حکم دکتر فرهاد رهبر رییس سابق دانشگاه تهران تمام شده بود برای همین تغییر کرد.
وزیر علوم گفته بود: سایر روسای دانشگاه ها تا زمانی که طول مدت احکام آنها مشخص کرده است فعالیت خواهندکرد.
حالا رئیس دانشگاه شهید چمران اهواز تغییر کرده است و سرپرست جدید در حالی که کسی در دانشگاه نیست و قریب یک سال از حکم رئیس قبلی باقی مانده، فعالیت خود را در دانشگاه آغاز کرده است.
گفتنی است محمد رعایایی سرپرست جدید دانشگاه اهواز و دکتر سیادت سرپرست جدید دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان (رامین) از اعضای حزب منحله مشارکت و انجمن مدرسین هستند که ارتباط نزدیکی با جعفر توفیقی دارند.
چندی پیش یک تجمع 17 نفره از اساتید دانشگاه مقابل استانداری خوزستان برگزار شد که با وساطت استاندار، تجمع با خواندن بیانیه ای که درخواست تغییر رئیس دانشگاه را داشت پایان گرفت. و حالا گفته شده این تغییرات نتیجه فشار و جوسازی و رای زنی این 17 نفر با جعفرین وزارت علوم است.
این در حالی است که تنها دانشگاه چمران قریب به 600 عضو هیئت علمی دارد.
جالب اینکه وزارت علوم در هر دانشگاهی از روش خاصی برای تغییر رئیس دانشگاه بهره می گیرد. در حالی که وزارت علوم در برخی دانشگاه ها روش رای گیری از اعضای هیئت علمی برای انتخاب رئیس برگزیده است اما ظاهرا در این دانشگاه نظر 17 نفر بر نظر 600 عضو هیئت علمی غلبه دارد.
تغییرات روسای دانشگاه های خوزستان آنجایی قابل تامل است که به نظر می رسد از مدتها قبل در این خصوص برنامه ریزی شده است.
آذرماه بود که خبرهایی در خصوص حضور هیئت ارزیاب در دانشگاه های خوزستان منتشر شد که حاشیه هایی به دنبال داشت. گفته شده سرپرست جدید دانشگاه چمران ارتباط نزدیکی با فردی به نام –ج ع- از آشوب سازان دانشگاه دارد.
(ج ع) دانشجوی اخراجی است که به سبب انتشار کاریکاتوری علیه پیامبر مدتی در زندان به سر می برد و پس از تلاش های صورت گرفته در خصوص بازگشت دانشجویان اخراجی به دانشگاه بازگشت!
سرپرستی دکتر رعایایی درحالی است که دانشجویانی که مدیریت وی در ایام اصلاحات در کسوت معاون آموزشی را تجربه کرده اند نیز خاطره خوشی از وی ندارند.
خبرنامه دانشجویان ایران توضیحات بیشتری در خصوص وی در اختیار دارد که در صورت نیاز منتشر خواهد کرد.
این وضعیت در دانشگاه رامین هم قابل تامل است.
محسن انصاری نژاد دبیر انجمن اسلامی دانشجویان رامین اهواز در یادداشتی در این باره می نویسد: چه اتفاقاتی افتاده است تا این حادثه رخ دهد و چه کسانی در این اتفاقات دخیل بودند؟ چرا باید در هفته آخر سال 92 این اتفاق بیافتد، زمانی که دانشجویان در دانشگاه حضور ندارند و نمی توانند در مورد این تغییرات موضع گیری کنند و حرف خود را مستقیم با مسئولین در میان بگذارند؟ مگر نتایج بررسی آن هیئت 3 نفره کذایی که به دانشگاه ها سرکشی می کردند یکی از ملاک های آن ها در برابر تغییرات نبود؟ بنده به شخصه در جلسه ای با این هیئت شرکت کردم و از زبان خود آن ها شنیدم که می گفتند: "طوری که مشخصه با سرپرست دانشگاه مشکلی ندارین و موضوع فقط بر سر مسائل بودجه است" حال چگونه شده است که این اتفاق رخ داده است و آن هم با این سرعت و با این شتابزدگی؟؟ آیا اعمال فشار از سوی استانداری و معاونینش برای تغییر سرپرست دانشگاه در شأن آنان است؟
این یادداشت که در سایت رسمی دفتر تحکیم منتشر شده می افزاید: آیا این تغییر مگر غیر از آن است که می خواهد روند دانشگاه را بهترکند، این روند بهبودی آیا با تغییر ناگهانی و تنها 4،5 هفته مانده(هفته های بعد از عید) به پایان سال تحصیلی چه سودی می تواند به دانشگاه برساند و جز بلاتکلیفی برای مسئولین و کارمندان و عقب ماندن کارها و طرح ها چه ضرری می تواند داشته باشد؟
