به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»، «آرایش غلیظ » که در جریان سینمای جدید ایران شکل گرفته است، فیلمی است که برایش زحمت زیادی کشیده اند. یعنی در سینمای ایران برای رساندن پیامی که «آرایش غلیظ» رساند، کمتر اینطور تلاش می شد. رساندن پیام های سطحی و گنجاندن چند پیام اخلاقی در یک فیلم نود دقیقه ای، اتفاقی بود که سالها در جریان سینما افتاده بود، اما تلاش برای رسیدن به سینمای سرگرم کننده ی با کیفیت و نهایتا رسیدن به تنها یک پیام یا نتیجه اخلاقی ، قانونی یا عرفی مشخص، سابقه چندانی ندارد. آخرین نمونه موفق این گروه از جریان سینمایی، «آذر، شهدخت، پرویز و دیگران» بود. پس از تماشای ساخته افخمی هم، به این نتیجه می رسیدیم که به شدت سرگرم شده ایم و حال خوبی داری، نهایتا یکی دو پیام هم از فیلم دریافت کرده ایم که به دردمان می خورد.
.jpg)
پوستر «آرایش غلیظ»؛ شبیه به آنچه در سالهای دور منتشر می شد
«آرایش غلیظ»، بیشتر از بقیه شخصیتهایش داستان مسعود است، که بلند پروازانه و برای رسیدن به منفعت بیشتر سر شریک چندین و چند ساله اش کلاه می گذارد و «محموله آتش بازی» را که قرار بود از بندر تحویل بگیرد و به شریکش«فاتحی»(هومن برق نورد) برساند، می رباید و تلاش می کند آن را از طریق رابطه ای که پیشتر با «لادن» (طناز طباطبایی) در فضای مجازی و مشخصا فیس بوک برقرار کرده بود –و بعد در فضای واقعی ادامه اش داد – به فروش برساند.
لادن عضو یک گروه است که مدیریت و برگزاری همایش ها را برعهده دارند. فضایی که مقدم دوست در «سر به مهر» تجربه اش کرده بود. هومن(حبیب رضایی) همکار لادن است و با هوش و ذکاوتی که بیشتر در کلاهبرداری از دیگران دارد، برای فروش محموله، ابتدا از طریق دوست استثنایی اش، برقی(علی عمرانی) و راضی کردن وی به بازی در سیرک ، سعی در آب کردن محموله می کند، اما بعدتر به رابطه فاتحی و مسعود پی می بردو تلاش می کند با یک تیر دو نشان بزند؛ هم مسعود را از سر راه لادن بردارد و هم محموله را به سود خود بفروشد. لادن که به خیال خام ازدواج با مسعود دل خوش کرده است، به تنهایی نقش با مسما کردن «نام فیلم» را بازی می کند؛ زمانی که برای رفتن به فرودگاه و سر قرارش با مسعود برای سفر به شیراز، «آرایش غلیظ» می کند. قراری که مسعود هیچ وقت به آن نرسید چون اصلا قرار نبود برسد. مسعود برای رسیدن به منفعت پول کردن محموله آتش بازی با لادن رابطه برقرار کرده بود. محموله ای که آخر هم نتوانست به پول تبدیلش کند و مجید که قبلا مسعود در حق اش نامردی کرده بود، کل محموله را به آتش می کشد. آتشی که به امیدهای مسعود می افتد، هومن را بدبخت می کند و زندگی لادن را با تجربه ای تلخ از ارتباط با مسعود، تباه می کند. خلاصه اینکه بار کج هیچ کدام از این نقش ها به مقصد نمی رسد.
حمید نعمت الله:«آرایش غلیظ» فیلمی است که با دیدن آن سرگرم می‌شوند و بقیه‌‌اش آن‌چنان پیچیده نیست.
همه این اتفاقات نسبتا تلخ در فضایی طنز و ادبیاتی دوست داشتنی برای عامه اتفاق می افتد، پایان فیلم، ابتدای دریافت پیام است، چرا که کارگردان و نویسنده تلاش نکرده اند از همان ثانیه یک فیلم پیام بدهند. دیالوگ ها در عین سطحی نبودن خنده آورند و سرگرم کننده. اصلا فیلم قرار است سرگرم کننده باشد. حرفی که مقدم دوست در روز اکران خصوصی فیلم صریحا به آن اشاره کرد؛«اینکه یک فیلم بامحتوا، به‌درد بخور و مؤثر باشد اصولاً یک امر بدیهی است و همه فیلم‌ها باید این حالات را داشته باشند، اما فیلم‌ها به دو دسته تقسیم می‌شوند، فیلم‌های مؤثرِ سرگرم کننده و فیلم‌های مؤثرِ کسل کننده. بنده و آقای نعمت‌الله تلاش کردیم که یک فیلم مؤثر سرگرم‌کننده بسازیم، یعنی فیلمی که هم ارزش داشته و به‌درد بخور باشد و هم اینکه سرگرم کننده و جذاب باشد.»
نعمت الله و مقدم دوست مثل شخصیت رک و دوست داشتنی شان، فیلسوفانه و با تبختر در مورد اثر ارزشمندشان حرف نزدند. طوریکه هیچ کس سر درنیاورد! گفتند که به دنبال این بودند که فیلم سرگرم کننده باشد(هدفی که مخاطب عام به خاطر آن به سینما می آید) و در عین حال یک پیام کاملا عبرت آموز و اخلاقی را منتقل کند؛سرگرم کننده و موثر.
در مورد شخصیتهای فیلم نیز اشاره به این نکته اهمیت دارد که همه در رساندن این پیام نقش موثر ایفامی کنند. شخصیت مسعود کاملا شکل گرفته است و با مخاطب سر اینکه واقعا لادن را دوست دارد یا ندارد، تعارف نمی کند. مسعود لادن را دوست ندارد، چون از ابتدا دوست نداشته است. بار«محموله آتش» مسعود مهمتر است، اما چون کج است به مقصد نمی رسد.
لادن که بعد از ازدواج اولش در تنهایی به سر می برد، تلاش می کند با ازدواج با مسعود از این تنهایی خلاص شود، لادن هم نقش یک زن زودباور را خب بازی می کند، طوری که مخاطب حتی نمی تواند به این فکر کند که لادن می تواند، ذره ای از هوش و ذکاوت را برخوردار باشد. بار لادن هم کج است؛ مسعود مرد زندگی با او نیست.
هومن که زندگی اش گویا پر از «بارکج بردن» است، این بار اما فرصت جستن نمی یابد و زرنگی زیاد کار دستش می دهد.
بقیه شخصیتها هم نمودی از «نرسیدن بار کج به مقصد» هستند. برقی، فاتحی، دکتر و مجید هیچ کدام مثل داستانهای کارتونی قدیم «سالهای سال به خوبی و خوشی زندگی نمی کنند!».
فیلم تمام می شود و قرار نیست مخاطب حدس بزند چه اتفاقی خواهد افتاد. پایان فیلم اصطلاحا «باز» نیست!
